حديث زير در مورد امام زمان (عج) به چه معنايي است؟ «افضل الاعمال انتظار الفرج».

معناي حديث مورد نظر اين است که «برترين عمل ها انتظار فرج است». اما سوال اساسي اين است كه چرا انتظار برترين عمل‌هاست. براي پاسخ به اين سوال بايد ببينيم حقيقت انتظار چيست و انتظار چه آثار و نتايجي دارد.
حقيقت انتظار چشم به راهي و اميد به آينده است.[1] البته چشم براهي و اميدي كه همراه با حركت و پويايي و سازندگي است، نه انزوا و گوشه‌گيري و به همين خاطر در سخنان پيشوايان ديني از انتظار به «عمل» تعبير شده است.[2]بنابراين شخصي كه منتظر ظهور امام زمان ـ عليه السّلام ـ است ، هم از نظر معنوي خود را تقويت مي‌كند، زيرا مي‌داند كساني خواهند توانست با امام معصوم ـ عليه السّلام ـ همراهي كنند كه از نظر معنوي با آن حضرت سنخيت و تناسب داشته باشد. هم از نظر جسمي خود را آماده كند تا در روز ظهور در ركاب حضرت با دشمنان خدا مبارزه كند. هم از بدي‌ها و پليدي‌ها پرهيز مي‌كند، زيرا او منتظر است با ظهور امام مهدي ـ عليه السّلام ـ بدي‌ها و تباهي‌ها ريشه كن شوند، و هم خود را به فضايل اخلاقي مي‌آرايد زيرا زمان ظهور وقت گسترش فضايل اخلاقي است و آن كه منتظر گسترده‌ شدن فضايل است خود را به آنها مي‌آرايد.
و از آنجا كه از جمله شرايط ظهور آمادگي مردمي و فراهم شدن ياران مؤمن و كارآمد است. منتظر تلاش مي‌كند فضايل را در جامعه گسترش دهد و با جديت و كوشش ياران و سربازان توانمندي براي حضرت مهدي ـ عليه السّلام ـ تربيت كند و از اين طريق زمينه را براي ظهور آن امام مهربان فراهم نمايد.
بنابراين انتظار واژه‌اي است با يك دنيا معني و منتظر واقعي با انتظار، به معنويت، آمادگي جسمي، پرهيز از رذايل اخلاقي، آراسته شدن به فضيلت‌ها و زمينه‌سازي و سازندگي مي‌رسد و به همين خاطر انتظار بهترين عمل‌هاست.

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. خورشيد مغرب، محمد رضا حكيمي.
2. نگاهي دوباره به انتظار، مجيد حيدري نيك.

پي نوشت ها:
[1]. مصطفوي، حسن، التحقيق في كلمات القرآن الكريم، وزارةارشاد اسلامي، چاپ اول، 1371، ج 12، ص 168.
[2]. حيدري نيك، مجيد، نگاهي دوباره به انتظار، تهران، بنياد فرهنگي حضرت مهدي موعود، چ اول، 1381، ص 20.