در پاسخ به روایاتی در رابطه با موضوع قهر توجه کنید . 1.      رسول خدا ص می فرماید : «هر دو مسلمانى که از یکدیگر قهر کنند و سه روز بر آن حال بمانند و با هم آشتى نکنند از اسلام بیرون روند و میان آنها پیوند و دوستى دینى نخواهد بود. پس هر کدام که به [اصلاح رابطه و] سخن گفتن پیشى گیرد او در روز حساب زودتر به بهشت مى رود»
(کافى، ج 2، ص 345 – وسائل الشیعه، ج 8، ص 585)
2.      «مفضّل» از یاران امام صادق ع می گوید: از حضرت صادق(ع) شنیدم مى فرمود: هیچ دو نفری از روى قهر از یکدیگر جدا نمى شوند مگر این که یکى از آن دو سزاوار بیزارى [خدا و رسولش از وى] و لعنت گردد و چه بسا که هر دو سزاوار آن شوند. «مُعتّب» (از دوستان مخصوص آن حضرت) عرض کرد: خدا مرا فداى تو سازد، آن که ظالم است این سزاى اوست، مظلوم چه گناهى دارد؟ فرمود: براى آن که برادر خود را به آشتى و پیوند با خود نمى خواند و از گفتار او چشم پوشى نمى کند و آن را نشنیده نمى گیرد. از پدرم شنیدم که فرمود: هرگاه دو تن با هم ستیزه کنند و یکى به دیگرى تعدى کند باید آن که مظلوم است نزد آن دیگرى رود و به او گوید: اى برادر من ستمکارم و تقصیر با من است تا جدایى و قهر از میانشان برطرف شود، خداى تعالى حاکم عادل است و داد مظلوم از ظالم مى ستاند»
(کافى، ج 2، ص 343 – وسائل الشیعه، ج 8، ص 584)
3.رسول خدا(ص) در سفارشى به صحابى گران قدرش اباذر مى فرماید: «هر دوشنبه و پنجشنبه در ایام هفته پرونده اعمال مؤمنان بر خداوند تعالى عرضه مى شود و خداوند به همه آنها نظر توجه مى کند، به استثناى پرونده آن دو نفرى که بین آنان کینه باشد و کدورتى باشد که دستور مى دهد فعلاً پرونده اینها را کنار بگذارید تا وقتى با هم صلح کردند».