قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۲/۱۲/۲۱
–
۳۲۵ بازدید
سرگذشت حسن بن اسماعیل که در قیام علوی بود چه شد
حسن بن زید بن محمد بن اسماعیل بن حسن بن علی بن ابیطالب معروف به حالب الحجاره[1]در سال 250 هـ.ق، حکومت علویان طبرستان را بنیان نهاد، او از فرزندان امام حسن (ع) و فقیهی دیندار و عالمی بزرگ در زمان خود بود،[2] در مدینه متولد شد و در شجاعت و تدبیر ملک همانند نداشت،[3] چگونگی و زمان آمدن علویان به طبرستان محل اختلاف است، برخی این واقعه را مربوط به زمان متوکل میدانند.[4]چگونگی پیدایش قیام:
در زمان مستعین خلیفه عباسی به دنبال سرکوب یحی بن عمر در کوفه، سادات علوی و بنی هاشم از حجاز و سوریه و عراق گروه گروه به طبرستان گریختند، مستعین بعد از پیروزی محمد بن عبدالله طاهر بر یحیی بن عمر بخشهایی از زمینهای خود را در طبرستان به او داد، محمد بن اوس از طرف طاهریان، حکومت بر منطقه دیلم را به دست گرفت، امیر طاهری روستائیان آن منطقه را زیر فشار گذاشت و خراج و مالیات را سه برابر کرد[5]و این موضوع موجبات شورش یک پارچه مردم را فراهم ساخت.
شورشیان با یکی از سادات مقیم رویان که از اولاد امام حسن مجتبی(ع) بود بیعت کردند اما علوی مزبور که محمد بن ابراهیم نام داشت خود را لایق این امر ندانست و شوهر خواهرش را که در ری بود معرفی کرد، شورشیان به رهبری عبدالله بن وندا نامهای به آن علوی یعنی حسن بن زید نوشتند و او را به رویان دعوت کردند[6].
حسن بن زید با بهره گیری از نارضایتی مردم طبرستان گیل و دیلم توانست آنان را بر ضد عباسیان متحد کند و امیر طاهری را بیرون و دولت علویان را در سال 250هـ.ق تأسیس کند و به داعی کبیر شهرت یافت.
بدین سان نطفه قیام را توده مردم برای مبارزه با ظلم و ستم و به منظور ایجاد عدالت اسلامی و احیاء سنت پیامبر تشکیل دادند و یکی از علل موفقیت نهضت، توجه به افکار عمومی و جلب حمایت عامه بود.
از جمله درگیریهای مهمی که در زمان حکومت داعی کبیر رخ داد جنگ با امیری از خاندان اسپهبدان آل قارن به نام قارن بن شهریار و یعقوب لیث صفاری بود.[7] حسن بن زید از سال 250 تا انقراض دولت طاهریان همواره با آنان درگیر بود، در خلال این درگیریها، طبرستان بارها میان این دو رقیب دست به دست گشت تا آنکه یعقوب لیث صفار بر محمد بن طاهر آخرین امیر طاهری غلبه یافت و دولت آنان را منقرض کرد، یعقوب که از گسترش نفوذ و سیطره علویان بیم ناک بود در سال 260 سپاهی بزرگ به جنگ حسن بن زید فرستاد، حسن در این جنگ شکست خورد و آمل، ساری و گرگان به دست یعقوب افتاد اما چون سپاه یعقوب گرفتار باران سیل آسا و گِل و لای زمین شد از ادامه تعقیب داعی کبیر دست برداشت و بار دیگر طبرستان به دست حسن بن زید افتاد.[8]دستگاه خلافت و قیام حسن بن زید:
وحشت و اضطرابی که از قیام حسن بن زید در طبرستان و بغداد به وجود آمده بود باعث شد تا معتز خلیفه عباسی دو تن از سرداران ترک خود را با سپاهی گران به طبرستان بفرستد آنها ری، قزوین، ساری و آمل را گرفتند و داعی چون عدّه کافی نداشت به چالوس گریخت و چون سپاهیان خلیفه بازگشتند،[9] حسن بن زید در سال 255 درست پنج سال بعد از قیام نخست به آمل بازگشت و بار دیگر طرفداران خود را گرد آورد و رهبری آنان را به دست گرفت بعد از مرگ حسن بن زید در سال 270 هـ. ق برادرش محمد به حکومت طبرستان رسید.[10] [1] . اصفهانی ، ابوالفرج؛ مقاتل الطالبین ، ترجمه: هاشم رسولی، تهران، انتشارات کتابفروشی صدوق ، ص 194.
[2] . بهاء الدین محمد بن حسن بن اسفندیار کابت؛ تاریخ طبرستان، تصحیح: عباس اقبال
[3] . مرعشی، ظهیر الدین؛ تاریخ طبرستان، رویان و مازندران به کوشش : محمد حسین تسیمی، تهران، مؤسسه مطبوعاتی شرق، 1345، ص 130
[4] . اصفهانی، همان، ص 194
[5] . ابن اثیر؛ تاریخ کامل ایران و اسلام، ترجمه: حمید آژیر، تهران، انتشارات اساطیر، چاپ اول، 1382، ج 10، ص 4193
[6] . ابن اثیر، همان، ص 4193
[7] . اقبال، عباس؛ تاریخ ایران بعد از اسلام، تهران، انتشارات نگاه، چاپ اول ، 1385، ص .387
[8] . خضری، احمد رضا؛ تاریخ خلافت عباسی، تهران، انتشارات سمت، چاپ چهارم، 1383، ص117.
[9] . ترکمنی آذر، پروین؛ تاریخ تحولات سیاسی ایران در دورۀ صفاریان و علویان، تهران، انتشارات سمت، چاپ اول، 1381، ص 133.
[10]. رجبی، پرویز؛ سده های گم شده، تهران، انتشارات پژواک کیوان، چاپ اول، 1386، ص 19.
در زمان مستعین خلیفه عباسی به دنبال سرکوب یحی بن عمر در کوفه، سادات علوی و بنی هاشم از حجاز و سوریه و عراق گروه گروه به طبرستان گریختند، مستعین بعد از پیروزی محمد بن عبدالله طاهر بر یحیی بن عمر بخشهایی از زمینهای خود را در طبرستان به او داد، محمد بن اوس از طرف طاهریان، حکومت بر منطقه دیلم را به دست گرفت، امیر طاهری روستائیان آن منطقه را زیر فشار گذاشت و خراج و مالیات را سه برابر کرد[5]و این موضوع موجبات شورش یک پارچه مردم را فراهم ساخت.
شورشیان با یکی از سادات مقیم رویان که از اولاد امام حسن مجتبی(ع) بود بیعت کردند اما علوی مزبور که محمد بن ابراهیم نام داشت خود را لایق این امر ندانست و شوهر خواهرش را که در ری بود معرفی کرد، شورشیان به رهبری عبدالله بن وندا نامهای به آن علوی یعنی حسن بن زید نوشتند و او را به رویان دعوت کردند[6].
حسن بن زید با بهره گیری از نارضایتی مردم طبرستان گیل و دیلم توانست آنان را بر ضد عباسیان متحد کند و امیر طاهری را بیرون و دولت علویان را در سال 250هـ.ق تأسیس کند و به داعی کبیر شهرت یافت.
بدین سان نطفه قیام را توده مردم برای مبارزه با ظلم و ستم و به منظور ایجاد عدالت اسلامی و احیاء سنت پیامبر تشکیل دادند و یکی از علل موفقیت نهضت، توجه به افکار عمومی و جلب حمایت عامه بود.
از جمله درگیریهای مهمی که در زمان حکومت داعی کبیر رخ داد جنگ با امیری از خاندان اسپهبدان آل قارن به نام قارن بن شهریار و یعقوب لیث صفاری بود.[7] حسن بن زید از سال 250 تا انقراض دولت طاهریان همواره با آنان درگیر بود، در خلال این درگیریها، طبرستان بارها میان این دو رقیب دست به دست گشت تا آنکه یعقوب لیث صفار بر محمد بن طاهر آخرین امیر طاهری غلبه یافت و دولت آنان را منقرض کرد، یعقوب که از گسترش نفوذ و سیطره علویان بیم ناک بود در سال 260 سپاهی بزرگ به جنگ حسن بن زید فرستاد، حسن در این جنگ شکست خورد و آمل، ساری و گرگان به دست یعقوب افتاد اما چون سپاه یعقوب گرفتار باران سیل آسا و گِل و لای زمین شد از ادامه تعقیب داعی کبیر دست برداشت و بار دیگر طبرستان به دست حسن بن زید افتاد.[8]دستگاه خلافت و قیام حسن بن زید:
وحشت و اضطرابی که از قیام حسن بن زید در طبرستان و بغداد به وجود آمده بود باعث شد تا معتز خلیفه عباسی دو تن از سرداران ترک خود را با سپاهی گران به طبرستان بفرستد آنها ری، قزوین، ساری و آمل را گرفتند و داعی چون عدّه کافی نداشت به چالوس گریخت و چون سپاهیان خلیفه بازگشتند،[9] حسن بن زید در سال 255 درست پنج سال بعد از قیام نخست به آمل بازگشت و بار دیگر طرفداران خود را گرد آورد و رهبری آنان را به دست گرفت بعد از مرگ حسن بن زید در سال 270 هـ. ق برادرش محمد به حکومت طبرستان رسید.[10] [1] . اصفهانی ، ابوالفرج؛ مقاتل الطالبین ، ترجمه: هاشم رسولی، تهران، انتشارات کتابفروشی صدوق ، ص 194.
[2] . بهاء الدین محمد بن حسن بن اسفندیار کابت؛ تاریخ طبرستان، تصحیح: عباس اقبال
[3] . مرعشی، ظهیر الدین؛ تاریخ طبرستان، رویان و مازندران به کوشش : محمد حسین تسیمی، تهران، مؤسسه مطبوعاتی شرق، 1345، ص 130
[4] . اصفهانی، همان، ص 194
[5] . ابن اثیر؛ تاریخ کامل ایران و اسلام، ترجمه: حمید آژیر، تهران، انتشارات اساطیر، چاپ اول، 1382، ج 10، ص 4193
[6] . ابن اثیر، همان، ص 4193
[7] . اقبال، عباس؛ تاریخ ایران بعد از اسلام، تهران، انتشارات نگاه، چاپ اول ، 1385، ص .387
[8] . خضری، احمد رضا؛ تاریخ خلافت عباسی، تهران، انتشارات سمت، چاپ چهارم، 1383، ص117.
[9] . ترکمنی آذر، پروین؛ تاریخ تحولات سیاسی ایران در دورۀ صفاریان و علویان، تهران، انتشارات سمت، چاپ اول، 1381، ص 133.
[10]. رجبی، پرویز؛ سده های گم شده، تهران، انتشارات پژواک کیوان، چاپ اول، 1386، ص 19.