قانون خرد این است که اجساد شهدا و اموات را در قبرستان دفن کنند و اگر قبرستانی نباشد و یا امکان انتقال نباشد در همان محل دفن شود . برای مثال اجساد شهدای غزوه موته را در همان محل دفن کردند چون در آن زمان انتقال آن اجساد به مدینه سخت بود .پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در جمادی الاولی، سال هشتم هجرت، سپاهی سه هزار نفری را به فرماندهی جعفر بن ابیطالب، زید بن حارثه و عبدالله بن رواحه انصاری، برای جنگ با رومیان به موته گسیل داشت. در آن جنگ، جمعی از سپاه اسلام، به خصوص سه فرمانده نامدار آن به شهادت رسیدند، و پیکر آنان در همان سرزمین به خاک سپرده شد. بعدها که مسلمانان، شام را به تصرف درآوردند، قبور شهدا را آباد کردند. (معجم البلدان، ‌ج 5، ص 254؛ مراصدالاطلاع، ‌ج 3، ص 1330؛ تاریخ سیاسی اسلام، ‌ج 1، ص 576؛ معجم مااستعجم، ‌ج 4،‌ ص 1172 ) اجساد شهدای احد را در احد دفن کردند و به مدینه نیاوردند چون این اجساد مثله شده بودند و انتقال دادنشان به شهر سخت بود . جسد شریف حضرت علی علیه السلام را از کوفه به جای دیگری انتقال دادند تا دشمن به بدن دسترسی نداشته باشد . شهدای کربلا را در همانجا دفن کردند چون انتقال آن اجساد شریف به جای دیگر سخت بود . بررسی این که پیامبر در چه جنگی اجساد شهدا را به جای دیگری منتقل کردند یا منتقل نکردند نیاز به زمان طولانی دارد و برای نمونه به تاریخ چند جنگ مراجعه کردم ولی به انتقال بدن شهید برخورد نکردم .عبدالرزاق ، بیهقی و ابن عبدالبر روایت کرده اند: حضرت فاطمه زهرا(س) هر جمعه به زیارت قبر عموی خود حضرت حمزه می رفت ، در آن جا نماز می خواند و گریه می کرد . حاکم نیشابوری می گوید: راویان این حدیث تماماً ثقه هستند. (مصنف عبدالرزاق 3: 572 – مستدرک حاکم،ج 1، 377 – السنن الکبری 4، 131 – تمهید شرح مولا، 3)