با سلام؛

بر طبق روایا ت متعدد حضرت مریم –ع- در کنار حضرت زهرا –ع- و حضرت خدیجه و آسیه یکی از چهار زن برگزیده عالم است واین بیانگر مقام والای مریم –ع- است. حضرت مریم -ع- به تعبیر قرآن صدیقه می باشد و بانویی است که مفتخر به خطاب الهی و گفتگوی با فرشتگان است. حضرت مریم از مومنان ممتحن بوده وجایگاه والایی در مراتب ایمان دارد و می‌تواند برای زنان ما الگو باشد.
پاکی و عفت حضرت مریم سلام الله علیها، صبر و برداری ایشان در برابر تهمت زنندگان و عبادت ایشان، همگی درسهایی است که می‌توان از این بانوی نمونه گرفت. به آیات زیر توجه کنید: 
در کتاب آسمانى قرآن از مریم سخن بگو آن گاه که از خانواده خود، جدا شده و در یک منطقه شرقى قرار گرفت (وَ اذْکُرْ فِی الْکِتابِ مَرْیَمَ إِذِ انْتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِها مَکاناً شَرْقِیًّا).
او در حقیقت مى خواست مکانى خالى و فارغ از هر گونه دغدغه پیدا کند که به راز و نیاز با خداى خود بپردازد و چیزى او را از یاد محبوب غافل نکند به همین جهت طرف شرق بیت المقدس (آن معبد بزرگ) را که شاید محلى آرامتر و یا از نظر تابش آفتاب پاکتر و مناسبتر بود برگزید.
کلمه انتبذت از ماده نبذ به گفته راغب به معنى دور انداختن اشیا ء غیر قابل ملاحظه است، و این تعبیر در آیه فوق شاید اشاره به آن باشد که مریم به صورت متواضعانه و گمنام و خالى از هر گونه کارى که جلب توجه کند، از جمع، کناره گیرى کرد، و آن مکان از خانه خدا را براى عبادت انتخاب نمود.
در این هنگام، مریم حجابى میان خود و دیگران افکند تا خلوتگاه او از هر نظر کامل شود (فَاتَّخَذَتْ مِنْ دُونِهِمْ حِجاباً (در این جمله، تصریح نشده است که این حجاب براى چه منظور بوده، آیا براى آن بوده که آزادتر و خالى از دغدغه و اشتغال حواس بتواند به عبادت پروردگار و راز و نیاز با او پردازد یا براى این بوده است که مى خواسته شستشو و غسل کند؟ آیه از این نظر ساکت است.
به هر حال در این هنگام ما روح خود (یکى از فرشتگان بزرگ) را به سوى او فرستادیم و او در شکل انسان کامل بى عیب و نقص و خوش قیافه اى بر مریم ظاهر شد (فَأَرْسَلْنا إِلَیْها رُوحَنا فَتَمَثَّلَ لَها بَشَراً سَوِیًّا).
پیدا است که در این موقع چه حالتى به مریم دست مى دهد، مریمى که همواره پاکدامن زیسته، در دامان پاکان پرورش یافته، و در میان جمعیت مردم ضرب المثل عفت و تقوا است، از دیدن چنین منظره اى که مرد بیگانه زیبایى به خلوتگاه او راه یافته چه ترس و وحشتى به او دست مى دهد؟ لذا بلافاصله صدا زد: من به خداى رحمان از تو پناه مى برم اگر پرهیزکار هستى (قالَتْ إِنِّی أَعُوذُ بِالرَّحْمنِ مِنْکَ إِنْ کُنْتَ تَقِیًّا).
بردن نام خداى رحمان، و توصیف او به رحمت عامه اش از یک سو، و تشویق او به تقوى و پرهیزکارى از سوى دیگر، همه براى آن بود که اگر آن شخص ناشناس قصد سویى دارد او را کنترل کند، و از همه بالاتر پناه بردن به خدا، خدایى که در سخت ترین حالات تکیه گاه انسان است و هیچ قدرتى در مقابل قدرت او عرض اندام نمى کند مشکلات را حل خواهد کرد.
مریم با گفتن این سخن در انتظار عکس العمل آن مرد ناشناس بود، انتظارى آمیخته با وحشت و نگرانى بسیار، اما این حالت دیرى نپائید ناشناس زبان به سخن گشود و ماموریت و رسالت عظیم خویش را چنین بیان کرد و گفت من فرستاده پروردگار توام! (قالَ إِنَّما أَنَا رَسُولُ رَبِّکِ ).
این جمله همچون آبى که بر آتش بریزد، به قلب پاک مریم آرامش بخشید.
ولى این آرامش نیز چندان طولانى نشد، چرا که بلافاصله افزود من آمده ام تا پسر پاکیزه اى از نظر خلق و خوى و جسم و جان به تو ببخشم! (لِأَهَبَ لَکِ غُلاماً زَکِیًّا).
از شنیدن این سخن لرزش شدیدى وجود مریم را فرا گرفت و بار دیگر او در نگرانى عمیقى فرو رفت و گفت: چگونه ممکن است من صاحب پسرى شوم، در حالى که تا کنون انسانى با من تماس نداشته و هرگز زن آلوده اى نبوده ام؟! (قالَتْ أَنَّى یَکُونُ لِی غُلامٌ وَ لَمْ یَمْسَسْنِی بَشَرٌ وَ لَمْ أَکُ بَغِیًّا).
او در این حال تنها به اسباب عادى مى اندیشید و فکر مى کرد براى اینکه زنى صاحب فرزند شود دو راه بیشتر ندارد، یا ازدواج و انتخاب همسر و یا آلودگى و انحراف، من که خود را بهتر از هر کس مى شناسم نه تا کنون همسرى انتخاب کرده ام و نه هرگز زن منحرفى بوده ام، تا کنون هرگز شنیده نشده است کسى بدون این دو صاحب فرزندى شود.!
اما به زودى طوفان این نگرانى مجدد با شنیدن سخن دیگرى از پیک پروردگار فرو نشست او با صراحت به مریم گفت: مطلب همین است که پروردگارت فرموده، این کار بر من سهل و آسان است (قالَ کَذلِکِ قالَ رَبُّکِ هُوَ عَلَیَّ هَیِّنٌ).
تو که خوب از قدرت من آگاهى، تو که میوه هاى بهشتى را در فصلى که در دنیا شبیه آن وجود نداشت در کنار محراب عبادت خویش دیده اى، تو که آواى فرشتگان را که شهادت به پاکیت مى دادند شنیده اى، تو که میدانى جدت آدم از خاک آفریده شد، این چه تعجب است که از این خبر دارى؟! سپس افزود: ما مى خواهیم او را آیه و اعجازى براى مردم قرار دهیم (وَ لِنَجْعَلَهُ آیَةً لِلنَّاسِ).
و ما مى خواهیم او را رحمتى از سوى خود براى بندگان بنمائیم (وَ رَحْمَةً مِنَّا).
و به هر حال این امرى است پایان یافته و جاى گفتگو ندارد (وَ کانَ أَمْراً مَقْضِیًّا).