معنای این روایت آن است که: «خداوند حوا را از آدم خلق کرد، پس همت و توجه زنان به سمت مردان است پس باید که زنان را در خانه هایتان محصور کنید. حیوانات تمام همّ و غم شان شکم شان است و تمام همت زنان هم مردان هستند.» (کافی، ج 5، ص337، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم1407ق) در این باب روایاتی وجود دارد که ناظر به آن هستند که ساخت و ساز (ساختن بناهای مجلل) دغدغه مردان بوده و خودآرایی دغدغه زنان است و یا این که حوا یا زن، از آدم یا مرد، خلق شده است؛ بنابراین همت زن، مرد است. این روایات به یک واقعیت اجتماعی اشاره می کنند که در نگاهی کلی، کسب درآمد و فخرفروشی از راه ساخت بناهای مجلل برای مردان از اهمیت بیشتری برخوردار است اما برای زنان خودآرایی و زیبا جلوه دادن خود برای مردان اهمیت بیشتری دارد. و این واقعیتی است که نمی‌توان منکر آن شد و البته استثنائات فراوانی هم وجود دارد و بزرگمردان فراوانی پیدا می شوند که دنیا اولویت اول آنان نیست و نیز بسیار بانوان بلند مرتبه‌ای هم هستند که معنویت و دانش برایشان اولویت بیشتری از خودآرایی برای مردان دارد. اما در مورد همین روایت که این محتوا را همراه با شکم‌پرستی حیوانات وحشی آورده باید گفت این حدیث از نظر سند مشکل دارد و به اصطلاح اهل حدیث «مرفوع» است و قابل اعتماد نیست. بنابراین با استناد به آن نمی توان برای زنان حکم خانه نشینی صادر کرد. روش و منش ائمه معصومین علیهم السلام و خود پیامبر بزرگوار اسلام هم این گونه نبود که خواستار محصور شدن زنان یا خانه نشینی آنان باشند. بلکه با حفظ شرایط و ضوابط زنان در دوران آن بزرگواران در صحنه های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و حتی جنگ‌ها حضور داشتند.