باید عرض کرد. این احادیث درخواستی شمامی باشدکه باعمل کردن
به آن احادیث خدا وند متعال درهای حکمتش را برشما باز کند. انشاالله
  قال رسول صلی الله علیه وآله
1-مَن رَدَّ عَن عِرضِ أخیهِ کانَ لَهُ
حِجاباً مِنَ النّارِ.
هر که از آبروى برادر خود دفاع کند، این کار
حجابى میان او و آتش باشد.
2-اعمَلْ
لِدُنیاکَ کأنّکَ تَعیشُ أبداً، واعمَلْ لآخرتِکَ کأنّکَ تَموتُ غَداً                       
براى دنیاى خود چنان کار کن که گویى جاودانه
خواهى زیست و براى آخرتت چنان بکوش که گویى فردا خواهى مرد.
3-مَن نَظَرَ
الى مؤمنٍ نظرةً یُخیفُهُ بها أخافَهُ اللَّهُ تعالى یومَ لا ظِلَّ الّا ظِلّهُ.
هر کس مؤمنى را با نگاهش بترساند، خداوند در
روزى که سایه اى جز سایه او نیست وى را بترساند!
4-مَن أحْزَن
مُؤمناً ثمّ أعطاهُ الدُّنیا لم یَکُنْ ذلکَ کَفّارتَه، ولم یُؤْجَرْ عَلَیهِ.
هر که مؤمنى را اندوهناک سازد و سپس دنیا را
به او بدهد، این بخشش، سبب بخشودگى گناهش نشود و بر آن پاداشى نبیند.                        
5-مَن خَرجَ
مِن ذُلِّ المعصیةِ الى عِزِّ الطّاعةِ آنسَهُ اللَّهُ عزّوجل بغَیرِ أنیسٍ،
وأعانَهُ بغیرِ مالٍ. هر که از خوارى گناه به سربلندى طاعت درآید، خداوند عزّ و
جل، بى انیس و همدم، انیس او شود و او را بى مال و ثروت، کمک رساند
6-مِن واسَى
الفَقیرَ، وأنصَفَ النّاسَ مِن نَفسِهِ، فذلکَ المؤمِنُ حَقّاً.
کسى که به تهیدست کمک مالى کند و نسبت به
مردم از خود انصاف به خرج دهد، چنین کسى مؤمن حقیقى است.
7-أجْوَدُ
النّاسِ مَن جادَ بنَفسِهِ ومالِهِ فى سبیلِ اللَّهِ.
بخشنده ترینِ مردمان کسى است که جان و مال
خود را در راه خدا ببخشد
8-کُلُّ أمرٍ
ذِى بالٍ لا یُبدَأُ فِیهِ بِبِسمِ اللَّهِ [الرحمنِ ] الرحیمِ أقطَعُ.
هر کار مهمى که با بسم اللَّه الرحمن الرحیم
آغاز نشود، بى فرجام است.
9-ألا
لایَمنَعَنَّ أحَدَکُم هَیبَةُ النّاسِ أن یَقولَ الحَقَّ اذا رَآهُ أن یَذَّکَّرَ
بِعِظَمِ اللَّهِ، لا
10-یُقَرِّبُ
مِن أجَلٍ ولا یُبعِدُ مِن رِزقٍ. هان. مبادا هراس از مردم مانع از آن شود که فردى
از شما حقّ را ببیند و نگوید. (که حقّ گویى) نه اجلى را نزدیک مى کند و نه رزق و
روزیى را دور مى گرداند.
11-أعْلى
النّاسِ مَنزِلَةً عِندَ اللَّهِ أخوَفُهُم مِنهُ.
بلند پایه ترین مردم نزد خدا، خداترس ترین
آنهاست.
12-غُضُّوا أبصارَکُم تَرَونَ العَجائبَ.
چشمان خود را (از حرام) فرو بندید تا
شگفتى ها بینید.
13-اذا
عَمِلْتَ عَمَلًا فاعْمَلْ للَّهِ خالِصاً؛ لأ نَّهُ لا یَقْبَلُ مِن عِبادِهِ
الأعْمالَ الّا ما کانَ خالِصاً.
هرگاه کارى کردى، آن را تنها براى خدا انجام
ده؛ زیرا او تنها اعمال خالص بندگانش را مى پذیرد.
14-أمّا
علامةُ المُسرِفِ فأربَعةٌ: الفَخرُ بالباطِلِ، ویَأکُلُ ما لَیسَ عِندَهُ،
ویَزهَدُ فى اصطِناعِ المَعروفِ، ویُنکِرُ مَن لا یَنتَفِعُ بِشَى ءٍ مِنهُ.
اسرافکار چهار نشانه دارد: به کارهاى باطل
مى نازد، آنچه را فراخور حالش نیست مى خورد، در کارهاى خیر بى رغبت است و هر کس را
که بدو سودى نرساند، انکار مى کند.
15-مَن
فُتِحَ لَهُ بابٌ مِن الخَیرِ فَلْیَنتَهِزْهُ؛ فانّهُ لایَدرِى مَتى یُغلَقُ
عَنهُ. هر کس که درى از خیر به رویش گشوده شود، باید آن را غنیمت شمرد؛ زیرا که
نمى داند آن در، کى به رویش بسته مى شود.
16-حُبُّ
علىٍّ یأکُلُ الذُّنوبَ کما تأکُلُ النّارُ الحَطَبَ.
دوستى على گناهان را فرو مى خورد همچنان که
آتش هیمه را.
17-ما ثَبّتَ
اللَّهُ حُبَّ علىٍّ فى قلبِ مؤمنٍ فَزلَّتْ به قدمٌ الّا ثَبّتَ اللَّهُ قَدَماً
یومَ القیامةِ على الصِّراطِ.هر گاه خداوند عشق و دوستى على را در دل مؤمنى استوار
سازد و با این حال قدمش بلغزد (خطایى از او سر زند) در روز قیامت قدمش را بر صراط
استوار نگه دارد.
 
18-مَن
آتاکُم مَعروفاً فکافِؤوهُ، وان لَم تَجِدوا ما تُکافِؤونَهُ فادْعوا اللَّهَ لَهُ
حتّى تَظُنّوا أنَّکُم قَد کافَیتُمُوهُ. هرگاه کسى به شما نیکى کرد، جبرانش کنید
و اگر چیزى نداشتید که آن را جبران نمایید، برایش به درگاه خدا دعا کنید، چندان که
فکر کنید پاداش احسان او را داده اید.
قال امیرالمومنین علیه السلام.

19-الصَّادِقُ
عَلَى شَفَا مَنْجَاةٍ وَ کَرَامَةٍ، وَالْکَاذِبُ عَلى شَرَفِ مَهْوَاةٍ وَ
مَهَانَةٍ.
راستگو در مسیر نجات و بزرگوارى و دروغگو بر
لب پرتگاه سقوط و خوارى قرار گرفته است.
20-انَّمَا
الشَّرَفُ بِالْعَقْلِ وَالْأَدَبِ، لا بِالْمالِ وَالْحَسَبِ. همانا شرافت آدمى
به سبب عقل و ادب است نه با مال و حسب.
21-أَلا
انَّهُ مَنْ یُنْصِفُ النَّاسَ مِنْ نَفْسِهِ لَمْ یَزِدْهُ اللَّهُ الَّا عِزّاً.

بدانید که هر کس با مردم به انصاف رفتار کند،
خداوند جز بر عزّت او نیفزاید.
22-الْغَریبُ
مَنْ لَیْسَ لَهُ حَبیبٌ. غریب و تنها کسى است که دوستى نداشته باشد
23-ابْذُلْ
لِصَدِیقِکَ کُلَّ الْمَوَدَّةِ … وَ لا تَقُصَّ إلَیْهِ بِکُلِّ أَسْرارِکَ.
همه محبتت را به پاى دوستت به ریز ولى همه
اسرارت را در اختیار او نگذار.
24-لَا
تَهْتِکُوا أَسْتَارَکُمْ عِنْدَ مَنْ یَعْلَمُ أَسْرَارَکُمْ.
پرده خویش را پیش کسى که از اسرارتان آگاه
است ندرید.
25مِنَ
الْایمانِ حِفْظُ اللِّسانِ. از نشانه هاى ایمان، نگهدارى زبان است
26-السُّرُورُ
یَبْسُطُ النَّفْسَ وَ یُثیرُ النَّشاطَ. شادى نفس را مى گشاید و نشاط را
برمى انگیزاند.
27-الْوَفاءُ
سَجِیَّةُ الْکِرامِ. وفا به عهد، خصلت کریمان است
28-الْفُرْصَةُ
سَریعَةُ الْغَوْثِ وَ بَطیئَةُ الْعَوْدِ. فرصت زود فوت مى شود و دیر برمى گردد.
29-عَلَیْکُمْ
بِکِتابِ اللَّهِ، فَانَّهُ الْحَبْلُ الْمَتینُ وَالنُّورُ الْمُبینُ،
وَالشِّفاءُ النَّافِعُ وَالرِّىُّ النَّاقِعُ وَالْعِصْمَةُ لِلْمُتَمَسِّکِ
وَالنَّجاةُ لِلْمُتَعَلِّقِ.
تمسک کنید به کتاب خداوند، زیرا این کتاب
طنابى است محکم و نورى است آشکار و شفایى است سودمند، و چشمه اى است سیراب کننده،
نگهبان براى کسى است که به او تمسک جوید و نجات براى کسى است که به آن درآویزد.
30-وَ لا
تَبَاغَضُوا فَإِنَّهَا الْحَالِقَةُ.
کینه مورزید که نابود کننده برکت ها است
31-کُلُّ
یَوْمٍ لا یُعْصَى اللَّهُ فیهِ فَهُوَ عیدٌ.
هر روزى که خدا نافرمانى نشود آن روز، روز
عید است.
32-
الصَّلوةُ حِصْنُ الرَّحْمنِ وَ مِدْحَرَةُ الشَّیْطانِ.
نماز قلعه خداى مهربان و وسیله دور کردن
شیطان است.
33-صُحْبَةُ
الْوَلِىِّ اللَّبِیبِ حَیاةُ الرُّوحِ.
همنشینى با دوست خردمند، حیاتبخش روح است.
34-لا
یَکُونُ الصَّدیقُ صَدیقاً حَتَّى یَحْفَظَ أَخاهُ فى ثَلاثٍ: فى نَکْبَتِهِ وَ
غَیْبَتِهِ وَ وَفاتِهِ.
دوست هنگامى، به حقیقت دوست است که دوستى
برادرش را در سه حال نگاه دارد: به روزگار نکبت، در هنگام غیبت و پس از
رحلت.
35-أَفْضَلُ الْأَدَبِ أَنْ یَقِفَ
الْانْسانُ عِنْدَ حَدِّهِ وَ لا یَتَعَدّى قَدْرَهُ.
برترین ادب آن است که انسان حدّ خود را پاس
دارد و از اندازه خویش پا فراتر ننهد
36- اوْلَى النَّاسِ بِنا مَنْ والانا وَ عادى مَنْ عادانا.

نزدیک ترین مردم به ما کسى است که ما را دوست
بدارد و با دشمنان ما دشمن باشد.
37-اجَلُّ ما
یَنْزِلُ مِنَ السَّماءِ التَّوْفیقُ، وَ اجَلُّ ما یَصْعَدُ مِنَ الْارْضِ
الْاخْلاصُ .
توفیق با ارزش ترین چیزى است که از آسمان
فرود مى آید و اخلاص بزرگترین چیزى است که از زمین بالا مى رود.
38-التَّوْبَةُ
نَدَمٌ بِالْقَلْبِ وَ اسْتِغْفارٌ بِاللِّسانِ وَ تَرْکٌ بِالْجَوارِحِ و اضْمارُ
أَنْ لا یَعُودَ. توبه پشیمانى با دل است و آمرزش خواهى با زبان و ترک گناه در عمل
و مصمّم شدن بر تکرار نکردن گناه.
39-قَلْبُ
الْحَدَثِ کَالْأَرْضِ الْخالِیَةِ ما الْقِىَ فیها مِنْ شَىْ ءٍ قَبِلَتْهُ.
دل جوان، چون زمین کِشت نشده است؛ هر چه
[بذرى ] در آن بیندازى مى پذیرد.
40-اوْلَى
الْأَشْیاءِ انْ یَتَعَلَّمَهَا الْأَحْداثُ الْأَشْیاءُ الَّتى اذا صارُوا
رِجالًا احْتاجُوا الَیْها.
بهترین مطالبى که باید نوجوانان یاد بگیرند
چیزهایى است که در بزرگسالى مورد نیازشان باشد
41-الا انَّ
أَبْصَرَ الْابْصارِ ما نَفَذَ فِى الْخَیْرِ طَرْفُهُ، الا انَّ أَسْمَعَ
الْأَسْماعِ ما وَعَى التَّذْکِیرَ وَ
آگاه باشید، تیزبین ترین چشمان، چشمى است که
همواره در خیر بنگرد، و شنواترین گوش ها، گوشى است که پند نیوش و پندپذیر باشد