قرآن مجيد مكرر از باغ هاي بهشتي كه نهرها زير آنها جاري است نامبرده است[1] و اساسا بهشت را از اينرو «جنّت» ناميده اند كه در سراسر باغ هاي آن درختان انبوهي است كه سايه هاي آنها فضاي بهشت و زمين آن را يكسره پوشانده است.
از ويژگيهاي درختان بهشت آن است كه سايه هاي آن همانند ميوه هاي آن هميشگي است و مانند برخي از درختان دنيا نيست كه در برخي فصول بدون ميوه باشد يا برگهايشان خزان شود و بريزد. از اينرو فرمود: («أُكلها دائم وظلّها») [2] خوردني ها و سايه هاي آن هميشگي است.
پي نوشت:
[1]ٴ بقره، 25. آل عمران، 15. نساء، 13.