حكم نماز و روزه اساتيدى كه يك يا چند روز در هفته، به محل تدريس (كه فاصله آ ن با وطن بيش از مسافت شرعى است)،رفت و آمد دارند؛ در دو صورت زير در محل تدريس و بين راه چگونه است؟
الف. محل تدريس يك شهر است. ب. محل تدريس شهرهاى مختلف است.
امام خمينى: نماز شكسته است و روزه صحيح نيست.
آيت الله وحيد: اگر چهار روز در هفته را به محل تدريس رفت و آمد داشته باشند، نماز آنان تمام و روزه آنها صحيح است. اگر سه روز در سفر باشند، بنابر احتياط بين نماز شكسته و تمام جمع كنند و بنابر احتياط روزه بگيرند و قضاى آن را نيز به جا آورند واگر كمتر از سه روز باشد، نماز شكسته است و روزه صحيح نيست.
آيت الله سيستانى: اگر در ماه، ده روز يا بيشتر در سفر باشند و اين امر در مدت يك سال، شش ماه و در مدت بيش از يك سال، تا سه ماه ادامه داشته باشد، نماز تمام و روزه صحيح است. اگر در ماه نه يا هشت روز در سفر باشند، بايد احتياط كنند؛ يعنى، نماز را تمام و شكسته بخوانند و روزه بگيرند و قضاى آن را نيز به جا آورند.
آيت الله تبريزى: اگر در هفته حد اقل يك بار براى تدريس، بين وطن و دانشگاه رفت و آمد مى كنند، نماز تمام و روزه صحيح است. اگر رفت و آمد شان در مدت هشت يا نه روز، يك بار انجام مى گيرد، بايد احتياط كنند؛ يعنى، نماز را تمام و شكسته بخوانند و اگر روزه بگيرند، صحيح است و قضا ندارد.
آيت الله صافى: اگر رفت و آمد حد اقل براى مدت چهار ماه ادامه داشته باشد، نماز تمام و روزه صحيح است.
آيات عظام بهجت، خامنه اى، فاضل و نورى: اگر رفت و آمد حداقل تا مدتى ادامه داشته باشد – كه عرف اين كار را شغل او بداند –نماز تمام و روزه صحيح است.
منبع:
آيت الله سيستانى، منهاج الصالحين، ج 1، صلاه المسافر،الخامس و sistani.org، نماز مسافر. آيت الله تبريزى استفتاءات، س 498، 472. آيت الله صافى، جامع الحكام، ج 1، نماز مسافر. آيتالله نورى، استفتاءات، ج1 و ج2، نماز مسافر و آيت الله بهجت، توضيح المسائل، نماز مسافر، شرط پنجم.