پرسشگر گرامی؛ از این که « پرسمان» را به عنوان منبع پاسخگویی به دغدغه های ذهنی خود برگزیدید، سپاسگزار بوده، امیدواریم انتظارات شما را برآورده سازیم.

در پاسخ به سؤال جنابعالی پس از ذکر نکته ای کلّی پیرامون اختلافات موجود در روابط زناشویی، در قالب نکاتی به حدّ مجاز اختلافات اشاره نموده، در ادامه نیز به راهکارهایی در زمینه حل اختلافات جزیی در روابط زن و شوهر اشاره خواهیم نمود. در نهایت و در قالب نکات پایانی نیز به مسأله اختلافات زناشویی و تأثیر آن در تصمیم گیری برای بچه دار شدن اشاره ای مختصر خواهیم نمود. امّا نکته مهمی که باید بدان توجّه داشت آن است که هیچ رابطه ای به اندازه رابطه زناشویی، مستعد اختلاف نیست؛ زیرا زن و مرد دایماً با یکدیگر در تعامل و ارتباط اند؛ بنابراین فرصت برای اختلاف به دلیل اختلاف سلیقه ها در رابطه با اقوام، پول، فرزندان، مسافرت و… بسیار است.

در یک جمله وجود اختلاف در روابط زوجین امری طبیعی است، زیرا وجود مشکلاتی از قبیل اختلاف سلیقه ها و دیدگاه ها در بیشتر خانواده ها که اعضای آن سالها در کنار یکدیگر زندگی کرده و با روحیّات همدیگر نیز آشنا هستند، امری طبیعی است چه رسد به زوج هایی که مدت زمان زیادی نیست از آشنایی شان می گذرد. به عبارت دیگر برخی از اختلاف سلیقه ها و برخوردهای ناپخته در اوایل زندگی مشترک، طبیعی است، البتّه به شرط آن که زیاد از حد طول نکشد.

در مورد حد مجاز اختلافات که در بخشی از سؤال خود بدان اشاره نمودید و ما از آن به عنوان تعارض سازنده نام می بریم، گفتنی است، تعارض زن و مرد ‌هنگامی‌ سازنده‌ است‌ که‌ :

1- منجر به‌ تبیین‌ مسایل‌ و مشکلات‌ موجود در روابط آن دو گردد.

2- منجر به‌ حل‌ مسأله‌ و یا مسائل موجود در روابطشان شود.

3- موجب ارتباط زن و شوهر شده و آنها را در حل‌ اموری‌ که‌ برایشان اهمیّت‌ دارد، درگیر کند، نه آنکه موجب قهرشان گشته و یا اینکه هر کسی مسئولیت را به گردن دیگری اندازد و خود طفره رود.

4- باعث ارتقای درک و مهارت آنها در حل مسائل زناشویی گردد.

از سوی دیگر این اختلافات و تعارضات زمانی مخرّب است که :

1- موجب‌ تضعیف‌ عزّت‌ نفس‌ زن و یا شوهر گردد.

2- توجّه‌ آنها را از فعالیتهای‌ مهم‌ زندگی دور سازد.

3- موجب‌ دوقطبی‌ شدن‌ آنها و کاهش‌ همکاری بین آنها ‌شود.

4– منجر به‌ رفتارهای‌ مضر، غیر مسئولانه‌ و در نهایت تخریب متقابل آنها در قبال یکدیگر شود.



*** برخی از راهکارهای حل اختلافات جزیی بین زن و شوهر که عمدتاً با گفتگوی مشارکتی قابل حل می باشد، عبارتند از:

1- تعیین زمان و مکان مناسب برای انجام بحث و گفتگو پیرامون مسائل موجود در روابط خود.

2- تعریف دقیق مشکل یا موضوع مورد اختلاف و جمع کردن دامنه بحث برای پرهیز از مجمل گویی و مجمل خواهی.

3- تعیین سهم هر یک از زوجین در ایجاد مشکل و اختلاف بر اساس واقع بینی.

4- فهرست نمودن تلاش های ناموفق قبلی برای حل مشکل فعلی.

5- فهرست نمودن کلیه راه حل های ممکن پیشنهادی با همکاری و همدلی یکدیگر.

6- بحث و ارزیابی منطقی فارغ از احساسات پیرامون راه حل های ممکن از میان راه حل های فهرست شده در بند 5.

7- توافق زن و شوهر بر سر آزمودن یک راه حل.

8- مشخص ساختن وظیفه هر یک در آزمودن راه حل توافقی.

9- تعیین زمانی دیگر برای گفتگو.

10- ارج نهادن به تلاش های یکدیگر در رسیدن به راه حل.



*** نکته پایانی :

پرسشگر گرامی؛ همانطوری که خود نیز به شایستگی مطلع هستید عوامل ایجاد اختلاف در روابط زناشویی به ویژه در اوایل زندگی مشترک بسیار زیاد و بر حسب تنوّع از اهمیّت متفاوتی برخوردارند؛ بنابراین شناسایی دقیق این عوامل نظیر دخالت اطرافیان و خانواده های طرفین در زندگی نو پای دو جوان، سوء ظن و شک هر یک از زوجین نسبت به دیگری، عدم تعهّد و مسئولیّت پذیری هر یک از آنها نسبت به زندگی مشترک، خشونت، مشکلات اقتصادی، بیکاری، فقر و اعتیاد می تواند در ارائه پاسخ جامع به سؤال جنابعالی که چه مدّت باید برای بچّه دار شدن صبر نمود، مؤثّر است، امّا به صورت کلّی و در شرایط عادی، در این زمینه گفتنی است زمانی که زوجین از زندگی در کنار هم لذت می برند و احساس رضایت نسبی دارند، اقدام به بچه دار شدن، نه تنها باعث ایجاد مشکل نمی گردد بلکه به زندگی زوجین، طراوات و تازگی می بخشد. لازم به ذکر است گاهی نداشتن فرزند یکی از عوامل مشکل و یکی از دغدغه های زن و یا شوهر است، و چه بسا با آوردن یک فرزند، نشاط و شادی به خانواده بازگشته و الفت و مهربانی را بین زن و مرد مضاعف کند.

پیشنهاد اساسی در این زمینه آن است که در چنین مواقعی شایسته است زن و شوهر به اتفاق همدیگر به یکی از مراکز مشاوره خانواده مراجعه نمایند تا با بهره گیری از خدمات تخصّصی همکاران مجرّب این مراکز ابتدا ریشه مسائل موجود در روابط خود را شناسایی نمایند تا در ادامه با بهره گیری از شیوه های زوج درمانی فرصت زیبای در کنار هم بودن را با آزمون و خطا هدر ندهند.

نویسنده : رضا وظیفه مند