خطاب خداوند در دعاها

شیوه احترام گذاری ما در صحبت با یکدیگر، از جهاتی با تکریم خداوند متفاوت است. در گفت و گوهای رایج بین ما، اگر فرد بزرگی را با کلمه «تو» مورد خطاب قرار دهیم، نوعی اهانت و تحقیر به حساب می آید. از این رو با کلمه «شما» که جمع است توقیر و احترام گذاشته می شود، ولی این مسأله در مورد خداوند درست نیست؛ زیرا «شما» خطابِ جمع است و خداوند یگانه و پیراسته از هر گونه شریک و مانندی است، و کلمه «شما» چون در بردارنده معنای تکثّر و جمع است، با اصل توحید منافات و ناسازگاری دارد. از این رو خداوند خودش از ما خواسته است که او را با لفظ «تو» خطاب کنیم، تا از اساس ریشه هر گونه تمایل ذهن به تکثر و جمع از بین برود. از همین رو در سوره حمد آمده است: «إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ»؛ (1:5)