خطر فقدان فیلم برای روشن نگه داشتن چراغ سینما در پیش است؟

در فاصله قریب به شش ماه تا برپایی جشنواره فیلم فجر روند، صدور پروانه ساخت برای فیلم‌های سینمایی به گونه‌ای کند پیش می‌برد که می‌تواند برای اکران سال آینده به یک بحران تبدیل شود و فیلم‌های باکیفیت و جذاب کمی برای قرار گرفتن در نوبت‌های اکران در اختیار پخش کننده‌ها باشد؛ چالشی که دست‌کم در این مقطع به سادگی و تغییر رویه کنونی قابل پیش‌گیری است.

به گزارش «تابناک»؛ با اوج گیری بحران کرونا، حجم وسیعی از پروژه‌های سینمایی که تولید را شروع کرده بودند، کار را به سختی به سرانجام رساندند که شماری از آنها تاکنون به مرور اکران شدند و گروهی از فیلم‌ها هنوز در صف اکران هستند. بنابراین کاهش حجم تولیدات در طول سال پیشین نمود پررنگی نداشت و تاثیراتش را تنها در سطح کیفی چهلمین دوره جشنواره فیلم فجر شاهد بودیم.

اکنون آهسته آهسته این صف اکران کوتاه و کوتاه‌تر می‌شود و به ویژه فیلم‌های باکیفیت که ظرفیت جذب مخاطب را دارند و اصطلاحاً چراغ سینما را روشن نگه می‌دارند، به سرعت در حال اکران هستند. کاهش چشمگیر شمار مخاطبان سینما نشان داده حتی این فیلم‌ها نیز نتوانسته‌اند سالن‌ها را پرکنند و بنابراین سینمای ایران برای تداوم حیات اقتصادی‌اش نیاز به فیلم‌های به مراتب باکیفیت‌تری نیز دارد.

در این شرایط به نظر می‌رسد باید مسیر تولید هموارتر از همیشه باشد اما آن گونه که دست‌کم اخبار حکایت می‌کند از ابتدای سال کمتر از 30 پروانه ساخت فیلم از سوی شورای پروانه ساخت آثار سینمایی سازمان سینمایی صادر شده و در شش ماه دوم سال 1400 نیز اتفاق شگرفی در حوزه صدور پروانه ساخت رخ نداده بود. تجربه نشان داده شمار معناداری از پروانه‌های ساخت به واسطه عدم تامین سرمایه اساساً تولید نمی‌شوند و بنابراین تعداد تولیدات نهایی کمتر از این رقم‌ها خواهد بود.

علاوه بر این از میان تولیدات نیز معمولاً تعداد انگشت شماری کیفیت قابل توجهی دارند. شاید بتوان فیلم‌های متوسط و ضعیف را به جشنواره فجر راه داد و آمار فیلم‌های حاضر را با همان تولیدات محدود پر کرد اما قواعد گیشه چیز دیگری است و فیلم‌هایی که تماشاگر را به خود جلب کنند و بتوانند گیشه را تکان دهند، غالباً فیلم‌های باکیفیت و دارای کستینگ قوی در مقابل و پشت دوربین هستند.

البته شاید قرار است در طول دو ماه آینده که تولید شدت بیشتری می‌گیرد روند شورای پروانه ساخت فیلم‌های سینمایی تغییر کند و فیلم‌های بیشتر پروانه نمایش بگیرند تا دست کم جشنواره فیلم فجر سبدی از محصولات باکیفیت را داشته باشد و به فیلم‌های متوسط و ضعیف خلاصه نشود. نباید فراموش کرد این دوره از جشنواره فجر محل ارزیابی عملکرد تیم مدیریتی سازمان سینمایی خواهد بود که تا آن زمان قریب 17 ماه از استقرارش سپری شده است.

بی‌شک اگر در جشنواره فجر نتوان از تولیدات باکیفیت و به خصوص دارای ظرفیت اکران و فروش بالا ردی دید، روشن نگه داشتن چراغ سینما در سال 1402 از امسال هم دشوارتر خواهد بود و بسته‌های حمایتی چند میلیاردی نیز کمکی به سرپا ماندن سینماداران نیز نخواهد کرد، چه رسد به آنکه بتواند اقتصاد سینمای ایران را حفظ کند. بنابراین باید این خطر را جدی گرفت و مسیر تولید را در سینمای ایران تا جای ممکن تسهیل نمود.