اما به برخی از خواص و فضائل آیت الکرسی اشاره می شود:
الف) خواندن آیة الکرسی پس از نماز
1. پیامبر اسلام فرمودند: کسى که در پى نماز واجب، «آیة الکرسى » مى خواند، تا نماز دیگر در پناه خداست.[2]2. پیامبر خدا(ص): «هر شخصی که پس از نماز واجب، آیة الکرسی را بخواند، خود خداوند او را قبض روح میکند و این شخص مانند کسی است که به همراه انبیاء جهاد کرده و به شهادت رسیده باشد».[3]3. امام علی(ع) از پیامبر(ص) نقل میکند: «هرکس پس از هر نماز واجب آیة الکرسى بخواند، این تنها مرگ است که فاصله او و بهشت خواهد بود(به مجرد مردن، وارد بهشت خواهد شد)، و تنها مردم راستگو و عابد بر این کار مواظبت خواهند کرد».[4]ب) خواندن آیة الکرسی قبل از خواب
1. امام صادق(ع): «هرکس هنگام خوابیدنش سه بار آیة الکرسى و آیهاى که در سوره آل عمران است: “شَهِدَ الله أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ وَ الْمَلائِکَةُ …”[5] و آیه سخره[6] و آیه سجده را بخواند، دو شیطان بر او گمارده شود که او را از تیررس شیاطین دیگر حفظ کنند، چه بخواهند و چه نخواهند. به همراه آن دو، سى تن فرشته باشند که خداوند را حمد کنند و او را تسبیح، تهلیل و تکبیر گویند و براى او آمرزش خواهند تا آن بنده از خواب بیدار شود و همه ثوابش از آن او باشد».[7]2. امام رضا(ع): «هرکسی آیة الکرسى را هنگام خواب تلاوت کند، إن شاء الله از فلج شدن ترسى نخواهد داشت».[8]ج) خواندن آیة الکرسی در هنگام وضو
امام باقر(ع): «هر کسی که بعد از وضو آیة الکرسی را بخواند، خداوند ثواب چهل سال [عبادت] را به او میدهد، چهل درجه او را بالا میبرد و چهل حور العین به او داده میشود».[9]د) خواندن آیة الکرسی برای مردگان
امام علی(ع): «هرگاه مؤمن آیة الکرسى را بخواند و ثوابش را براى مردگان قرار دهد خداوند به هر حرفى از آیة الکرسى فرشتهاى را قرار دهد که براى او تا روز قیامت تسبیح خدا کنند».[10]ه) خواندن آیة الکرسی در سجده
امام باقر(ع): «کسی که آیة الکرسی را در حال سجده بخواند، هرگز داخل در آتش جهنم نخواهد شد».[11]و) خواندن آیة الکرسی برای رهایی از ترس
امام صادق(ع): «وقتی در مکان ترسناکی قرار گرفتی؛ این آیه را بخوان: “وَ قُلْ رَبِّ أَدْخِلْنی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَ أَخْرِجْنی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَ اجْعَلْ لی مِنْ لَدُنْکَ سُلْطاناً نَصیراً”[12] و زمانی که چیز ترسناکی به چشمت خورد آیة الکرسى را بخوان».[13]
پی نوشت:
[1] بقره.255.
[2]. لخمی طبرانی، سلیمان بن أحمد، المعجم الکبیر، تحقیق، حمدی عبد المجید السلفی، ج 3، ص 84، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1404ق.
[3]. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه، بلاغی ، محمد جواد، ج 2، ص 626، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، 1372ش.
[4]. طبرسی، حسن بن فضل، مکارم الاخلاق، ص 288، قم،شریف رضی، چاپ چهارم، 1412ق؛ أبوبکر بیهقی، أحمد بن حسین، شعب الإیمان، محقق، عبد العلی عبد الحمید حامد، اشراف، مختار أحمد الندوی، ج 4، ص 57، ریاض، هند، مکتبة الرشد، الدار السلفیة، چاپ اول، 1423ق.
[5]. آل عمران، 18: «خداوند، [با ایجادِ نظامِ واحدِ جهانِ هستى،] گواهى میدهد که معبودى جز او نیست و فرشتگان و صاحبان دانش، [هر کدام به گونهاى بر این مطلب،] گواهى میدهند در حالى که [خداوند در تمام عالم] قیام به عدالت دارد معبودى جز او نیست، که هم توانا و هم حکیم است».
[6]. به آیه 54 سوره اعراف آیه سُخره گفته میشود. طریحى، فخر الدین، مجمع البحرین، تحقیق، حسینی، سید احمد، ج 3، ص 327، تهران، کتابفروشى مرتضوى، چاپ سوم، 1375ش.
[7]. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 2، ص 539، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.
[8]. شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 105، قم، الشریف الرضی، چاپ دوم، 1406ق.
[9]. شعیری، محمد بن محمد، جامع الاخبار، ص 45، نجف، مطبعة حیدریة، چاپ اول، بیتا.
[10]. دیلمی، حسن بن محمد، ارشاد القلوب إلی الصواب، ج 1، ص 176، قم، الشریف الرضی، چاپ اول، 1412ق.
[11]. جامع الأخبار، ص 46.
[12]. اسراء، 80: «و بگو: پروردگارا! مرا [در هر کار،] با صداقت وارد کن، و با صداقت خارج ساز! و از سوى خود، حجتى یارى کننده برایم قرار ده!».
[13]. برقی، احمد بن محمد، المحاسن، محقق، محدّث، جلال الدین، ج 2، ص 36، قم، دارالکتب الإسلامیة، چاپ دوم، 1371ق.