دانشمند ایرانی که امام زمان درباره اش پیشگویی کرد!

شیخ صدوق از بزرگترین شخصیت هاى جهان اسلام و شیعه و از برجسته ترین چهره هاى درخشان علم و فضیلت است.

پورافضلی: «شیخ صدوق» که نام کاملش محمد بن على بن حسین بن بابویه قمى است در سال ۳۰۵ (و به نقلی ۳۰۶) هجرى قمرى، در خاندان علم و تقوى، در شهر قم دیده به جهان گشود. کتاب عیون اخبار الرضا(ع) از یادگارهای اوست.

او که نزدیک به عصر ائمه علیهم السلام مى زیست، با جمع آورى روایات اهل بیت علیهم السلام و تالیف کتاب هاى نفیس و با ارزش، خدمات ارزنده و کم نظیرى به اسلام و تشیع کرد.

عشق به جمع آورى احادیث در وجود شیخ صدوق موج مى‌زد و حفظ و حراست از سخنان پیشوایان دینى و نشر و توزیع آنها را سرلوحه کار خود قرار داده بود و براى رسیدن به این هدف، از بلخ و بخارا تا کوفه و بغداد و از آنجا تا مکه و مدینه سفر کرد و به تمام مراکز اسلامى آن زمان – اعم از شیعه و سنى – سر زد و چه بسیار که در این سفرها با مشکلات فراوانى مواجه شد ولى همه را به جان خرید و غم غربت را تحمل کرد.

شیخ طوسى جریان ولادت وى را چنین نقل کرده: على بن بابویه (پدر شیخ صدوق) با دختر عموى خود ازدواج کرده بود؛ ولى از او فرزندى به دنیا نیامد. او در نامه اى از حضور شیخ ابو القاسم، حسین بن روح تقاضا کرد تا از محضر حضرت بقیة الله عجل الله تعالى فرجه بخواهد براى او دعا کند تا خداوند اولاد صالح و فقیه به او عطا نماید.

پس از گذشت مدتى از ناحیه آن حضرت این گونه جواب رسید: «تو از این همسرت صاحب فرزند نخواهى شد؛ ولى به زودى کنیزى دیلمیه نصیب تو مى شود که از او داراى دو پسر فقیه خواهى شد.»

جلالت ‌شان و منزلت پدر شیخ صدوق تا بدان پایه بود که امام حسن عسگری علیه‌السلام طی نامه‌ای، او را با لقب «شیخ»؛«فقیه» و «معتمد» مورد خطاب قرار داده و توفیقات او را برای کسب رضای پروردگار درخواست کرد. (۱)

شیخ صدوق در سال ۳۸۱ هجری، پس از یک عمر، افتخار خدمتگذاری مکتب اهل بیت عصمت و طهارت علیه السلام، در حدود سن هفتاد سالگی چشم از جهان فروبست. پیکر پاکش در میان غم و اندوه مردمان در نزدیکی مرقد مطهر حضرت عبدالعظیم مدفون گردید.

آرامگاه وی در شهرری، نزدیک مرقد مطهر حضرت عبدالعظیم حسنی رضوان الله تعالی علیه، در مکانی مصفا قرار گرفته است.

او در خاتمه کتاب عیون اخبار الرضا علیه السلام، از سفر خود به زیارت حضرت رضا علیه السلام در ماه رجب سال ۳۵۲ هجری قمری یاد کرده است که قبل و بعد از آن به دیدار رکن الدوله وزیر آل بویه نیز رفته است.

در ماه ذی الحجه سال ۳۶۷ هجری قمری نیز به مشهد الرضا علیه السلام سفر کرده است که مجلس روز غدیر سال ۳۶۷ را در آن شهر، با عظمت فوق العاده‌ای برگزار نموده است. چنانچه در مجلس ۲۶ از امالی خود نیز به آن اشاره دارد.

پس از آن به ری بازگشته است و مجلس ۲۷ امالی را در اول محرم ۳۶۸ هجری قمری در ری بر پا داشته است.

بار دیگر، در شعبان سال ۳۶۸ هجری قمری در مسیر خود به ماورأالنهر، به زیارت مشهد مقدس رفته و در این شهر، چهار مجلس بیان حدیث داشته است. (۲)

پانوشتها:

۱ . قاموس الرجال، ج ۷ص.۴۳۹؛ روضات الجنات، ج۴ص.۲۷۴

۲ . مقدمه سید صادق بحر العلوم بر علل الشرایع / ۱۶ ۲۰