دوست خوبم؛ دروغ  از گناهانی است که در احادیث ما بسیار مذمت شده و عواقب سوئی را برایش ذکر کرده اند. صفتی است که انسان را در دیده ها خوار و در نظرها از اعتبار می اندازدو باعث ریختن آبرو نزد خلق خدا و سیاه رویی دنیا و آخرت می شود. حضرت رسول (صلی الله علیه وآله و سلم) فرمودند: « هر گاه مؤمنی بدون عذر شرعی دروغ بگوید، هفتاد هزار فرشته بر او لعنت می کنند  و از دل او تعفن و گندی بلند می شود و می رود تا به عرش می رسد و خدای تعالی به سبب آن دروغ، هفتاد زنا بر او می نویسد که آسان ترین آنها زنایی باشد که با مادر خود کرده باشد»(معراج السعاده، ص459)
دروغ کوچک:
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : براى دروغگویى آدمى همین بس که هر چه مى شنود بازگو کند.( کنز العمّال : 8208 ، 8209.)
به نقل از عبد اللّه بن عامر : روزى رسول خدا صلى الله علیه و آله در خانه ما نشسته بود. مادرم مرا صدا زد و گفت: بیا به تو(چیزى)بدهم. رسول خدا صلى الله علیه و آله به او فرمود: مى خواهى چه به او بدهى؟ عرض کرد: مى خواهم خرمایى به او بدهم. رسول خدا صلى الله علیه و آله به مادرم فرمود: بدان که اگر چیزى به او ندهى، یک دروغ برایت نوشته مى شود.( الترغیب و الترهیب : 3/598/34.)
پرهیز از دروغ، حتی به شوخی:
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : دروغ، چه جدّى و چه شوخى آن، درست نیست. همچنین درست نیست که مرد به فرزند خود و عده اى بدهد و به آن عمل نکند. همانا راستگویى، به نیکى رهنمون مى شود و نیکى به بهشت هدایت مى کند و دروغ به معصیت و انحراف [از حق ]مى کشاند و معصیت و انحراف، به آتش رهنمون مى شود. ( کنز العمّال، 8217.)
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : واى بر کسى که براى خنداندن مردم دروغ بگوید! واى بر او، واى بر او!( کنز العمّال ،8215.)
بدترین گناه:
روایت شده است که مردى به پیامبر خدا صلى الله علیه و آله عرض کرد: اى رسول خدا! چهار کار خوشایند من است: زنا، شرابخوارى، دزدى و دروغ. اما هر کدام را که بفرمایید به خاطر شما ترک مى کنم. حضرت فرمود: دروغ را رها کن. مرد رفت و تصمیم گرفت، زنا کند اما با خودش گفت: پیامبر از من مى پرسد (که زنا کرده اى یا نه؟) اگر انکار کنم، قولى را که به ایشان داده ام شکسته ام و اگر اقرار کنم، حدّ مى خورم. سپس تصمیم گرفت دزدى کند، بعد تصمیم گرفت شراب بخورد، اما هر بار همین فکر را با خود کرد. لذا نزد رسول خدا برگشت و عرض کرد: شما راه را بکلى بر من بستید؛ من همه این کارها را رها کردم. شرح نهج البلاغة:6/375)
امام باقر (علیه السلام) :« إنَّ اللّه َ عَزَّ و جلَّ جَعَلَ لِلشرِّ أقفالاً ، و جَعَلَ مَفاتیحَ تِلکَ الأقفالِ الشَّرابَ، و الکذبُ شَرٌّ مِن الشَّرابِ . خداوند عزّ و جلّ براى بدى قفلهایى قرار داده و کلیدهاى آن قفلها را شراب قرار داده است و دروغ، بدتر از شراب است.»(بحار 72/236/3)
 
به نقل از صفوان بن سلیم : «از پیامبر خدا صلى الله علیه و آله سؤال شد : قیلَ : یا رسول اللّه ِ أ یکونُ المؤمنُ جَبانا ؟ قالَ : نَعَم، قیلَ لَهُ: أ یکونُ المؤمنُ بَخیلاً ؟ قالَ: نَعَم ، قیلَ لَهُ : أ یکونُ المؤمنُ کَذّابا ؟ قالَ : لا . آیا مؤمن، ترسو مى شود؟ حضرت فرمود : آرى. عرض شد: آیا مؤمن، بخیل مى شود؟ فرمود: آرى. عرض شد: آیا مؤمن، دروغگو مى شود؟ فرمود: نه.» (الترغیب و الترهیب : 3/595/24.)
شخصى خدمت پیامبر خدا صلى الله علیه و آله آمد و پرسید : چه کارى موجب رفتن به بهشت مى شود؟ حضرت فرمود : راستگویى. هر گاه بنده راست بگوید، نیکى کرده است و هر که نیکى کند، ایمان آورده است و هر که ایمان آورد به بهشت رود. مرد پرسید: اى رسول خدا! کارى که موجب آتش مى شود، چیست؟ فرمود: دروغ. هر گاه بنده دروغ بگوید، نافرمانى و انحراف در پیش گرفته و هر که از ره نافرمانى و انحراف در آید، کافر گردد و هر که کافر گردد، یعنى به آتش فرو رفته است.( الترغیب و الترهیب : 3/592/13.)
نتیجه دروغ:
پیامبر خدا (صلى الله علیه و آله) : دروغ، روزى را کم مى کند.( الترغیب و الترهیب : 3/596/29.)
امام على( علیه السلام) : نتیجه دروغ، خوارى در دنیا و عذاب در آخرت است.( غرر الحکم : 4640.)
امام على (علیه السلام) : دروغگویى زیاد، دین را تباه و گناه را بزرگ مى گرداند. (غرر الحکم : 7123.)
امام على (علیه السلام) : دروغ گفتن، در دنیا ننگ است و در آخرت، عذاب آتش.( غرر الحکم : 1708.)
امام على (علیه السلام) : دروغ، باعث غیبت و بدگویى مى شود.( غرر الحکم : 747.)
امام على (علیه السلام) : کسى که به دروغگویى شناخته شود اعتماد به او کم مى شود و کسى که از دروغ اجتناب ورزد گفته هایش باور مى شود.( غرر الحکم : 8888 و 9181.)
امام على (علیه السلام) : عادت به دروغ گویى فقر مى آورد.( بحار الأنوار : 72/261/36.)
امام صادق (علیه السلام): از جمله کمکهاى خداوند بر ضدّ دروغگویان فراموشى است. (الکافی : 2/341/15.)