دریاچه ارومیه در بحرانیترین وضعیت چند سال اخیر قرار دارد. هر سال در تابستان با تبخیر آب بخش زیادی از آب این دریاچه از دست میرود. این موضوع امسال دریاچه را در وضعیت بدتری قرار داده است. پایان دولت روحانی و کمرنگ شدن اقدامات احیای دریاچه در دولت جدید در کنار ناملایمتهای جوی و اقلیمی دریاچه ارومیه را در وضعیتی قرار داده که باید دوباره برای آینده ان نگران بود. اولین بار اواخر دهه هشتاد و اوایل دهه نود بود که نگرانیهای عمومی در خصوص وضعیت دریاچه بالا گرفت. بیتوجهی دولت احمدینژاد به وضعیت دریاچه موجب شد تا حسن روحانی یکی ازوعدههای انتخاباتی خود رااحیای دریاچه ارومیه قرار دهدبا روی کار امدن دولت روحانی ستاد احیای دریاچه ارومیه شکل گرفت و برنامههایی برای احیای دریاچه هم در نظر گرفته و اجرایی شد. اما بعد از هشت سال فعالیت ستاد سرانجام به جایی رسیدیم که در سال ۹۲ قرار داشتیم. یعنی روزهایی که مرگ دریاچه در مقابل دیدگانمان قرار دارد و نگرانیهای عمومی برای آن بالا رفته است.
به نظر میرسد در سالهای اخیر بعد از فروکش کردن موج نگرانیها در خصوص دریاچه ارومیه بهبود وضعیت آن به فراموشی سپرده شد.
تکرار چنین داستانی سوالی را پدید میآورد که ایا مسئله محیطزیست آنچنان که برای مردم مهم است برای مسئولین هم اهمیت دارد یا خیر؟
خوانده میشوید امروز را به وضعیت این روزهای دریاچه ارومیه در پیوند با سایر بحرانهای محیطزیستی اختصاص دادیم. به نظر شما
چرا میزان حساسیت مسئولان به محیط زیست کمتر از مردم است؟