اعتقاد به ظهور ماشیح، هنگام بدبختی‌های ملی قوم یهود شدت می‌یافته است. وقتی که ظلم و تعدی یک دولت فاتح، که ملت اسرائیل را به زیر سلطۀ خود داشت، غیرقابل ‌تحمل می‌شد، یهودیان از روی غریزه به پیشگویی‌هایی که در کتاب مقدس دربارۀ ظهور ماشیح شده است، توجه می‌کردند تا در روزهای پر از رنج در برابر شدیدترین سختی‌ها تاب بیاورند و نگذارند یأس و حرمان بر آن‌ها چیره شود.

در مورد مدعیان دروغین ماشیح هم باید گفت در تاریخ قوم یهود از دیرباز صدها تن برخاسته و ادعای مسیحایی کرده‌اند و چند صباحی ساده‌دلان بنی‌اسرائیل را مجذوب خود نموده‌اند و در نهایت بلاهای جانکاهی بر بلاهای این قوم افزوده‌اند.

وسفوس، مورخ مشهور تاریخ یهود می‌گوید: در سال‌های قبل از خرابی بیت‌المقدس، افرادی ادعا می‌کرده‌اند که همان نجات‌دهنده‌ای هستند که انبیا ظهور او را از پیش خبر داده‌اند، مثل برکوخواو که بعضی او را برکوزیوا نامیده‌اند و رهبر شورش یهودیان علیه رومیان بود. ربی عقیوا هرگاه او را می‌دید، می‌گفت این همان پادشاه ماشیح است و به آیۀ: «ستاره‌ای (کوخاو) از یعقوب طلوع خواهد کرد.»[۱]

استناد کرده و آن‌ را چنین تفسیر می‌نمود: کوزیوا از یعقوب طلوع خواهد کرد. البته یکی دیگر از عالمان یهودی، به نام ربی یوحانان بن تورتا، در اعتراض به او می‌گفت: عقیوا از گونه‌های تو (در قبر) علف‌ها خواهند رویید؛ چراکه هنوز ماشیح فرزند داود نیامده است.[۲]

پی نوشت ها

[۱]. اعداد، ۱۷:۲۴.

[۲]. یروشلمی تعنیت، ۶ دال.