۱۳۹۴/۰۶/۰۸
–
۴۱۹ بازدید
در این باره به طور قاطع سخن گفتن کار دشواری است ،چون دلیل و روایت معتبری در این خصوص نیست. در خصوص وجود بیعدالتی فردی در زمان امام زمان دو تحلیل می توان ارائه داد:
تحلیل اول :
در این باره به طور قاطع سخن گفتن کار دشواری است ،چون دلیل و روایت معتبری در این خصوص نیست. در خصوص وجود بیعدالتی فردی در زمان امام زمان دو تحلیل می توان ارائه داد:
تحلیل اول :
در آن زمان به طور کلی گناه از بین نمی رود،زیرا ساختار وجودی انسان به گونه ای است که غیر از معصومین افراد دیگر از آلودگی گناه- به طور کامل- نمی توانند مصون بمانند، از این رو گرچه در زمان استقرار حکومت عدل کل ،همه جا عدالت برقرار می شود و زمینه خلاف وگناه به حداقل می رسد، انسان ها در زمان ظهور بیش تر تقوای الهی را رعایت می کنند .ظلم های فردی نیز مانند ظلم های اجتماعی خیلی محدود می شود، ولی برخی انسان ها به دلیل این که در درون شان گرایش های گوناگون حیوانی،شهوانی و مانند آن نهفته است ، دست به گناهانی می زنند؛ از این رو در روایتی آمده که در زمان حکومت امام مهدی (عج) کسانی که زنای محصنه انجام دهند، سنگسار می شوند .کسی که از دادن زکات واجب خودداری کند، کشته می شود.(1)
از این بیان به دست می آید که در آن زمان نیز زمینه گناه است. کسانی مرتکب گناه خواهند شد.
تحلیل دوم:
بر اساس رویکرد و تحلیلی دیگر شاید بتوان گفت :در زمان استقرار حکومت مهدی زمینه گناه وجود نخواهد داشت، چون در زمان ظهور بشر در سایه عدل کل ،به رشد عقلی و باورهای ایمانی و اعتقادی بسیار بالایی می رسند . عدل به معنای واقعی و جامع کلمه در همه بخش های زندگی فردی، اجتماعی، اقتصادی و مانند آن در سراسر جهان گسترده میشود، دیگر زمینه گناه برای کسی فراهم نخواهد بود چون نیازی نیست که بشر از طریق گناه و نافرمانی خدا به خواستهای خود برسد، بلکه از راههای حلال هر گونه نیاز او برآورده می شود.
بنابراین دلیلی ندارد که دست به گناه و کار خلاف بزند، چه این که فلسفه بعثت انبیا تحقق همین حقیقت و تامین آرمان متعالی در میان بشر بوده که آدمیان قائم به قسط بشوند . قسط و عدل را در همه ساحات زندگی خود اجرا نمایند . بر فطرت الهی خود سیر کنند :
«لقد ارسلنا رسلنا بالبینات و انزلنا معهم الکتاب و المیزان لیقوم الناس بالقسط؛ (2)
پیامبر خود را با دلایل روشن فرستادیم . با آن ها کتاب و میزان (عدل) را نیز نازل کردیم تا مردم به عدالت عمل کنند». این هدف متعالی در عصر انبیا به طور کامل عینیت نیافت . پس در دنیا بایست زمانی و عصری و شرایطی به وجود آید که هدف متعالی فرستادگان الهی به طور کامل تحقق یابد. بی تردید آن زمان و شرایط تنها در عصر ظهور عدل کل حضرت مهدی (ع) به وجود خواهد آمد . در آن عصر مردم به پایه ای از معرفت و ایمان خواهند رسید که هر کدام در همه ساحات زندگی خود عامل به قسط و اقامه کننده عدل باشد.
در جمع بندی بین این دو تحلیل می توان گفت : درعصر ظهور امام زمان به رغم اینکه زمینه های گناه خیلی کم می گردد، ولی درعین حال به طور کلی زمینه های گناه از بین نمی رود . بعضی ممکن است که در عصر امام زمان مر تکب گناه شوند . معنای حکومت جهانی این نیست که حتی زمینه گناه در آن وجود ندارد .
گرچه درباره کشته شدن یا کشته نشدن شیطان توسط امام زمان اختلاف وجود دارد (3)، ولی در یک جمع بندی نهایی می توان گفت : شیطان در زمان امام زمان کشته نمی شود. در زمان حضرت سعی بر این اغوا گری دارد .این امر هم این مساله را تایید می کند که زمینه های گناه در انسان در زمان ظهور وجود دارد. برخی از آیات قرآن که به طول زمان اغواگری شیطان پرداخته اند، به قرار زیرند:
الف – قال انظرنی الی یوم یبعثون قال انک من المنظرین (4) ؛ (ابلیس) گفت: مرا تا روزی که (مردم) برانگیخته می شوند، مهلت ده (و زنده بگذار) ، (خداوند) فرمود: تو از مهلت داده شدگانی »
ب-در سوره حجر شیطان گفت : قال رب فانظرنی الی یوم یبعثون قال فانک من المنظرین الی یوم الوقت المعلوم (5) گفت : پروردگار را ، مرا تا روز رستاخیز مهلت ده (و زنده بگذار) ، فرمود تو از مهلت یافتگانی (اما نه تا روز رستاخیز ، بلکه) تا روز و وقت معینی.»
مهلت خواستن ابلیس تا هنگام برانگیختن مردم از آن رو بود که وی تا بر پایی قیامت به اغواگری انسان ادامه دهد ،ولی خداوند در پاسخ به درخواست چنین مهلتی ، آن را نه تا زمان یاد شده ، بلکه تا روز معینی موافقت کرد. از این که ابلیس ، در ادامه آیات مذکور در سوره مبارک اعراف و حجر، آن هم دوباره گفت: «همه آنان را اغوا می کنم» گواه آن است او می دانست تا آخرین فرد از افراد بشر زنده بوده، به اغوای آنان دسترسی خواهد داشت؛ از این رو، پیداست که او از جمله «الی یوم الوقت المعلوم؛ تا روز وقت معلوم» فهمیده بوده که منظور از روز معلوم ، آخرین روز عمر بشر زندگی کننده بر روی زمین بوده ، همین زمان، آخرین فرصتی است که او می تواند به کار اغوای خود ادامه دهد
پینوشتها:
1. مهدی موعود(ترجمه جلد سیزدهم بحارالانوار)،علی دوانی ،ص1113، تهران، دار الکتاب الا سلامیه ،بی تا .
2. حدید(57)آیه 25.
3. فر هنگ الفبای مهدویت،مجتبی تونه ای،ص443-444، مشهور، قم،1388.
4. اعراف (7) آیه14-15.
5. حجر(15)آیه 36-38.
تحلیل اول :
در آن زمان به طور کلی گناه از بین نمی رود،زیرا ساختار وجودی انسان به گونه ای است که غیر از معصومین افراد دیگر از آلودگی گناه- به طور کامل- نمی توانند مصون بمانند، از این رو گرچه در زمان استقرار حکومت عدل کل ،همه جا عدالت برقرار می شود و زمینه خلاف وگناه به حداقل می رسد، انسان ها در زمان ظهور بیش تر تقوای الهی را رعایت می کنند .ظلم های فردی نیز مانند ظلم های اجتماعی خیلی محدود می شود، ولی برخی انسان ها به دلیل این که در درون شان گرایش های گوناگون حیوانی،شهوانی و مانند آن نهفته است ، دست به گناهانی می زنند؛ از این رو در روایتی آمده که در زمان حکومت امام مهدی (عج) کسانی که زنای محصنه انجام دهند، سنگسار می شوند .کسی که از دادن زکات واجب خودداری کند، کشته می شود.(1)
از این بیان به دست می آید که در آن زمان نیز زمینه گناه است. کسانی مرتکب گناه خواهند شد.
تحلیل دوم:
بر اساس رویکرد و تحلیلی دیگر شاید بتوان گفت :در زمان استقرار حکومت مهدی زمینه گناه وجود نخواهد داشت، چون در زمان ظهور بشر در سایه عدل کل ،به رشد عقلی و باورهای ایمانی و اعتقادی بسیار بالایی می رسند . عدل به معنای واقعی و جامع کلمه در همه بخش های زندگی فردی، اجتماعی، اقتصادی و مانند آن در سراسر جهان گسترده میشود، دیگر زمینه گناه برای کسی فراهم نخواهد بود چون نیازی نیست که بشر از طریق گناه و نافرمانی خدا به خواستهای خود برسد، بلکه از راههای حلال هر گونه نیاز او برآورده می شود.
بنابراین دلیلی ندارد که دست به گناه و کار خلاف بزند، چه این که فلسفه بعثت انبیا تحقق همین حقیقت و تامین آرمان متعالی در میان بشر بوده که آدمیان قائم به قسط بشوند . قسط و عدل را در همه ساحات زندگی خود اجرا نمایند . بر فطرت الهی خود سیر کنند :
«لقد ارسلنا رسلنا بالبینات و انزلنا معهم الکتاب و المیزان لیقوم الناس بالقسط؛ (2)
پیامبر خود را با دلایل روشن فرستادیم . با آن ها کتاب و میزان (عدل) را نیز نازل کردیم تا مردم به عدالت عمل کنند». این هدف متعالی در عصر انبیا به طور کامل عینیت نیافت . پس در دنیا بایست زمانی و عصری و شرایطی به وجود آید که هدف متعالی فرستادگان الهی به طور کامل تحقق یابد. بی تردید آن زمان و شرایط تنها در عصر ظهور عدل کل حضرت مهدی (ع) به وجود خواهد آمد . در آن عصر مردم به پایه ای از معرفت و ایمان خواهند رسید که هر کدام در همه ساحات زندگی خود عامل به قسط و اقامه کننده عدل باشد.
در جمع بندی بین این دو تحلیل می توان گفت : درعصر ظهور امام زمان به رغم اینکه زمینه های گناه خیلی کم می گردد، ولی درعین حال به طور کلی زمینه های گناه از بین نمی رود . بعضی ممکن است که در عصر امام زمان مر تکب گناه شوند . معنای حکومت جهانی این نیست که حتی زمینه گناه در آن وجود ندارد .
گرچه درباره کشته شدن یا کشته نشدن شیطان توسط امام زمان اختلاف وجود دارد (3)، ولی در یک جمع بندی نهایی می توان گفت : شیطان در زمان امام زمان کشته نمی شود. در زمان حضرت سعی بر این اغوا گری دارد .این امر هم این مساله را تایید می کند که زمینه های گناه در انسان در زمان ظهور وجود دارد. برخی از آیات قرآن که به طول زمان اغواگری شیطان پرداخته اند، به قرار زیرند:
الف – قال انظرنی الی یوم یبعثون قال انک من المنظرین (4) ؛ (ابلیس) گفت: مرا تا روزی که (مردم) برانگیخته می شوند، مهلت ده (و زنده بگذار) ، (خداوند) فرمود: تو از مهلت داده شدگانی »
ب-در سوره حجر شیطان گفت : قال رب فانظرنی الی یوم یبعثون قال فانک من المنظرین الی یوم الوقت المعلوم (5) گفت : پروردگار را ، مرا تا روز رستاخیز مهلت ده (و زنده بگذار) ، فرمود تو از مهلت یافتگانی (اما نه تا روز رستاخیز ، بلکه) تا روز و وقت معینی.»
مهلت خواستن ابلیس تا هنگام برانگیختن مردم از آن رو بود که وی تا بر پایی قیامت به اغواگری انسان ادامه دهد ،ولی خداوند در پاسخ به درخواست چنین مهلتی ، آن را نه تا زمان یاد شده ، بلکه تا روز معینی موافقت کرد. از این که ابلیس ، در ادامه آیات مذکور در سوره مبارک اعراف و حجر، آن هم دوباره گفت: «همه آنان را اغوا می کنم» گواه آن است او می دانست تا آخرین فرد از افراد بشر زنده بوده، به اغوای آنان دسترسی خواهد داشت؛ از این رو، پیداست که او از جمله «الی یوم الوقت المعلوم؛ تا روز وقت معلوم» فهمیده بوده که منظور از روز معلوم ، آخرین روز عمر بشر زندگی کننده بر روی زمین بوده ، همین زمان، آخرین فرصتی است که او می تواند به کار اغوای خود ادامه دهد
پینوشتها:
1. مهدی موعود(ترجمه جلد سیزدهم بحارالانوار)،علی دوانی ،ص1113، تهران، دار الکتاب الا سلامیه ،بی تا .
2. حدید(57)آیه 25.
3. فر هنگ الفبای مهدویت،مجتبی تونه ای،ص443-444، مشهور، قم،1388.
4. اعراف (7) آیه14-15.
5. حجر(15)آیه 36-38.