در قرآن و روایات، عزیر به چه کسی می گویند؟

عزیر همان عزرا در لغت یهود است که در قرآن کریم آمده است قالَتِ اَلْیَهُودُ عُزَیْرٌ اِبْنُ اَللَّهِ یهود می گفتند عزیر پسر خدا است. او در تاریخ یهود موقعیت خاصی دارد. هنگامی که در واقعه بخت النصر (پادشاه بابل) وضع یهود به کلی در هم ریخت و معابدشان ویران و تورات ها آتش زده شد. او برای یهود نزد کورش پادشاه ایران – که بابل را فتح کرده بود – شفاعت نمود. در نتیجه به شهرهایشان بازگشتند. وی از نو تورات را نوشته و جمع آوری کرد. به همین علت یهود به جهت احترام او را پسر خدا دانستند. در آیه 259 بقره هم حکایت شخصی آمده است که به شهر ویران شده ای عبور می کند و چشمش به استخوان های مردگان می افتد و با خود می گوید چه کسی اینان را زنده می کند تا این که خداوند او را صد سال می میراند و بعد زنده می کند. با تفصیلی که در آیه آمده، مشهور بین مفسران این است که این شخص همان عزیر است. روایتی از امام صادق(ع) این موضوع را تأیید می کند.