حتمی بودن نشانه های ظهور غیر از قطعیت زمان ظهور است. نشانه های ظهور زمان قطعی ندارد . تاخیر یا وقوع امر فرج به خواسته مردم و نیز وابسته به رفتار انسانهاست. بدون وقوع نشانه ها یا با توجه به وقوع اکثر یا همه آنها مکلف هستیم هر صبح و شام منتظر امر فرج باشیم. این نشانها برای صابران بیانگر بشارتی به نزدیک شدن زمان ظهور قائم علیه السلام و ایجاد آمادگی های پیش از ظهورتوسط منتظران حقیقی نیز هست. اگر بتوان مردم را به خیر و عمل به خوبیها دعوت نمود پیشامدهای بد واقع نخواهد شد. پیشامد هایی مانند: ترس از پادشاهان، گرسنگی، گرانی قیمت ها، کمی دارایی، کساد تجارت و کمبود درآمد، نقصان جان ها، مرگ های فراوان و سریع و پی در پی، کمبود عایدات و محصولات کشاورزی، خروج سفیانی کم شدن مواد غذایی، قحطی و باران کم، از بین رفتن تجارت ها، خراب شدن راه ها، ویرانی مراکز تولید و صنعت، کم شدن نیروی انسانی، کاهش قدرت خرید، ناامنی راه ها و . . . . در مسند احمد آمده است: پیش از ظهور مهدی علیه السلام سه سال مردم دچار گرسنگی شدید می شوند. ابوهریره می گوید: وای بر اعراب از شرّی که به آنان نزدیک می شود؛ گرسنگی شدیدی رخ می دهد و مادران از گرسنگی فرزندان خود، به گریه می افتند.