در موقع تلاوت قرآن در محافل قرآنی یا در نماز، سکوت مناسب تر است یا همراهی در قرائت؟

یکی از آداب قرائت قرآن سکوت و گوش فرا دادن به آیات قرآن برای تدبر و دقت در فهم معانی آن است. ظاهر آیه این است که این حکم، عمومى و همگانى است ولى از روایات متعدد و اتفاق علماء استفاده می شود که این حکم به صورت کلى یک حکم استحبابى است و شایسته است که در هر کجا و در هر حال کسى که قرآن را تلاوت می کند، دیگران به احترام قرآن سکوت کنند و گوش جان فرا دهند و پیام خدا را بشنوند و در زندگى خود از آن الهام گیرند، زیرا قرآن تنها کتاب قرائت نیست، بلکه کتاب فهم و درک و سپس عمل است. البته در مجالس قرائت قرآن، قرائت هم زمان آیات و همراهی با قاری، منافاتی با احترام قرآن ندارد بلکه نمونه کامل احترام به قرآن است. تنها موردی که واجب است به قرائت قاری گوش کرده و سخن نگوییم زمانی است که قاری امام جماعت باشد که در این صورت جهت متابعت از امام بر مأموم واجب است ساکت باشد و به قرائت امام گوش کند.