از نظر اسلام در مسائل طهارت و نجاست (که جنابت از شاخه های آن است) ، شک و تردید هیچ اعتباری ندارد و نباید به آن اعتنا کرد. غسل جنابت در صورتی بر انسان واجب می شود که نشانه های منی وجود داشته باشد و یا این که انسان یقین به جنابت داشته باشد
[1]
بنا بر این تا زمانی که یقین کامل صددرصد به احتلام پیدا نکرده اید هیچ وظیفه ای از نظر وجوب غسل جنابت متوجه شما نیست.
حضرت آیت الله خامنه ای در پاسخ سؤالی در این زمینه فرموده اند:”با شک در جنابت حکم جنابت مترتب نمىشود، مگر این که رطوبتى از شما خارج شود که همراه با علامتهاى شرعى خروج منى باشد یا یقین به خروج منى داشته باشید.
[2]
”
[3]
اما باید توجه داشته باشید که طهارت شرط واقعی است یعنی اگر بعدا یقین پیدا کرده اید که قبل از
نماز صبح محتلم بوده اید و غسل نکرده اید و نماز صبح را، در حال جنابت خوانده اید، این نماز صبح باطل است
و باید بعد از
غسل جنابت
قضای آن را بجای آورید
[4]
.
[1]
نک: 1. سؤال 781 (سایت: 838)، نمایه: احتلام و نشانه های منی در مردان
. 3. سؤال 866 (سایت: 945)، تحریکات شهوانی، احتلام و نشانه های منی در مردان.
[2]
– أجوبة الاستفتاءات (بالفارسیة)، ص: 33
،
س 174.
[3]
برگرفته از سؤال 1260 (سایت: 1249).
[4]
لأنّ انکشاف الخلاف فی الطهارة الحدثیّة موجب للإعادة. نک: الفاضل اللنکرانی، محمد الموحدی، غسل الجنابة- التیمم- المطهرات( تفصیل الشریعة فی شرح تحریر الوسیلة)، ص: 34.