۱۳۹۳/۰۷/۱۶
–
۹۹۳ بازدید
دستورالعمل عبادت و بندگی خدا چیست ؟
ابتدا باید عرض کنم که این حالت خود را در شوق به عبادت پروردگار و پیشرفت معنوی قدر بدانید. اما نکته مهمی را نیز در همین رابطه عرض می نمایم و آن اینکه نگذارید این شوق و ذوق که باید عامل پیشرفت معنوی شما و موتور محرکه شما باشد تبدیل به آفت و مانع پیشرفت معنوی و عبادی تان گردد.این آفت چگونه خود را نشان می دهد؟ به این صورت که انسان ابتدا به دلیل همین شوق وافر، بسیار عبادت می کند اما بدون برنامه مناسب یا اینکه زیاد عبادت می کند اما این عبادت زیاد را با معرفت انجام نمی دهد یا اینکه زیاد عبادت می کند اما این عبادت را به دلایل مختلف نمی تواند در طول زمان تداوم بخشد لذا بالاخره و در نهایت دلسرد می گردد. در نتیجه به عنوان یک دوست خیرخواه به شما توصیه می نمایم بسیار مراقب خود و عبادت خود باشید زیرا افراد زیادی بودند که از شما شوق بیشتری برای تقرب الی الله داشتند اما در نهایت کارشان به بی ایمانی و بی مبالاتی و حتی کفر کشیده شد و عاقبت به خیر نشدند. که البته شما ان شاء الله جزء این افراد نیستید.اما چند نکته نیز در پاسخ به سوالتان عرض می کنم؛ شاید که کارگشا باشد:1. در روایات به عبادت زیاد توصیه نشده است بلکه به خلوص عمل توصیه شده است. احادیث متعددی به این مضمون وجود دارد که عملتان را خالص کنید؛ در این صورت عمل کم نیز باعث رشد معنوی شما خواهد شد. پس در خلوص عمل بکوشید نه در عبادت زیاد. همچنین سعی کنید آداب دقیق عبادات خود را بیاموزید تا آن ها را به نحو شایسته و مانند رسول خدا ص انجام دهید. به راستی ما هنوز بسیاری از آداب نماز و روزه را هم نمی دانیم! همچنین گناه نکردن مهم تر از انجام مستحبات یا عبادات فراوان است.خدا در قرآن می فرماید: انما یتقبل الله من المتقین. خدا تنها از متقین می پذیرد. پس در قبول عمل بیشتر بکوشید تا خود عمل. این باعث می گردد از عمل خود مغرور نشوید و خود را همیشه بدهکار خدا بدانید. چون بنده مومن نمی داند خدا عملش را پذیرفت یا خیر. لذا همیشه حالت تضرع و دعا برای او باقی می ماند.اما اگر به عمل نگاه کرد می گوید من سی سال عبادت کردم، من چه کردم و چه نکردم. همین باعث می گردد به جای خدا، خود را ببینید و همین محور کلیه بدی ها و غفلت ها است. لطفا در این نکته خوب تأمل کنید!
2. فرموده اید می خواهم کوله بارم را برای آخرت ببندم. ابتدا باید موضع خود را مشخص کنید. راه خدا را می خواهید بروید یا اینکه بهشت را می خواهید. هر دو خوب است اما راه خدا یک سطح بالاتر از راهی است که تنها برای کسب بهشت و لذات آخرتی پیموده می شود. در این مورد مراجعه کنید به ترجمه تفسیر المیزان،ج1، ص533. همچنین بدانید در قرآن کریم بهترین کوله بار و زاد و توشه تقوا معرفی شده است. یعنی که پایین ترین مرتبه آن این است که متقی گناه نکند و واجبات خود را نیز به تمامه انجام دهد. پس تقوا را باید پیشه خود سازیم. اما این خیر الزاد یا بهترین زاد است و نفرموده اند توشه تقوا کافی است برای آخرت بلکه فرموده اند بهترین توشه است. زیرا توشه انسان مومن و متقی نه عمل یا تقوای او بلکه نگاه او به مغفرت و امید او به کرم خداوند است. لذا اظهار و احساس عجز از فراهم آوری توشه (در عین اینکه برای تحصیل آن تلاش می کنیم)خود برترین توشه خواهد بود.
3. عرصه عبادت خود را افزایش دهید و شوق خود را در سراسر زندگی خود صرف کنید. نگاه ما به پرستش خداوند این است که خداوند تنها توسط نماز و روزه پرستش می شود حال آنکه عرصه پرستش خدا همه زندگی ما است. سعی کنید همه اعمالتان را برای خدا انجام دهید. هم باطن اعماتان را که نیت است اصلاح کنید و هم ظاهر آن را که آداب است. مثلا یک غذا خوردن ساده بیش از سی ادب دارد که توجه به این اداب خود باعث توجه به خداوند و رشد معنوی انسان می گردد. سفر رفتن آداب دارد ، لباس خریدن و پوشیدن آداب دارد چه جنسی بپوشیم، چه رنگی بپوشیم، چه اندازه ای بپوشیم، چگونه بپوشیم، اذکار هریک چیست؟ رفتارهای اجتماعی نیز از این قاعده مستثنا نیست. همت خود را درکمک به خلق خدا قرار دهید، کمک علمی، کمک مالی، کمک اجتماعی و … آداب معاشرت و حسن خلق با خانواده، دوستان، کوچکتر و بزرگتر و … را بیاموزید و عمل کنید. خطبه صد و نود و سه نهج البلاغه معروف به خطبه حمام را بخوانید تا صفات متقین برای شما روشن گردد و سعی کنید و سعی کنیم این صفات را در خود ایجاد یا تقویت کنیم. مطالعه کتاب مفاتیح الحیات آیت الله جوادی آملی در این مورد مناسب است.
4. سعی کنید معرفت دینی خود را افزایش دهید. عبادت با معرفت صدها برابر رشد انسان را تسریع می بخشد. معرفت دینی در درجه اول یعنی قرآن و روایات. قرآن را روزانه مطالعه و در آیات آن تدبر و تفکر کنید. همچنین هر آیه ای را نیاز دیدید تفسیر آن را از تفسیر نمونه و اگر شما را اقناع نکرد از تفسیر المیزان یا تسنیم مطالعه کنید. در مورد روایات نیز کتاب اصول کافی را با مشورت یک عالم شروع به خواندن کنید. این ها باعث می گردد انسان متوجه گردد چه چیزی در دین و برای خدا مهم است و چه چیزی در درجه اهمیت کمتری قرار دارد. این خیلی مهم است که انسان نظر خدا در مورد همه چیز بداند.
5. به صورت روزانه مراقبه و محاسبه نفس داشته باشید. این سفارش غالب علمای اخلاق است. یعنی هر شب چند دقیق کلیه اعمال روز خود را مرور کرده و ببینید آیا از دانسته های خود در طول روز تخطی کرده اید یا خیر. آیا کسی را از خود رنجانده اید؟ نماز خود را درست و سر وقت خوانده اید؟ هر جا می شده همنوع خود را کمک کرده اید؟ کجا به خاطر غیر خدا کار کرده اید؟ کجا حسد یا غرور به خرج داده اید؟ کجا از قضا و قدری که خدا برایتان مقرر کرده بود ناراحت شدید؟ کجا حق همسایه و خانواده و خویشاوند و دوست خود را به جا نیاورده اید؟ آیا از چشم و گوش و زبان و دست و پا و ذهن و قلبتان تخلفی سر زد؟ و بالاخره اینکه کجا خدا را ندیده اید و از حضور او غافل بوده اید؟ سه مانعی که معمولا نمی گذارد نور خدا در قلب انسان وارد شود زیاد خوردن، زیاد خوابیدن و زیاد حرف زدن است. این ها حجب ظلمانی است! این ها را کنترل کنید.
6. برای رشد معنوی خود و دیگران و کل جامعه و جهان اسلام دعا کنیم. دعا کردن خود باعث رشد معنوی انسان و دعا کردن برای دیگران باعث رشد بینش و گرایش ها ما می گردد. التماس دعا و موفق باشید!
علی امینیان
2. فرموده اید می خواهم کوله بارم را برای آخرت ببندم. ابتدا باید موضع خود را مشخص کنید. راه خدا را می خواهید بروید یا اینکه بهشت را می خواهید. هر دو خوب است اما راه خدا یک سطح بالاتر از راهی است که تنها برای کسب بهشت و لذات آخرتی پیموده می شود. در این مورد مراجعه کنید به ترجمه تفسیر المیزان،ج1، ص533. همچنین بدانید در قرآن کریم بهترین کوله بار و زاد و توشه تقوا معرفی شده است. یعنی که پایین ترین مرتبه آن این است که متقی گناه نکند و واجبات خود را نیز به تمامه انجام دهد. پس تقوا را باید پیشه خود سازیم. اما این خیر الزاد یا بهترین زاد است و نفرموده اند توشه تقوا کافی است برای آخرت بلکه فرموده اند بهترین توشه است. زیرا توشه انسان مومن و متقی نه عمل یا تقوای او بلکه نگاه او به مغفرت و امید او به کرم خداوند است. لذا اظهار و احساس عجز از فراهم آوری توشه (در عین اینکه برای تحصیل آن تلاش می کنیم)خود برترین توشه خواهد بود.
3. عرصه عبادت خود را افزایش دهید و شوق خود را در سراسر زندگی خود صرف کنید. نگاه ما به پرستش خداوند این است که خداوند تنها توسط نماز و روزه پرستش می شود حال آنکه عرصه پرستش خدا همه زندگی ما است. سعی کنید همه اعمالتان را برای خدا انجام دهید. هم باطن اعماتان را که نیت است اصلاح کنید و هم ظاهر آن را که آداب است. مثلا یک غذا خوردن ساده بیش از سی ادب دارد که توجه به این اداب خود باعث توجه به خداوند و رشد معنوی انسان می گردد. سفر رفتن آداب دارد ، لباس خریدن و پوشیدن آداب دارد چه جنسی بپوشیم، چه رنگی بپوشیم، چه اندازه ای بپوشیم، چگونه بپوشیم، اذکار هریک چیست؟ رفتارهای اجتماعی نیز از این قاعده مستثنا نیست. همت خود را درکمک به خلق خدا قرار دهید، کمک علمی، کمک مالی، کمک اجتماعی و … آداب معاشرت و حسن خلق با خانواده، دوستان، کوچکتر و بزرگتر و … را بیاموزید و عمل کنید. خطبه صد و نود و سه نهج البلاغه معروف به خطبه حمام را بخوانید تا صفات متقین برای شما روشن گردد و سعی کنید و سعی کنیم این صفات را در خود ایجاد یا تقویت کنیم. مطالعه کتاب مفاتیح الحیات آیت الله جوادی آملی در این مورد مناسب است.
4. سعی کنید معرفت دینی خود را افزایش دهید. عبادت با معرفت صدها برابر رشد انسان را تسریع می بخشد. معرفت دینی در درجه اول یعنی قرآن و روایات. قرآن را روزانه مطالعه و در آیات آن تدبر و تفکر کنید. همچنین هر آیه ای را نیاز دیدید تفسیر آن را از تفسیر نمونه و اگر شما را اقناع نکرد از تفسیر المیزان یا تسنیم مطالعه کنید. در مورد روایات نیز کتاب اصول کافی را با مشورت یک عالم شروع به خواندن کنید. این ها باعث می گردد انسان متوجه گردد چه چیزی در دین و برای خدا مهم است و چه چیزی در درجه اهمیت کمتری قرار دارد. این خیلی مهم است که انسان نظر خدا در مورد همه چیز بداند.
5. به صورت روزانه مراقبه و محاسبه نفس داشته باشید. این سفارش غالب علمای اخلاق است. یعنی هر شب چند دقیق کلیه اعمال روز خود را مرور کرده و ببینید آیا از دانسته های خود در طول روز تخطی کرده اید یا خیر. آیا کسی را از خود رنجانده اید؟ نماز خود را درست و سر وقت خوانده اید؟ هر جا می شده همنوع خود را کمک کرده اید؟ کجا به خاطر غیر خدا کار کرده اید؟ کجا حسد یا غرور به خرج داده اید؟ کجا از قضا و قدری که خدا برایتان مقرر کرده بود ناراحت شدید؟ کجا حق همسایه و خانواده و خویشاوند و دوست خود را به جا نیاورده اید؟ آیا از چشم و گوش و زبان و دست و پا و ذهن و قلبتان تخلفی سر زد؟ و بالاخره اینکه کجا خدا را ندیده اید و از حضور او غافل بوده اید؟ سه مانعی که معمولا نمی گذارد نور خدا در قلب انسان وارد شود زیاد خوردن، زیاد خوابیدن و زیاد حرف زدن است. این ها حجب ظلمانی است! این ها را کنترل کنید.
6. برای رشد معنوی خود و دیگران و کل جامعه و جهان اسلام دعا کنیم. دعا کردن خود باعث رشد معنوی انسان و دعا کردن برای دیگران باعث رشد بینش و گرایش ها ما می گردد. التماس دعا و موفق باشید!
علی امینیان