پرسشگر گرامی ، در آیات و احادیث نیامده که زنازاده حتماً جهنمی و منکر خدا و نبوت و ظالم می شود. آنچه در روایات است، خبر از ناپاک زاده بودن دشمنان اهل بیت است؛ نه این که هر ناپاک زاده ای دشمن اهل بیت باشد؛ یعنی کم اتفاق می افتد که حلال زاده ای دشمن اهل بیت شود و آنان که دشمن اهل بیت شده اند، ناپاک زاده می باشند؛ اما نفرموده هر ناپاک زاده ای دشمن اهل بیت می شود و امکان ایمان و دوستی اهل بیت برای آن ها وجود ندارد.
در مورد زنازاده ها، سه فرض است:
۱. نمی توانند مراتب کمال انسانی را طی کنند؛
۲. می توانند، ولی زمینه و استعداد کمتری دارند. از این رو، طی مسیر کمال برای آنان مشکل تر است؛
۳. با دیگران در امکان طی مسیر کمال اختلافی ندارند.
غالباً محققان از علمای اسلام بر نظر دوم هستند که زنازادگی انسان را محکوم به کفر و ظلم و فساد نمی کند؛ بلکه برای زنازادگان زمینه کفر و ظلم و فساد، بیش تر است؛ ولی امکان اصلاح آن ها با توجه به اختیار و انتخابی که خدا به آنان داده، وجود دارد.
این که آن ها زمینه بیش تری برای کفر و ظلم و فساد دارند، ظلمی در حق آنان است؛ اما نه از ناحیه خدا، بلکه از ناحیه پدر و مادرشان که وظیفه پاکدامنی را به کنار نهاده و با ارتکاب فساد و فحشا، زمینه سالم و پاک فرزندان خود را خراب کرده و آن را برای پذیرش کفر و ظلم و فساد آماده کرده اند.
البته ترازوى عدالت در محکمه الهى براى هر کس به حسب استعدادهاى ذاتى و سرمایه های خدادادی او است. عمل نیک، از کسی که طى مراحل کمال براى او مشکل تر است، ارزشمندتر از همان عمل از کسی است که با زمینه پاک متولد شده و سرمایه و استعدادهای ذاتی فراوانی دارد. گناه او نیز به همان معیار، کمتر از آن ها عذاب داشته یا زودتر بخشیده مى شود.
تولد از زنا، درست مانند تولد ناقص الخلقه است. اگر فرزند با دست فلج متولد شود، امکانات جسمى او کمتر از دیگران است؛ ولى به هرحال، مى تواند راه تکامل را طى کند و در فعالیت هاى مادى و معنوى به درجات قابل توجهى برسد. فرزند نا مشروع نیز مى تواند با تلاش و پشتکار و کمک گیری از خداوند متعال، به کمال مادى و معنوى برسد.
یک فرد زنازاده می تواند با تعمیق آگاهی و انتخاب راه درست و عمل طبق آن، بر خلاف جریانی حرکت نماید که پدر و مادر برای او به وجود آورده اند. چون عمل بر خلاف جریان مشکل تر است، خداوند هم اجر کسی را که برخلاف روند عمومی خویش به سوی صلاح و اصلاح تغییر جهت داده، مضاعف خواهد کرد.
اگر فرد زنازاده به صورت جبری به سوی گناه فرو می غلطید، آیا مجازات او معنا داشت؟
کیفر الهی در جایی مطرح است که در مقابل انسان راه خوب و بد وجود داشته، توانایی بر انتخاب و عمل به یکی از دو طرف را داشته باشد تا بتواند مورد مؤاخذه قرار گیرد.
همین که نسبت به زنازاده بحث جزا و کیفر مطرح می شود، دلیل است بر این حقیقت که وی دارای اراده و اختیار بوده، می توانسته مسیر خویش را تغییر دهد.
حضرت صادق – علیه السلام – فرموده اسـت: « ان ولـد الزنا یستعمل إن عمل خیرا جزى به و إن عمل شرا جزى به»؛ (۱) «فرزند نا مشروع (از راه تـربـیـت) بـه کـار و انـجام وظیفه وادار مى شود. اگر اعمالش نیکو و خیر بود، پاداش خوب داده مى شود. اگر کار زشت و ناپسند انجام داد، کیفر نا فرمانى خود را خواهد دید».