پس هرکه برای امام عصر(ع) درخواست یاری و فرج کند به خاطر محبت نسبت به امیرمومنان دستهایش را به سوی آسمان بردارد و از درگاه خداوند این حاجت را تقاضا کند، در حق او مصداق می یابد که دوستدار امیرالمومنین علی(ع) است.

خبرگزاری شبستان: “مکیال المکارم فى فوائد الدعاء للقائم” یکى از کتاب هاى ارزشمند شیعه، نوشته آیت اللّه سیدمحمدتقى موسوى اصفهانى(1348 ـ 1301ق) است که به قصد اداء حق حضرت بقیة اللّه که حقش بر گردن ما افزون تر از همه مردم است، احسانش بیشتر و بهتر از همه شامل حال خلق مى شود و نعمت ها و منت ها بر ما دارد، به رشته تحریر درآمده است.

اصل کتاب به زبان عربى است و مؤلف در مقدمه مى نویسد:

“چون ما نمى توانیم حقوق آن حضرت را ادا نماییم و شکر وجود و فیوضاتش را آن طور که شایسته است، به جا آوریم بر ما واجب است آن مقدار از اداى حقوق آن حضرت را که از دستمان ساخته است، انجام دهیم. . . بهترین امور در زمان غیبت آن حضرت، انتظار فرج آن بزرگوار و دعا براى تعجیل فرج او و اهتمام به آنچه مایه خشنودى آن جناب و مقرب شدن در آستان اوست، مى باشد.”

ثواب عبادت کنندگان

دلیل بر اینکه دعا کننده برای تعجیل فرح حضرت حجت همچون ثواب عبادت تمام بندگان را درک می کند روایتی است که در تفسیر البرهان از پیامبر آمده که به علی بن ابی طالب فرمود: همانا مثل تو همچون قل هو الله احد است که هر کس آن را یک بار بخواند مانند آن است که یک سوم قران را خوانده باشد و هر که آن را دوبار بخواند مثل این است که دو سوم قران را خوانده باشد و هر که آن را سه بار بخواند مانند کسی است که تمام قران را خوانده باشد تو نیز چنین هستی که هر کس در دل دوستت بدارد یک سوم ثواب بندگان را خواهد داشت و هر که به دل و زبانش دوستت بدارد دو سوم ثواب بندگان را خواهد داشت و کسی که به دل و زبان و دستش دوستت بدارد ثواب تمام بندگان برای او خواهد بود.

می گویم: وجه استشهاد اینکه منظور از محبت و دوستی به زبان آن است که محبت قلبی با زبان اظهار گردد و منظور از محبت با دست اظهار محبت قلبی به وسیله دست می باشد با هر کاری که از او ساخته است پس هر آنکه برای مولایمان صاحب الزمان درخواست یاری و فرج کند به خاطر محبت نسبت به امیر مومنان دستهایش را به سوی آسمان بردارد و از درگاه خداوند این حاجت بزرگ را تقاضا کند در حق او مصداق می یابد که دوستدار امیر المومنین است.

و دوستی آن جناب را با دست و زبان ابراز می دارد چنانکه هر گاه شخصی را دوست بدارد و بداند که آن شخص را فرزندی است زندانی یا بیمار و بدین جهت آن شخص بی نهایت اندوهگین است محبت او را وا می دارد که درباره فرزندش دعا کند و بدین وسیله دوستی خویش را نسبت به آن شخص آشکار می نماید.

و باید دانست که اظهار محبت با دست اقسامی دارد از جمله یاری کردن محبوب و دفع آزار از او یا از کسانی که مورد علاقه محبوب هستند به هر وسیله و ابزاری که می تواند از ابزارهای جنگی و غیر اینها.

و از جمله نصرت و یاری کردن محبوب با دعا کردن درباره او و دست ها را به هنگام دعا به سوی آسمان بلند نمودن و از جمله نوشتن فضایل محبوب و امور دیگری که در این زمینه باشد و با آن محبت قلبی آشکار گردد چنانکه پوشیده نیست.