پرسشگر محترم با سلام و تشکر از ارتباطتان با این مرکز.بایدعرض کرد.  در سوره قصص حضرت موسى علیه السلام دردعا این گونه خدایش را مى خواند:…رَبِّ إِنِّی لِمَا أَنزَلْتَ إِلَیَّ مِنْ خَیْرٍ فَقِیرٌ.سوره قصص، آیه 24)خداوندا من به خیرى که بر من نازل فرمودى نیازمندم.خیر را از خدا به صراحت نمى خواهد، بلکه مى گوید: خدایا بر من خیرى فراوان فرو فرستادى و تو را بر آن شکر مى کنم، امّا من اکنون نیازمند آن خیر هستم.موسى خیر را از خدا طلبیده، امّا با زبانى غیر مستقیم.
بر اساس آنچه در بعضى از احادیث آمده است، پیامبران در دعا به توجّه به خدا بسنده مى کرده اند بى آنکه خواسته هاى خود را به صراحت بیان دارند.
امام صادق علیه السلام مى فرماید: چون ابراهیم در منجنیق نشست و خواستند او رادر آتش افکنند، جبریل نزد او آمد و گفت: سلام و رحمت و برکات خدا بر تو باداى ابراهیم، آیا حاجتى دارى؟ گفت: به تو، نه! پس چون او را پرتاب کردند خدا راخواند و گفت: اى خداوند یگانه بى نیاز که نزاییده اى و نزاده اى و تو را همتایى نیست. پس آتش بر ابراهیم بى اثر شد و همچنان در جامه خویش در مصاحبت جبریل بود و باهم در باغى سبز سخن مى گفتند. بحار الانوار، ج 12، ص 24