تاریخ دقیق این دعا در منابع تاریخی و روایی شیعه بدست نیامد. در مورد این دعا تنها آمده است که:  بشر و بشیر فرزندان غالب اسدی می گویند ما در روز عرفه در عرفات خدمت امام حسین(ع) بودیم. حضرت از خیمه به همراه اهل بیت، فرزندان و شیعیانشان خارج شدند و ایستادند در سمت چپ کوه (جبل الرحمة) در زیر آسمان و دست های خود را با حالت خشوع مقابل صورت گرفتند و این دعا را خواندند. و اما این که این دعا مربوط به همان سالی باشد که حضرت به کربلا رفتند به نظر می رسد این گونه نباشد. بنا به آن چه در برخی مقتل ها و در روایتی از امام صادق(ع) آمده است امام حسین(ع) در آن سال حجّشان را تبدیل به عمره کردند و در روز هشتم ذی الحجه و طبق نقلی در ششم ذی الحجه به سمت عراق حرکت کردند(بحار، ج 45، ص 85 – 86).