دعا برای اجابت حاجت

دعا برای اجابت حاجت :

يكى از غلامان امام صادق (عليه السلام) گفت كه ما با امام موسى كاظم (عليه السلام) بوديم، وقتى كه

به بصره آمد. چون نزديك مدائن رسيديم، سوار قايق شديم و در پشت سر ما قايقى بود كه در آن نوعروسى

با شوهرش بود، و ايشان را پوستينى بود، حضرت علت را پرسيد، گفتيم به سبب عروسى است، چندان

نگذشت كه از آن قايق فريادى شنيديم، فرمود: فرياد براى چيست؟

گفتند: عروس به كنار قايق رفته بود براى آب برداشتن، دست بندى كه از طلا داشت، در آب افتاده، فرياد او

است كه شنيده مى شود، حضرت فرمود: قايق را نگه داريد،

قايقرانان قايق ما و ايشان را نگه داشتند، حضرت تكيه بر قايق زد و آهسته چيزى مى خواند، آن گاه فرمود كه:

به قايقران ايشان بگوئيد كه حوله ببندد و زير آب رود و دست بند را بردارد، نگاه كرديم، ديديم كه دستبند روى

آب مى آيد، قايقران دستبند را گرفته آورد، فرمود: به آن زن بده و بگو شكر خدا بكند. بعد از آن رفتيم، برادر

امام (اسحاق) گفت: فداى تو گردم، دعايى كه زير لب مى خواندى، مرا تعليم مى كنى؟ فرمود: بلى. اما تو

تعليم كسى مكن كه اهل نباشد، و تعليم مكن مگر كسى را كه از شيعه ما باشد، بعد از آن فرمود كه:

بنويس، حضرت املا مى فرمود و او مى نوشت:

يَا سَابِقَ كُلِّ فَوْت يَا سَامِعاً لِكُلِّ صَوْت قَوِيّ أَوْ خَفِيّ يَا مُحْيِيَ النُّفُوسِ بَعْدَ الْمَوْتِ لاَ تَغْشَاكَ الظُّلُمَاتُ

الْحَنْدَسِيَّةُ وَ لاَ تَشَابَهُ عَلَيْكَ اللُّغَاتُ الْمُخْتَلِفَةُ وَ لاَ يَشْغَلُكَ شَيْءٌ عَنْ شَيْء يَا مَنْ لاَ يَشْغَلُهُ دَعْوَةُ دَاع

دَعَاهُ مِنَ السَّمَاءِ يَا مَنْ لَهُ عِنْدَ كُلِّ شَيْء مِنْ خَلْقِهِ سَمْعٌ سَامِعٌ وَ بَصُرٌ نَافِذٌ يَا مَنْ لاَ تُغَلِّطُهُ كَثْرَةُ الْمَسَائِلِ

وَ لاَ يُبْرِمُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّينَ يَا حَيُّ حِينَ لاَ حَيَّ فِي دَيْمِومَةِ مُلْكِهِ وَ بَقَائِهِ يَا مَنْ سَكَنَ الْعُلَى وَ احْتَجَبَ عَنْ

خَلْقِهِ بِنُورِهِ يَا مَنْ أَشْرَقَتْ لِنُورِهِ دُجَى الظُّلَمِ أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الْوَاحِدِ الاَْحَدِ الْفَرْدِ الصَّمَدِ الَّذِي هُوَ مِنْ جَمِيعِ

أَرْكَانِكَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَ أَهْلِ بَيْتِهِ، سپس حاجت خويش را طلب كن.

اى خدا، هر چه از دست برود، تو پيش از آن بوده اى و باقى مى مانى. اى شنونده صداها (چه بلند و چه

آهسته) اى كه پس از مرگ، جانداران را زنده مى كنى. ظلمات سخت تاريك تو را فرا نمى گيرد. زبان هاى

گوناگون آدميان تو را به اشتباه نمى اندازد.

پرداختن به كارى تو را از كار ديگر باز نمى دارد. اگر كسى در آسمان دعا كند، خدا را از شنيدن دعاى زمينيان

باز نمى دارد. اى خدايى كه براى هر مطلب خلايق، گوش شنوا و چشم بينا دارى.

كثرت درخواست ها تو را به اشتباه وانمى دارد و اصرار درخواست كنندگان تو را مجبور به انجام كارى

نمى نمايد. اى خداى زنده، آن زمان كه موجود زنده اى در مُلك و ملكوت نبود، تو بودى.

اى خدايى كه در آسمانى و با نورت، خود را از ديد بندگان پوشانده اى. تاريكى ظلمات با نور تو تابان شده، ب

ه نام يكتا و بى همتا و بى نيازيت سوگندت مى دهم (همان نامى كه بر پايه هاى عرش توست) كه بر محمّد

و اهل بيت درود بفرستى.

سپس حاجتت را از خدا بخواه.

منبع : بحارالانوار ج 92 ص 160