این دعا در مصباح کفعمی ص: 552، نقل شده است ، به صورت کلی متذکر می شویم که کتاب مصباح کفعمی از جمله کتب معتبر در دعا است لکن اعتبار یک کتاب دعا به معنای صدور صد در صدی تمامی ادعیه آن از معصوم نیست بلکه به معنای قابل عمل بودن و خواندن ادعیه آن است به عنوان یک عمل مستحبی و به امید درک ثواب .اکثر ادعیه این کتاب فاقد سلسله اسناد است اما بر مبنای تسامح در ادله سنن یعنی سخت گیری نکردن در ادله انچه مربوط به مستحبات و آداب و سنن است خواندن ادعیه آن به امید درک ثواب بلا مانع است هر جند نمی توان ادعیه آن را به صورت قطعی منتسب به معصوم دانست .
مرحوم مجلسی نیز که در بحار، “باب القنوتات الطویله“(1) از کتاب الصلاه و به نقل ازدوکتاب 1- «البلد الامین»و 2- «جنّة الامان الواقیه »(که به مصباح کفعمی شهرت دارد ) ، این روایت را نقل می کند، بدون ذکر سندی معتبرنقل می کند!(هردو این کتابها ازشیخ ابراهیم بن علی عاملی کفعمی (متوفای ۹۰۵ق) است )
مرحوم مجلسی فقط به این بسنده می کند که: این روایت را ابن عباس از حضرت علی (علیه السلام) نقل می کند. و همچنین است در کتاب “الصحیفه العلویه المبارکه (2)“ بنابراین روایت مذکور نزد شیعه فاقد شرایط اعتبار است.
در ضمن خوب است در مورد کتاب مصباح کفعمی مطالب زیر را بدانید :
‌معروف است که «مصباح کبیر» شیخ طوسی قبل از «مصباح کفعمی» از مقبولیت بسیار بالایی برخوردار بود و در بیشتر خانه‌های شیعیان نسخه‌ای از آن موجود بود، امّا بعد از تألیف «مصباح کفعمی» در سال 895 هـ .ق «مصباح المتهجّد» شیخ طوسی جای خود را به «مصباح» کفعمی داد.
این کتاب بین کتابهایی که دربارة «ادعیه و زیارات» نوشته شده، بی‌نظیر است. علامه شیخ کفعمی در مورد ارزش و اعتبار این کتاب می‌گوید:
«من این اثر را از کتابهای مورد اعتماد جمع آوری کرده‌ام که باید به ریسمان محکم آنها چنگ زده شود و آن را به گونه‌ای تنظیم نموده‌ام که خواننده را به بالاترین درجات وصول به حضرت حق برساند.»
پی نوشتها :
1. بحارالانوار ج 82 ص 260.
2. الصحیفه العلویه المبارکه ص 283.