دعا و صلوات بر پیامبر صلی الله علیه و آله
۱۳۹۸/۰۹/۰۹
–
۱۰۵۰ بازدید
دلیل یاروایت وتقبل شفاعته…؟وچراگفته میشه..؟یعنی بادعای مامیشه که پیامبرشفاعتش پذیرفته ورفع درجه پیدامیکنند،..؟
1ـ « لا یَمْلِکُونَ الشَّفاعَةَ إِلاَّ مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمنِ عَهْداً ـ آنان هرگز مالک شفاعت نیستند؛ مگر کسى که نزد خداوند رحمان، عهدی دارد»(مریم:87). در این که نبوّت عهد خداست شکّی نیست؛ لذا تمام انبیاء حقّ شفاعت دارند. امامت نیز به تصریح آیه 124 بقره عهد خداست؛ پس امام نیز حقّ شفاعت دارد. 2ـ « کسانى را که غیر از او مى خوانند قادر بر شفاعت نیستند؛ مگر آنها که شهادت به حق داده اند و بخوبى آگاهند» (الزخرف:86). تنها معصوم است که شهادت مطلق و قطعی به حقّ می دهد. غیر معصوم تابع شهادت معصوم است.تفسیر آیه 17 هود را ببینید. 3 – کمال مطلق و نهایى فقط براى خداوند عالم است و هرکس در هر حدى که باشد، نسبت به خدا ناقص است و جاى ترقى و کمال به درجه بالاتر را دارد. بنابراین گرچه وجود مبارک پیامبراکرم صلی الله علیه و آله اشرف موجودات است و هیچ کس از افراد بشر -چه در گذشته و چه در حال و آینده- درجه و مقام او را نداشته و ندارد؛ اما در مقایسه با خداى عالم بازهم جاى کمال دارد. باتوجه به این نکته دعا و طلب ترفیع درجه براى آن بزرگوار اشکال ندارد؛ علاوه بر این که دعاى ما براى پیامبر صلی الله علیه و آله و معصومین علیهم السلام نفع آن به خودمان برمى گردد.
علامه طباطبایى در این زمینه فرموده اند: مَثَل دعاهایى که ما نسبت به پیامبر صلی الله علیه و آله و معصومین علیهم السلام مى کنیم مثل باغبانى است که باغى را حفاظت مى کند ولى خودش مالک آن باغ نیست. حال اگر در روز عیدى صاحب باغ به آن جا آمد و باغبان یک دسته از گل هاى آن باغ را به صاحب باغ هدیه کرد، او چیزى از خودش به صاحب باغ نداده است و منتى بر وى ندارد؛ چون گل هاى باغ او را به خودش داده ولى با این کار موجبات تقرب و محبت بیشتر ارباب و صاحب باغ را فراهم کرده است ما نیز هر چه داریم از پیامبر صلی الله علیه و آله و ائمه اطهار علیهم السلام داریم و به برکت آنان هدایت شده ایم و راه دعا و نیایش را آموخته ایم ازاین رو اگر از آنچه به ما داده اند چیزى به آنها هدیه کردیم و براى آنان از خدا طلب ترفیع درجه نمودیم، در واقع نفعش به خودمان مى رسد؛ چون باعث تقرب به آنها و جلب محبت بیشتر به آنان مى شود. از طرفى خداوند در سوره «والضحى» وعده کرده که او را راضى کند و این به شفاعت تفسیر شده است؛ اما نسبت به ما چنین قولى نداده که حتماً مشمول شفاعت شویم بلکه باید به وسیله اعمال صالح و دعا و نیایش، از خداوند بخواهیم که شفاعتش را نصیب ما بفرماید.
علامه طباطبایى در این زمینه فرموده اند: مَثَل دعاهایى که ما نسبت به پیامبر صلی الله علیه و آله و معصومین علیهم السلام مى کنیم مثل باغبانى است که باغى را حفاظت مى کند ولى خودش مالک آن باغ نیست. حال اگر در روز عیدى صاحب باغ به آن جا آمد و باغبان یک دسته از گل هاى آن باغ را به صاحب باغ هدیه کرد، او چیزى از خودش به صاحب باغ نداده است و منتى بر وى ندارد؛ چون گل هاى باغ او را به خودش داده ولى با این کار موجبات تقرب و محبت بیشتر ارباب و صاحب باغ را فراهم کرده است ما نیز هر چه داریم از پیامبر صلی الله علیه و آله و ائمه اطهار علیهم السلام داریم و به برکت آنان هدایت شده ایم و راه دعا و نیایش را آموخته ایم ازاین رو اگر از آنچه به ما داده اند چیزى به آنها هدیه کردیم و براى آنان از خدا طلب ترفیع درجه نمودیم، در واقع نفعش به خودمان مى رسد؛ چون باعث تقرب به آنها و جلب محبت بیشتر به آنان مى شود. از طرفى خداوند در سوره «والضحى» وعده کرده که او را راضى کند و این به شفاعت تفسیر شده است؛ اما نسبت به ما چنین قولى نداده که حتماً مشمول شفاعت شویم بلکه باید به وسیله اعمال صالح و دعا و نیایش، از خداوند بخواهیم که شفاعتش را نصیب ما بفرماید.