چگونگی برخورد با مزاحمین ناموسی : یکی از صفات پسندیده که در روایات از آن تمجید شده ،غیرت و مردانگی است و جمله انواع غیرت ، غیرت ناموسی است که از ویژگی های مردانگی و فتوت است و از درون و فطرت انسان نشأت می گیرد. هیچ مردی نمی تواند تحمل کند که دیگران به ناموس او نظر سوئی داشته باشند . دین اسلام غیرت ناموسی را تأکید کرده است. مرد با غیرت نمی تواند تحمل کند که مرد دیگری به زنش نگاه می کند. اگر چنین موردی را مشاهده کرد، در مقام مقابله و عکس العمل بر می آید. ممکن است پرخاش و دعوا بکند، عصبانی بشود، یا حرف رکیک و بد از دهانش بیرون آید. گرچه بد و ناسزا گفتن و دعوا کردن خوب نیست ولی اینها همه از آثار عصبانیت در برابر آن تجاوز است. در این گونه موارد برای دفاع از ناموس باید عکس العمل مناسب همراه با تعقل و تدبر داشت.در مرحله اول از بیهوده گویی و پرخاش پرهیز شود. ممکن است آن شخص به ناموس دیگری نگاه می کرده و ایشان پنداشته که به ناموس او نگاه می کند. باید ابتدا با تأنی و آرامش موضوع را پیگیری کرد.
در مرحله بعد اگر ثابت شد شخص قصد سویی داشته، باید برخورد مناسب داشت. باید بر اعصاب خود مسلط باشد و سعی کند از ناسزا گویی و فحاشی دوری کند.
بهترین کار این است که برای حفظ نظم، اول با اخلاق اسلامی او را متوجه اشتباه خودش بنمایند و اگر از این راه نتیجه نگرفتند به مراجع ذی صلاح قانونی مراجعه نمایند تا آنها مراحل قانونی را انجام دهند و او را به سزای عملش برسانند.
اما برخورد فیزیکی و دست به یقه شدن در این گونه موارد توصیه نمی شود زیرا در حال عصبانیت شخص کنترل بر اعمال خودش ندارد و ممکن است باعث صدمه زدن و یا خدای ناکرده قتل و … شود و باعث به وجود آمدن پشیمانی یک عمر شده است
در این جا لازم است که دو نکته دیگر عرض شود:
اول:
اینکه باید ناموس انسان با پوشش کامل اسلامی و بدون هیچگونه تبرجی بیرون آمده باشد، که اگر غیر این باشد معنا ندارد زمینه را برای چشم چرانی فراهم کنیم آنگاه به ما بربخورد، پس یکی از وظائف مردهای با غیرت دور نگهداشتن ناموسشان از نگاه های حرام و وقوع در آتش می باشد، و این یکی از آموزه های قرآنی است، آنجا که می فرماید: یا ایها الذین آمنوا قوا انفسکم و اهلیکم نارا وقودها الناس و الحجارة، اى کسانى که ایمان آورده اید خود و خانواده خویش را از آتشى که هیزم آن انسانها و سنگهاست نگه دارید، تحریم 6.
دوم:
وظیفه نهی از منکری که مؤمنین هنگام مشاهده گناه دارند عمومی است، به این معنا که هرگاه گناه را دیدند علاوه بر کراهت قلبی تذکر زبانی نیز می دهند و این مخصوص ناموس ما نیست، یعنی در این جهت اسلام هیچ فرقی میان حفظ ناموس و غیره نمی گذارد، تنها فرقش همان نکته اول است، یعنی حفظ ناموس از چشم چرانی، نه برخورد مضاعف با چشم چرانی که به ناموسمان نظر دارد، پس در این جهت فرقی میان ناموس ما با ناموس دیگران نیست.
معمولا پیگیری از طرف قانون برای زمانی است که مزاحمت استمرار داشته باشد و شخص هتاک ، حرف و توهین خود را تکرار کرده باشد. البته قبل از پیگیری از راه قانون از تهدید به این که به مراجع قاونی شکایت می کنم و … هم می توان استفاده کرد.
اما برخورد فیزیکی و دست به یقه شدن در این گونه موارد توصیه نمی شود زیرا در حال عصبانیت شخص کنترل بر اعمال خودش ندارد و ممکن است باعث صدمه زدن و یا خدای ناکرده قتل و … شود و باعث به وجود آمدن پشیمانی یک عمر شده است.
اینکه باید ناموس انسان با پوشش کامل اسلامی و بدون هیچگونه تبرجی بیرون آمده باشد، که اگر غیر این باشد معنا ندارد زمینه را برای چشم چرانی فراهم کنیم آنگاه به ما بربخورد، پس یکی از وظائف مردهای با غیرت دور نگهداشتن ناموسشان از نگاه های حرام و وقوع در آتش می باشد، و این یکی از آموزه های قرآنی است .
منبع : پرسمان قرآن