الملاحم و الفتن. . .

دفع فتنه عصر ظهور به دست مهدی(ع)

قتاده می گوید: مهدی(ع) محبوب خلائق است و خدا به وسیله او فتنه را خاموش می کند و زمین را به نحوی امن و امان خواهد کرد که یک زن می تواند با پنج زن دیگر حج به جای آورند و مردی با آنها نباشد و. . .

خبرگزاری شبستان: کتاب‌های “ملاحم و فتن” دسته‌ای از منابع حدیثی است که به اوضاع آخرالزمان و ظهور امام عصر(عج) می‌پردازد. البته این مبحث در میان شیعه غالبا با عنوان ملاحم و در میان اهل سنت بیشتر با عنوان فتن تعبیر شده و هر دو فرقه کتاب‌های خود را به همین نام ها خوانده‌اند.

سید بن طاووس (م ۶۶۴) عالم شیعی با استفاده از کتاب‌های فتن اهل سنت کتاب “التشریف بالمنن” معروف به “الملاحم و الفتن” را جمع آوری کرده است. کتاب حاضر- که در نگاه نخست بخش عمده آن درباره آخرالزمان شناسی و نشانه‌های ظهور به نظر می‌آید- در دیدگاه محدثان و عالمان شیعه، پس از سید اهمیت فراوانی یافته است و از احادیث آن به مثابه روایاتی درباره علامت‌های ظهور بهره برده‌اند.

علامه مجلسی روایات الفتن را به نقل از ابن طاووس گزارش کرده و دیگر محدثان بعدی نیز چنین کرده‌اند. سید در این کتاب حدود ۴۲۵ تا ۴۵۰ روایت را نقل کرده است که از این روایت‌ها تنها حدود ۱۷۰ روایت به بحث مهدویت و نام و اوصاف مهدی(عج)، نشانه‌های ظهور، مدت زمان حکومت، اوصاف حکومت و یاران حضرت مهدی (عج) می‌پردازند.

در این مجال قسمت هایی از این کتاب گرانقدر مهدوی را متذکر می شویم.

کعب گوید: علت اینکه مهدی(ع) را مهدی نامیدند برای امر خفی است، و تورات و انجیل را از زمینی که آن را انطاکیه می گویند استخراج می نماید. و در روایت دیگر است که آن حضرت تورات را تازه و (سالم) از انطاکیه اخراج می کند.

جعفر بن سیار شامی گوید: رد مظالم کردن مهدی(ع) به جائی می رسد که اگر چیز (غصبی) در زیر دندان انسانی باشد آن را گرفته (به صاحبش) رد می کند.

عبدالله بن شریک می گوید: بیرق رسول خدا(ص) به نحو برافراشتگی با مهدی(ع) خواهد بود ای کاش من آن حضرت را درک می کردم و لو اینکه اعضا و جوارحم را قطع می کردند.

نوف بکالی می گوید: بر بیرق مهدی(ع) مرقوم است: بیعت (فقط) برای خدا است.

ابو زربه گوید: مهدی(ع) را قصد آنست که به مساکین، بذل و بخشش نماید.

قتاده می گوید: بهترین مردم کوفه و یمن و پهلوانان شام مهدی(ع) را یاری می کنند، جبرئیل(ع) جلو آن حضرت و میکائیل(ع) عقب او خواهد بود، مهدی(ع) محبوب خلائق است و خدا به وسیله او فتنه را خاموش می کند و زمین را به نحوی امن و امان خواهد کرد که یک زن می تواند با پنج زن دیگر حج به جای آورند و مردی با آنها نباشد و آن زن از هیچ چیز باکی نخواهد داشت و خدا برکات زمین و آسمان را عطا می نماید.

کعب می گوید: علت اینکه مهدی(ع) را مهدی نامیدند آنست که آن حضرت به سوی اسفاری (یعنی قسمتی) از تورات هدایت می شود و آنها خواهد نمود، پس جمعیت زیادی به واسطه آن کتاب ها اسلام اختیار می نمایند، آنگاه (کعب) سی هزار نفر را ذکر کرد.

ابو سعید خدری از رسول خدا(ص) روایت کرده که فرمود: ساکنین آسمان و زمین از مهدی(ع) راضی خواهند بود آسمان، قطره ای از قطره های (باران) خود را واگذار نمی کند مگر اینکه آن را فرو می ریزد و زمین هم گیاهی از گیاهان خود را فروگذار نمی کند مگر اینکه آن را خارج می نماید حتی اینکه اموات آرزوی زنده شدن را دارند.

معمر بن قتاده از رسول خدا(ص) روایت کرده که فرمود: مهدی(ع) گنج ها را استخراج نموده و اموال را تقسیم می نماید و اسلام، استقرار خود را خواهد یافت.

ابو سعید خدری از رسول خدا(ص) روایت کرده که فرمود: مهدی(ع) روایت کرده که فرمود: مهدی(ع) دارای مال اندک خواهد بود (یا مال را اندک اندک می بخشد؟) و آنرا شماره نمی کند، زمین را پر از عدل و دال می کند همچنانکه پر از جور و ظلم شده باشد.

ابو سعید خدری از رسول خدا(ص) روایت کرده که فرمود: امت مهدی(ع) آن طور به سوی او جمع می شوند که زنبور سعل بدور پادشاه خود جمع شود.

ابو سعید خدری از حضرت محمد بن عبدالله(ص) روایت کرده که فرمود: مهدی(ع) زمین را پر از عدل می کند چنانکه قبل از او پر از ظلم و ستم شده باشد و هفت سال سلطنت می کند.

طاووس می گوید: من دوست دارم که نمیرم تا زمان مهدی(ع) را درک کنم، (زیرا) آن حضرت به جزای نیکوکاران می افزاید و گنهکاران ثواب داده می شوند.

عباس می گوید: در زمان مهدی(ع) صغیر آرزو می کند که کبیر باشد و کبیر تمنا دارد که صغیر باشد.

ابوسعید خدری از حضرت محمد بن عبدالله(ص) روایت کرده که فرمود: امت من در زمان مهدی(ع) متنعم به نعمت هائی می شوند که هرگز آن طور نعمتی به آنها داده نشده، باران را بر آنها می ریزد و زمین چیزی از گیاهان را وا نمی گذارد مگر اینکه آن را اخراج می کند مال ارزشی ندارد، مرد بلند می شود و می گوید: یا مهدی به من عطا فرما حضرت می گوید: بگیر.

سلیمان بن عیسی گوید: به من چنین رسیده که تابوت سکینه از بحیره طبریه به دست مهدی(ع) ظاهر می شود تا اینکه آن را می آورند در بیت المقدس و در خدمت آن حضرت می گذارند، موقعی که یهود به آن تابوت نظر می کنند همه اسلام اختیار می نمایند جز عده قلیلی از آن ها بعد از آن مهدی(ع) می میرد.

ابو محمد می گوید: مردی از اهل مغرب گفت: وقتی که مهدی(ع) خروج کند خدا غنا و بی نیازی را به نحوی در دل مردم قرار می دهد که مهدی(ع) می گوید: چه کسی طالب مال است؟ جز یک نفر که می گوید: من (طالب مالم) کسی نزد آن حضرت نمی آید، پس آن مرد عرض می کند مال قلیلی به من عطا کن و آن حضرت عطا می کند و آن مرد مال را به دوش خود حمل می نماید تا وقتی که می آید نزد دورترین مردم، می گوید: صلاح نمی دانم که از اینجا بگذرم، پس برمی گردد و مال را به آن حضرت رد می کند و می گوید: مال خود را بگیر که من احتیاجی به آن ندارم.

محمد بن حنفیه از پدر بزرگوارش علی بن ابیطالب(ع) از رسول خدا(ص) روایت کرده که فرمود: خدا (کار) مهدی(ع) را در یک شب اصلاح می نماید. قسم نمی دانم که خزینه ها و اسلحه و مال کعبه را وا گذارم یا آنها را ….

طاووس می گوید: عمر بن خطاب از کعبه تعجب نموده گفت: به خدا تقسیم نمایم؟ علی بن ابی طالب(ع) به او فرمود: (از این خیال) درگذر که تو صاحب کعبه نیستی بلکه صاحب آن جوانی از ما قریش است که در آخرالزمان آن را در راه خدا تقسیم می نماید.

ارطاه گوید: مهدی(ع) اول بیرق را به سوی ملت ترک می فرستد و آنها را شکست می دهد و اسرا و اموال آن ها را می گیرد، بعد از آن به سوی شام می رود و آن را فتح می نماید و غلام های زرخریدی را که با او باشند آزاد نموده قیمت آنها را به اصحاب خود می دهد و در حدیث دیگر است که نوجوانی با محاسن کم و زرد (یا رنگ زرد؟) در زیر لوای مهدی(ع) خارج می شود که اگر با کوه ها قتال کند آن ها را خراب می کند و گفت: موقعی که ایلیا بیاید آن ها را خراب مینماید.

ابو سعید خدری از رسول خدا(ص) روایت کرده که فرمود: ابروهای مهدی(ع) نورانی و روشن است، و وسط بینی آن حضرت برجسته و سوراخ های آن تنگ است و در روایت دیگر است که (فرمود:) من نورانی ترم.

کعب می گوید: خشوع کردن مهدی(ع) برای خدا نظیر خشوع شیشه است (شاید منظور تشبیه باشد، یعنی همان طور که شیشه زود می شکند و خورد می شود همانطور هم مهدی(ع) در مقابل خدا خورد می شود و خشوع مینماید؟)

قاسم بن عبدالرحمان از آن کسی که برای او روایت کرده از علی بن ابی طالب(ع) روایت کرده که فرمود: مهدی(ع) از اهل بیت نبی(ص) است و محل ولادت او در مدینه خواهد بود و اسم او اسم پدرش (یعنی رسول خدا) می باشد و محل هجرت او در بیت المقدس خواهد بود، محاسن (ریش) مهدی(ع) زیاد و چشم هایش مشکی و شهلا و دندان های ثنایای او درخشنده است، در صورت مهدی(ع) خال برجسته و روشنی می باشد، در کتف آن حضرت علامتی است که در کتف رسول خدا(ص) بود، بیرق رسول خدا را با پارچه مخمل سیاه چهارگوشی بیرون می آورد در آن بیرق حرمت (یا سنگ یا منع؟) است از موقعی که رسول خدا(ص) از دنیا رفته آن بیرق منتشر نشده و منتشر هم نخواهد شد تا مهدی(ع) خروج کند، خدا سه هزار ملک را به یاری مهدی(ع) می فرستد که صورت و پشت مخالفین آن حضرت را بکوبند، مهدی(ع) وقتی خروج می نمایدکه سن مبارکش از سی الی چهل سال باشد.

طاووس از علی بن ابیطالب(ع) روایت کرده که فرمود: مهدی(ع) جوانی از قریش است و یک نوع (مردی) از مردان است، ارطاه می گوید: مهدی(ع) شخص شصت ساله ای است. سقر بن رستم نقل کرده که پدرش می گفت: ابروهای مهدی(ع) کشیده و باریک (یا قامت آن حضرت کشیده و باریک؟) بوده و چشم های مهدی(ع) درشت است از حجاز خروج می کند و موقعی بر منبر دمشق بالا می رود که سن آن بزرگوار هجده سال است.

عبدالله از رسول خدا(ص) روایت کرده که فرمود: اسم مهدی اسم من است و اسم پدرش هم اسم پدر من است. راوی می گوید: مکررا از آن حضرت می شنیدم که نام پدرش (یعنی پدر مهدی) را ذکر نمی کرد کعب می گوید: اسم مهدی(ع) اسم محمد(ص) است، یا گفته باشد: اسم نبی ابو سعید خدری از رسول خدا(ص) روایت کرده که فرمود: اسم مهدی اسم من است. ابو طفیل روایت کرده که پیغمبر خدا(ص) فرمود: نام مهدی(ع) نام من است و نام پدرش نام پدر من است. قتاده می گوید: به سعید بن مسیب گفتم: مهدی حق است؟ گفت: (آری) از قریش به وجود می آید، گفتم: از کدام قریش؟ گفت: از بنی هاشم (دوباره)گفت: از بنی عبدالمطلب، گفتم: از کدام بنی عبدالمطلب؟ گفت از فرزندان فاطمه (ع).

کعب می گوید: مهدی(ع) از فرزندان فاطمه(س) خواهد بود، زربن حبیش گوید: از علی(ع) شنیدم که می فرمود: مهدی(ع) مردی است از ما که از فرزندان فاطمه (س) خواهد بود.