دكترين مهدويت يا دكترين انتظار، اصطلاح نويني است كه در سالهاي اخير در ادبيات ديني و سياسي رواج بيشتري پيدا كرده است. اصطلاح «دكترين» ) (doctrine در فرهنگ لغات و اصطلاحات، به مفاهيمي چون: اصول، آئين، مجموعة عقايد پيروان يك مكتب علمي، فلسفي، سياسي، ادبي و نيز به معناي آموزه، مشي، ايده ، فكر، انديشه، نظريه و … اطلاق ميشود.[1]كاربرد و تركيب اصطلاح «دكترين» به عنوان پيشوند «مهدويت» و «انتظار» بيانگر ابعاد بنيادين موضوع مهدويت و انتظار و جايگاه استراتژيك آن است كه ميتوان عرصههاي مختلف حيات بشري را بر اساس آن تحليل و تفسير نمود.
همچنان كه واژة «انتظار» به معناي صحيح آن، مستلزم پويائي و تلاش در جهت رسيدن به اهداف مورد انتظار است نه سكون و ركود و بي تفاوتي،«دكترين انتظار» نيز يك عقيده و باور ديني حركت آفريني است، حركت انسانهاي منتظر ترقي و تكامل را به سمت يك هدف راهبردي، جهت ميبخشد. از اين نظر دكترين انتظار با تعريف صحيح از جايگاه انسان و نيازهاي واقعي وي، چشمانداز آينده را به بهترين و زيباترين شكل ممكن، به تصوير كشيده و مكانيسم و راهكارهاي تحقق جامعة فضيلت مدار را تبيين نموده و فرداي روشني را براي تاريخ بشر نويد ميدهد و دورنماي آينده را بر اساس آموزة مهدويت در پيش روي انسانها قرار ميدهد.
معرفي منبع جهت مطالعه بيشتر:
فصلنامة انتظار شماره 16، ص 153 ـ 182.
پي نوشت:
[1] . رضا دلاوري، فرهنگ اصطلاحات علوم سياسي و روابط بين الملل، انتشارات دلاوري 1378، ج 1، ص 113.