دلايل عقلي عصمت حضرت زهرا (س) را بنويسيد.

براي اثبات عصمت حضرت فاطمه(س) مي توان براهين عقلي متعددي اقامه كرد كه به چند مورد اشاره مي شود:
1. استدلال عقلي بر عصمت حضرت فاطمه (س) با استفاده از حديث رسول خدا كه فرمود: «فاطمة بضعة مني، يسرني ما يسرها و يغضبني ما يغضبها؛[1] يعني فاطمه پارة تن وجود من است، آنچه او را شاد مي كند مرا شاد مي كند و آنچه او را غضبناك و ناراحت كند مرا غضبناك و ناراحت مي كند.
توضيح استدلال: انسان اگر معصوم و مطهر و منزّه از هوي و هوس نباشد، رضا و غضب او معيار حق و باطل نخواهد بود و ممكن است رضاي او در رضاي خداوند در مقام فعل و غضب او غضب حق تعالي در موطن فعل نباشد، ولي اگر انسان كاملي از گزند هوي طاهر و از آسيب هوس مصون شد، هر گونه رضا و غضب او معيار تشخيص حق و باطل خواهد بود چون مظهر اسم راضي و غضبان حق تعالي بوده و ميزان اعمال و اوصاف ديگران خواهد شد، و چون پيامبر اكرم _ صلّي الله عليه و آله _ ميزان اعمال امت است و رضا و غضب او رضا و غضب خداوند است، هر گاه حضرت زهرا نيز داراي مقامي باشد كه رضا و غضب او موجب رضا و غضب پيامبر اكرم گردد، معلوم مي شود عقل عملي آن بانو همانند عقل نظريش معصوم از باطل مي باشد و همتاي اميرالمؤمنين خواهد بود، و چون رضا و غضب او به مدار حق است اين هم به نوبة خود نشانة كامل عصمت است.[2]  
بنابراين چون بر اساس روايات متعدد رضا و غضب فاطمه موجب رضا و غضب پيامبر مي شود و رضا و غضب آن حضرت رضا و غضب الهي را در پي دارد، پس معلوم مي شود كه حضرت فاطمه داراي عصمت بوده است و گرنه رضا و غضب انسان غير معصوم هرگز معيار حق نمي گردد چون عقلا ممكن است در رضا و غضب او نفسانيات دخالت كند. و اين بيان به نوبة خود يكي از بهترين دلايل عقلي بر عصمت حضرت زهرا است.
2. دليل عقلي ديگر بر عصمت حضرت زهرا كه بر مقدمه نقلي تكيه دارد با استفاده از حديث «ثقلين» است كه رسول خدا _ صلّي الله عليه و آله _، اهل بيت و عترت خود را همسنگ قرآن قرار داده است تأكيد كرده كه هيچ گاه از آن جدا نمي شود، دليل روشني بر عصمت همه اهل بيت از جمله فاطمه زهرا است، زيرا ارتكاب كوچكترين گناه حتي اگر به صورت سهوي باشد، مفارقت عملي از قرآن است.[3]اين بيان نيز در واقع يك نوع استدلال عقلي بر عصمت حضرت زهرا است، بدين معنا كه بر اساس حديث متواتري كه در منابع شيعه و سني نقل شده رسول خدا فرمود كه عترت و اهل بيت از قرآن جدا نمي شوند، روشن است كه اگر اهل بيت از جمله حضرت زهرا (س) داراي ملكه عصمت نمي بود بلاخره امكان داشت ولو به صورت ناخواسته كاري بكند كه سبب جدايي او از قرآن بشود در حالي كه رسول خدا بر اساس حديث «ثقلين» فرمود: عترت و اهل بيت هرگز از قرآن جدا نمي شود پس معلوم مي شود اهل بيت از جمله حضرت زهرا (س) از عصمت برخوردار بوده است لذا هرگز از قرآن جدا نشدند و جدا نيستند. و چون قرآن معصوم از خطاء است ضروري است كه عدل قرآن هم معصوم باشد و حضرت زهرا يكي از مصاديق عدل قرآن است كه از همديگر جدايي ندارند.
3. دليل عقلي ديگر كه آن هم به نكتة نقلي تكيه دارد اين است كه در روايتي آمده كه امام حسن عسكري عليه السلام فرمود: «نحن حجج الله علي خلقه وجدتنا فاطمة حجة الله علينا؛[4] ما حجت بر مردم و جدة ما فاطمه حجت خداوند بر ما است». و در روايتي از امام عصر (عج) نيز نقل شده كه فرمود:
«و في ابنة رسول الله _ صلّي الله عليه و آله _ لي اسوة حسنة»[5] يعني دختر رسول خدا براي من سرمشق نيكو است.
با توجه به اين دو روايت نيز دليل عميق عقلي مي توان بر عصمت فاطمه زهرا (س) اقامه كرد، بدين بيان كه اگر حضرت زهرا داراي مقام عصمت نمي بود هرگز سرمشق امام عصر نبود، و نيز حجت خدا بر ائمه نمي شد، در حالي كه بر اساس دو روايت ياد شده حضرت زهرا حجت خدا بر ائمه و سرمشق امام زمان (عج) محسوب شده است، پس معلوم مي شود كه داراي عصمت بوده است و الّا محال است حجت بر معصوم خود معصوم نباشد.
4. بنابر اين چون حضرت فاطمه (س) داراي مقام عصمت است كلام و تقرير و سنت او مثل كلام و سنت رسول خدا _ صلّي الله عليه و آله _ و ائمه _ عليهم السلام _ حجت شرعي است و يك فقيه مي تواند با استناد به حديثي و يا سيرة حضرت فاطمه زهرا (س) فتوا بدهد همان طور كه با استناد به حديث پيامبر و امام فتوا مي دهد. از اين نيز معلوم مي شود كه حضرت زهرا داراي مقام عصمت است.

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. فاطمه الگوي زن مسلمان، احمد صادقي اردستاني، نشر دفتر تبليغات، قم، 1374 ش.
2. الكلمة الغراء في تفضيل الزهرا، سيدعبدالحسين شرف الدين، ترجمة محسن بيدادفر، انتشارات زهرا، تهران، 1362.
3. عقيق بخشايش، صديقة طاهره، نشر سازمان تبليغات اسلامي، تهران، 1371 ش.
 
پي نوشت ها:
[1] . مجلسي، محمدباقر، بحارالانوار، بيروت، نشر دارالاحياء لتراث العربي، 1403 ق، ج43، ص 26، باب 3، ح26.
[2] . جوادي آملي، عبدالله، پيرامون وحي الهي، تهران، نشر الزهرا، چاپ سوم، بي تا، مقاله سوم.
[3] . مصباح يزدي، محمد تقي، آموزش عقايد، تهران، نشر سازمان تبليغات، 1367 ش، ج 2، ص 192.
[4] . نقل از: حسن زاده آملي، شرح فصّ حكمة عصمتيه في كلمة فاطمية، نشر پيشين، ص 159.
[5] . شيخ طوسي، كتاب الغيب، تهران، نشر مكتبته نينوا، بي تا، ص 173، (توقيع اول).