در این که ملائکه از کجا فهمیدند انسان در روی زمین فساد و خون ریزی
می کند، مفسران با توجه به آیات و روایات نظراتی را ذکر کرده اند، از جمله:

الف. قبل از خلقت آدم و حوا انسان هایی شبیه این انسان بوده
اند که از بین رفته اند.

ب. از تعبیر زمین و مادی بوده آن و این که انسان از این زمین
و ماده است، دانستند که این موجود محدود مادی تحمل مسئولیت سنگین خلافت و امور
نامحدود ماورائی و الهی را نداشته و فساد و خونریزی خواهد کرد. اما خداوند با نفح
روح خود، تعلیم اسما و حقایق عالم به آدم و نشان دادن مقام نوریه پنج تن آل عبا
(علیهم السلام) یعنی حضرت محمد

(صلواة الله علیه)، علی، فاطمه زهرا، حسن و حسین (علیهم السلام) به
ملائکه و دستور به سجده ملائکه بر آدم، نشان داد که تصور آنها دقیق و کامل نبوده
است و انسان خلیفه و جانشین واقعی خدا در زمین از ملائکه هم بالاتر است و مصداق
تمام و کمال آنها انبیا و اولیا و به خصوص چهارده معصوم (علیهم السلام) هستند.

جهت اطلاع بیشتر ر.ک:

تفاسیر المیزان، نمونه و تسنیم ذیل آیات 30 تا 39 سوره مبارکه بقره.