در مجلس یزید ، نسبت به امام حسین علیه السلام جسارت کردند . زینب کبرا سلام الله علیها برخاست وپس از حمد خداوند ودرود بر رسول خدا این آیه را قرائت کرد:ثم کان عاقبه الذین اسائوا السو ئا ان کذبوا بآیات الله وکانوا بها یستهزون . کسانی که زشت کاریها کردند ومرتکب جنایات شدند عاقبت کار آنها بجائی رسید که آیات خداوند را دروغ شمردند وان را مسخره گرفتند. ای یزید ایا گمان کردی که چون این جهان وسیع وفضای اسمان را بر ما تنگ گرفتی وما را مانند اسیران به هر شهر ودیار کشانیدی ما در نزد خداوند خوار وبی مقدار شدیم وبر بزرگواری تو افزود واین پیش امدها از مقام ارجمند تو است؟و بدین جهت برخود می بالی وناز میکنی و فرحناکی که دنیایت آباد شده وکار بر مراد تو می رود وسلطنت وپادشاهی با مهر تو هموار گردیده است؟آهسته باش آهسته ، مگر سخن خدا را فراموش کردی:گمان نکنند آنان که به راه کفر باز گشتند که این چند روزه مهلتی که به انها داده ایم مقدمه ی سعادت انها است نه بلکه برای این است که بر گناهان خود بیفزایند.برای انها عذابی خوار کننده در پیش است. ای پسر آزاد شدگان آیا از عدالت است که زنان وکنیزان خویش را در پناه پرده جای دهی ودختران پیغمبر را با صورتهای باز بی چادر وپوشش به همراهی دشمنانشان شهر بشهر بگردانی واهل منزلها انان را ببینند ودور ونزدیک وپست وشریف بر انها بنگرند در صورتی که از مردان وحمایت کنندگان انها کسی باقی نمانده است ؟! چگونه امید رحم ومهربانی باشد از کسی که جگر آزاد مردان را دردهان بمکد وبیرون اندازد وگوشتش از خون شهیدان بروید ( ونبت لحمه من دماء الشهدا ء) و چرا در دشمنی ما کوتاهی کند کسیکه پیوسته با دیده ی اعتراض ودشمنی وکینه وعداوت بما مینگرد.اکنون هم مست ومغرور بدون انکه پنداری گناهی کرده یا عمل زشت وناپسندیده ای انجام داده ای با چوب بدندانهای ابی عبدالله سید جوانان اهل بهشت می زنی . ( اللهوف فی قتلى الطفوف جلد : 1 صفحه : 106 )