نماوا: جدای از استعداد شگفتانگیزش، دنیل دی لوئیس به دو دلیل شهرت دارد: کمک زیادی که به پیشرفت بازیگری متد داشته است و وسواس زیادش هنگام انتخاب نقش. این بازیگر تحسینشده از سال ۲۰۰۰ به بعد فقط در شش فیلم ایفای نقش کرده است که برای دوتا از آنها موفق به دریافت جایزه اسکار شده است.
۱۹۷۱ – یکشنبه خونین یکشنبه
دنیل دی لوئیس کارش را در ۱۴ سالگی با نقشی در درام جان شلزینجر شروع کرد که کمتر دیده شد. باوجود اسمش، این فیلم هیچ ارتباطی با آن یکشنبه خونین معروف که درست یک سال بعدازآن اتفاق افتاد نداشت. (حادثهای خونین در ۳۰ ژانویه ۱۹۷۲ در ایرلند شمالی اتفاق افتاد. در این حادثه سربازان انگلیسی به ۲۶ شهروند غیرمسلح که در راهپیمایی اعتراضی علیه توقیف دیمیتریوس شرکت کرده بودند آتش گشودند).
۱۹۸۲ -گاندی
سال بعد دنیل دی لوئیس در نقش کوچک دیگری حاضر شد- این بار در فیلمی که بن کینگزلی را به یک جایزه اسکار برای بازیاش در نقش ماهاتما گاندی رساند.
۱۹۸۴ – باونتی
ایفای نقش بعدی دی لوئیس بازیگر نقش اول نبود- در این فیلم بیشتر توجهها به مل گیبسون، آنتونی هاپکینز، و لارنس الیویه جلب شد-، اما این حجم از عصیانگری بر روی کشتی اچاماس بونتی بیشترین حضور او بر روی پرده سینما را تاکنون رقم زد. او در آن زمان در تلویزیون هم دریکی از ساختههای بیبیسی حضور داشت.
۱۹۸۵ – رختشویخانه زیبای من
دنیل دی لوئیس در درام ساخته استیون فریزر از کمپانی ورکینگ تایتل که در لندن روایت میشد توجهها را به خود جلب کرد. او نقش یک اوباش خیابانی را بازی میکرد که با دوست پاکستانیای که عمویش یک لباسشویی داشت همراه میشد. دوستی آنها از یک دوستی ساده فراتر میرود و سختیهای ادغام کار و خوشیها را نشان میدهد.
۱۹۸۵ – اتاقی با یک چشمانداز
دی لوئیس در فیلم فوقالعاده اسماعیل مرچنت و جیمز آیووری که در دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۱۹۹۰، هم آمریکا و هم انگلستان را درگیر خود کرد، حضور پیدا کرد. او در این اقتباس از رمان کلاسیک ادوارد مورگان فورستر در کنار بازیگرانی مثل هلنا بونهام کارتر ، جولیان سندز ، مگی اسمیت و جودی دنچ به ایفای نقش پرداخت.
۱۹۸۸- سبکی تحملناپذیر هستی
دنیل دی لوئیس در کنار ژولیت بینوش در این اقتباس فیلیپ کافمن از رمان موفق میلان کوندار نظر منتقدین را به خودش جلب کرد، فیلم رمانتیک پراحساسی که در بهار سال ۱۹۶۸ پراگ روایت میشد.
۱۹۸۷ -نانو
این درام کانی تمپلمن داستان زن جوانی به نام نانو را روایت میکند که زمانی که در حال گذراندن تعطیلات در فرانسه است، درگیر تروریستها میشود.
۱۹۸۸- ستارهها و نوارها
دی لوئیس به خنداندن تماشاگر شهرت ندارد، اما در دهه ۱۹۸۰ بهطور مکرر در فیلمها و سریالهای کمدی حضور پیدا میکرد-به خصوص در بیبیسی. در این فیلم او نقش مأموری بریتانیایی را بازی میکند که در ماجرای پیدا کردن اثری از پیر آگوست رنوآر درگیر ماجراجوییای دیوانهوار در جنوب آمریکا میشود.
۱۹۸۹- پای چپ من
در بیوگرافی پرپیچوخم جیم شریدان بود که دی-لوئیسی که ما میشناسیم، ظهور کرد. او نقش مردی ایرلندی را بازی میکند که فلج مغزی باعث شده است کنترل همهی قسمتهای بدنش بهجز پای چپ را از دست بدهد. کریستی براون درنهایت به یک نقاش و نویسنده مشهور تبدیل میشود، پروسهای که دی-لوئیس زیبایی و درد آن را بهخوبی به تصویر کشیده است. دی لوئیس موفق شد جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد را برای تلاشهایش در این فیلم، به خانه ببرد.
۱۹۸۹- همیشه خندان، نیوجرسی
دنیل دی لوئیسای که در نقش یک دندانپزشک مسافر که به پاتاگونیا میرود به نظر جذاب میرسد، به حدی که از خودمان میپرسیم چرا مشهورتر از این نشده است.
۱۹۹۲ – آخرین موهیکان
دنیل دی-لوئیس در کل ۱۱۲ دقیقه این برداشت مایکل مان از این داستان تکراری، عالی ظاهرشده است، اما فقط چند لحظه در زندگی کاریش وجود دارد که بهاندازه سکانس پایانی این فیلم، بینقص از آب درآمدهاند.
۱۹۹۳ – عصر معصومیت
دی لوئیس در سال ۱۹۹۳ کاری غیرمعمول کرد: در دو فیلم متفاوت ظاهر شد، کاری که در ۲۴ سال بعدازآن هرگز تکرار نکرد و از سال ۱۹۹۶ و ۱۹۹۷ هم دیگر در دو سال متوالی در هیچ فیلمی حاضر نشد. اولین همکاریاش با اسکورسیزی این اقتباس چشمگیر از رمان ایدیت وارتون بود که این بازیگر را در مقابل میشل فایفر و وینونا رایدر قرارداد.
۱۹۹۳ – به نام پدر
اگر صحبت از همکاری معمول دو نفر باشد، باید بگوییم دی لوئیس با هیچکس بهاندازه جیم شریدان کار نکرده است. فیلم دوم او بعد از «پای چپ من» با این کارگردان یک فیلم بیوگرافی در مورد گری کونلون است که در سال ۱۹۷۴ بهاشتباه برای دو بمبگذاری در کلاب که توسط ارتش موقت جمهوریخواه ایرلند انجامشده بود، محاکمه شد و ۱۵ سال به زندان افتاد.
۱۹۹۶ – بوته آزمایش
چرا دنیل دی لوئیس نقش جان پروکتور را در اقتباس آرتور میلر از این نمایش کلاسیک بازی کرد؟ چراکه اسم او این است! این فیلم او را بار دیگر همبازی وینونا رایدر کرد.
۱۹۹۷-بوکسور
همکاری سوم و آخر دی لوئیس با شرایدن بازهم بر روی ارتش موقت جمهوریخواه ایرلند تمرکز داشت. اگر به شما بگویم که دعوای فوقالعاده شخصیت او در فیلم درون رینگ بوکس انجامنشده است، باور میکنید؟
۲۰۰۲ – دارودستههای نیویورکی
دنیل دی لوئیس فقط دو بار نامزد جایزه اسکار شده است بدون آنکه موفق شود آن را به خانه ببرد. دومین بار آن برای این نقش وحشتناک او در نقش بیل قصاب در این فیلم اسکورسیزی است که داستان آن در سال ۱۸۴۶ روایت میشود. او در این فیلم با لئوناردو دیکاپریو همبازی شده است.
۲۰۰۵ -تصنیف جک و رز
دی-لوئیس مسائل شخصی و حرفهای را باهم در این درام عاشقانه ترکیب کرد، فیلمی که به کارگردانی همسرش ربکا میلر ساختهشده بود. (او با همسرش وقتیکه در حال آمادهسازی برای نقشش در فیلم «بوته آزمایش» بود آشنا شد)
۲۰۰۷ – خون به پا خواهد شد
دنیل دی لوئیس در فیلمی که از آن بهعنوان بهترین و قویترین بازیاش یاد میشود همه ما را متحیر میکند. فیلمی فوقالعاده که حتی بااینکه در ۱۵ دقیقه آن حتی یک کلمه ردوبدل نمیشود فوقالعاده است، امکان ندارد بتوانید دنیل پلینویو را بفهمید و یا فراموشش کنید.
۲۰۰۹ – نه
عجیبترین انتخاب فیلم این بازیگر سختگیر در انتخاب فیلم، این فیلم موزیکال راب مارشال ۲۰۰۹ است، فیلمی الهام گرفته از «هشت و نیم» ۸½ فدریکو فلینی که البته بهخوبی آن از آب درنیامده است. لااقل دی-لوئیس برای این فیلم یک جایزه گلدن گلوب را به خانه برد.
۲۰۱۲- لینکلن
دی لوئیس با «لینکلن» تاریخساز شد، او اولین (تابهحال او تنها کسی است که موفق شده است این عنوان را به دست آورد) بازیگری است که سه بار موفق شده است جایزه بهترین بازیگر مرد اسکار را از آن خود کند. این رکوردی است که حالا حالاها شکسته نمیشود. افتخاری بهجا و درست که برای نقش فوقالعاده او در این فیلم بیوگرافی استیون اسپیلبرگ به او دادهشده است.
۲۰۱۷ – رشته خیال
دی لوئیس بعد از این فیلم اعلام کرد که از بازیگری کناره میگیرد. او لااقل در اوج خداحافظی میکند. دومین همکاری او با پل توماس اندرسن به همان اندازه که از او انتظار داریم قوی است که با حضور بازیگرانی مثل ویکی کریپ و لسلی منویل در کنار او از قبل هم قویتر میشود.