قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
اگر ملاقات و دیداری با امام زمان صورت گیرد ؛ فرقی بین زن و مرد نیست چنان که بانوانی توفیق دیدار امام زمان را داشته اند . حضرت آیه الله العظمى اراکى (رحمة الله علیه) چنین فرمود: دخترم، که همسر حجه الإسلام آقا حاج سید آقا اراکى است، مى خواست به مکه مکرمه مشرف شود، ومى ترسید که نتواند بر اثر ازدحام حجاج طوافش را کامل وراحت انجام دهد. من به او گفتم: اگر به ذکر (یا حفیظ یا علیم) به طور دائم مشغول باشى، خدا به تو کمک خواهد کرد.
او به مکه مشرف شد وپس از برگشتن، یک روز براى من تعریف کرد که من به آن ذکر مشغول بودم وبحمد الله اعمال را راحت انجام مى دادم تا آنکه یک روز در موقع طواف جمعى از سودانى ها، ازدحام عجیبى را در مطاف مشاده کردم.
قبل از طواف با خود فکر مى کردم که امروز چگونه در میان این همه جمعیت طواف کنم، حیف که من در اینجا محرمى ندارم که مواظب من باشد تا مردم به من تنه نزنند.
ناگهان شنیدم کسى به من مى گوید: به امام زمان (عجل الله فرجه) متوسل شو تا بتوانى راحت طواف کنى، گفتم: امام زمان کجاست؟ گفت: همین آقا که جلوتر مى روند. نگاه کردم دیدم آقاى بزرگوارى پیش روى من راه مى رود واطراف او به قدر یک متر خالى است وکسى در آن حریم وارد نمى شود. همان صدا به من گفت: وارد این حریم شو وپشت سر آقا طواف کن. به سرعت پا در حریم گذاشتم وپشت سر حضرت ولى عصر (عجل الله فرجه) طواف کردم وبه قدرى نزدیک بودم که دستم به پشت آقا مى رسید. آهسته دست به پشت عباى آن حضرت گذاشتم وبه صورتم مالیدم، وگفتم: آقا قربانت بروم. اى امام زمان، فدایت بشوم. در این حال، به قدرى شاد وخوشحال بودم که فراموش کردم به آقا سلام کنم.
بدین ترتیب، هفت شوط طواف را بدون آنکه بدنى به بدنم بخورد وآن جمعیت انبوه براى من مزاحمتى داشته باشد، انجام دادم وتعجب کرده بودم که چگونه کسى از این جمعیت انبوه وارد این حریم نمى شود. (گنجینه دانشمندان، ج 2، ص 64.)
البته باید بدانیم که حضرت بقیة الله ارواحنا فداه صاحب و حافظ دین مبین اسلام هستند و ایشان هستند که اسلام را به تمام معنا برپا می دارند و خود نیز محکوم به قوانین اسلام هستند لذا آن حضرت همانند اجداد طاهرینش نسبت به زنانی که نسبت محرمی نداشته باشند، نامحرم هستند و زنان باید همانند دیگر مردهای نامحرم در مقابل حضرتش حجاب داشته باشند.
ت کلیدی ماشینی : عجل الله تعالی، ملاقات حضور با امام زمان، عصر غیبت امکان ملاقات حضور، امام زمان عجل، امکان ملاقات حضور با امام، زمان عجل الله، غیبت کبری،
از طرفی در خصوص امکان و عدم امکان ملاقات حضوری با امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف در عصر غیبت کبری، اختلاف است. برخی عقیده دارند که ملاقات حضوری، امکان دارد و انسان با رعایت تقوا و ایجاد شایستگی، می تواند به حضور امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف برسد. چنان که شخصیت هایی مانند: مقدس اردبیلی، علامه حلی و علامه بحرالعلوم به حضور حضرت رسیدند. عالمانی چون: سید مرتضی و شیخ طوسی، از طرفداران این نگرش هستند. مجله حوزه، شماره 71-70، ص 97. برخی دیگر عقیده دارند که: ملاقات حضوری با امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف، امکان ندارد. محمد بن ابراهیم، معروف به نعمانی، فیض کاشانی، و کاشف الغطا، از طرفداران این نگرش هستند. مجله حوزه، شماره 71-70، ص 75. اینان به برخی از روایات تمسک نموده اند که هر گونه ارتباط حضوری با امام زمان علیه السلام را در این دوره (غیبت کبری) منع می کند. بحارالانوار، 51/360. مهم ترین دلیل و تمسک آنان این است که امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف در آخرین توقیع شریف خطاب به آخرین نایب خاص خود، یعنی علی بن محمد سمری فرمودند: «به زودی، از شیعیان من کسانی خواهند آمد که ادعای دیدن مرا می کنند. آگاه باشید، هر کس قبل از خروج سفیانی و صیحه آسمانی، ادعا کند که مرا دیده، دروغگوی افترا زننده است.» به نظر می رسد که سخن درست این است که بگوییم: با تقوا و معنویت و قابلیت می توان به حضور آن امام همام رسید؛ چنان که برخی از بزرگان به حضورشان رسیده اند. روایاتی که دلالت بر منع ملاقات دارند، ناظر بر این است که جلوی هر گونه سوء استفاده از ادعای دیدن امام زمان گرفته شود و هر کسی ادعای روِیت امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف را نکند. با توجه به این که این توقیع شریف هنگام وفات آخرین نایب امام زمان صادر شده و قرینه ای که در خود توقیع است، مراد از دروغ گو بودن مدعی مشاهده بعد از صدور توقیع، ادعای ارتباط و نیابت از جانب حضرت است؛ به عبارت دیگر، امام در این توقیع می فرمایند: با از دنیا رفتن تو ای علی بن محمد سمری، نیابت خاصه تمام شد و غیبت کبری آغاز شد و دیگر بعد از این، اگر کسی بگوید من حضرت را می بینم و با او مرتبط هستم و نیابت خاصه از جانب حضرت را دارم، دروغ گو است. به متن توقیع و قرائن آن دقت کنید: «بسم اللّه الرحمن الرحیم. ای علی بن محمد سمری! خداوند به برادران دینی تو در مصیبت به تو اجر دهد. تو تا شش روز دیگر از دنیا خواهی رفت. به کارهایت رسیدگی کن و به کسی بعد از خودت ] جهت نیابت [ وصیت نکن؛ چرا که غیبت طولانی آغاز شد و ظهور نخواهد بود، مگر بعد از اذن خداوند… و به زودی خواهد آمد کسی که مدعی مشاهده من باشد؛ ولی آگاه باش کسی که مدعی مشاهده باشد، قبل از خروج سفیانی و صیحه، دروغ گو خواهد بود». همان. گویا حضرت با دادن این توقیع، راه را بر مدعیان دروغین ادعای نیابت بسته اند. این جمله که مدعی مشاهده دروغ گو است، به این معنا نیست که در غیبت کبری دیگر کسی حضرت را نخواهد دید. بسیاری از صالحان و بزرگان شیعه در طول تاریخ غیبت، حضرت را دیده اند و قطعاً بیش تر آن ها اهل دروغ نبوده اند و حداقل یک مورد آن هم که راست باشد، باید حدیث به گونه ای دقیق معنا شود. امام علیه السلام در این حدیث به دو نکته اشاره می کنند؛ یکی، خبر دادن از آینده که پس از من عده ای پیدا می شوند و مشاهده و ارتباط با من را ادعا می کنند و دوم، مسئله دروغ گو بودن مدعی است. امام عجل اللّه تعالی فرجه الشریف در حدیث دو تعبیر دارند: یکی «ادعا» و دیگری «مشاهده»؛ یعنی کسی را که ادعای مشاهده نماید، کاذب معرفی کرده اند. مشاهده، به معنای دیدن امام علیه السلام و ارتباط با ایشان است و ادعا، به معنای اعلان و انتشار آن و با خبر کردن مردم از مسئله است. ممکن است کسی با امام علیه السلام ملاقات داشته باشد، همان گونه که برای برخی علما و غیرآنان نقل می کنند، ولی آن را میان مردم بازگو نکرده و در سینه خود پنهان کرده باشند و اطرافیان از قراین و یا در زمان های بعد متوجه ارتباط او با امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف شوند. چنین کسانی مشمول حدیث نخواهند بود؛ چون او مدعی نیست. بنابراین، بین مضمون حدیث با داستان ملاقات برخی صالحان با امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف هیچ تعارض و ناسازگاری وجود ندارد.
توجه به دو نکته لازم است:
1. دیدن حضرت بدون شناخت:
شکی نیست که حضرت در مجامع مختلف حضور پیدا می کنند و بین مردم احیاناً رفت و آمد دارند و در مشاهد مشرفه مخصوصاً در ایام حج در مکه و عرفات حضور دارند. ایشان مردم را مشاهده می کنند و مردم نیز ایشان را می بینند، اما آن حضرت را نمی شناسند. در کتاب های روایی و در شرح حال برخی از اولیای خدا نقل شده که بسیار اتفاق افتاده که حضرت را دیده اند، ولی نشناخته اند؛ اما بعداً حدس زده اند که حضرت مهدی عجل اللّه تعالی فرجه الشریف بودند.
2. دیدن حضرت با شناخت:
دیدار حضرت همراه با توجه و با شناخت از این که ایشان حضرت مهدی عجل اللّه تعالی فرجه الشریف هستند، گرچه امکان دارد و شاید برای برخی از اولیای خدا اتفاق افتاده باشد، ولی به نظر می رسد که این نوع دیدار، کم اتفاق افتاده است.
؟ دیدار حضرت بدون ادعای دیدار: در دو فرض یک و دو، مخصوصاً در فرض دوم کسی که موفق به دیدار حضرت شده، هیچ گونه ادعایی ندارد و خود را به عنوان این که من کسی هستم که با حضرت مهدی عجل اللّه تعالی فرجه الشریف ملاقات کرده ام، مطرح نمی کند. اگر مدعی باشد و خود را ملاقات کننده معرفی کند، باید تکذیب شود.
در روایت یاد شده از ادعای روِیت و مشاهده و ارتباط با حضرت مهدی عجل اللّه تعالی فرجه الشریف به شدت جلوگیری شده و مدعی دیدار و ارتباط را کذّاب و دروغگو انگاشته است.
؟ ارتباط معنوی: بی تردید، می توان با امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف ارتباط معنوی برقرار کرد. البته این ارتباط با بهره گیری از تقوا، دعا و توسل به ائمه علیهم السلام، به ویژه به ساحت مقدس امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف امکان پذیر است. شاید بر همین اساس باشد که یکی از وظایف شیعیان در زمان غیبت، دعا برای امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف و توسلات بیان شده است. شیخ عباس قمی، منتهی الآمال، 2/863، مؤسسه انتشارات هجرت، قم، 1378ش؛ مهدی موعود، ص 934. ارتباط معنوی بدان معنا نیست که انسان امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف را ملاقات حضوری کند؛ بلکه باید با آن امام ارتباط برقرار کند و همیشه به یاد ایشان باشد و آن حضرت را در تمام اعمال ناظر بداند. هرگاه چنین لیاقت و شایستگی حاصل شد، حضرت به انسان عنایت نموده و به رفع مشکلات انسان می پردازند. از این رو، امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف در توقیعی که برای شیخ مفید صادر نمودند، فرمودند: «ما بر اخبار و احوال شما آگاهیم و هیچ چیز از اوضاع شما بر ما پوشیده نمی ماند». سید محمد کاظم قزوینی، امام مهدی از ولادت تا ظهور، ص 441، ترجمه: علی کرمی و…، قم، انتشارات الهادی، چاپ ششم، 1384 ش. باز حضرت درهمان توقیع فرمودند: «ما در رسیدگی و سرپرستی شما کوتاهی نکرده و یاد شما را از خاطر نبرده ایم. اگر جز این بود، دشواری ها و مصیبت ها بر شما فرود می آمد و دشمنان، شما را ریشه کن می کردند». همان. ارتباط معنوی انسان با امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف سبب می شود که حضرت میان مردم حضور پیدا کنند؛ هر چند مردم او را نشناسند. امام علی علیه السلام فرمودند: «سوگند به خدا، حجت خدا میان آنان هست و در کوچه و بازار گام بر می دارد و بر خانه های آنان وارد می شود و در شرق و غرب جهان به سیاحت می پردازد و گفتار مردمان را می شنود و بر اجتماعات آنان وارد شده، سلام می دهد. او مردمان را می بیند». مجله حوزه، همان، ص 88؛ جباری، عاشوری و حکیم، تاریخ عصر غیبت، ص 426، به نقل از الغیبه نعمانی، ص 72. توجه داشته باشیم که: گرچه اصل امکان ارتباط وجود دارد، ولی ما وظیفه داریم که سخن مدعی ارتباط را تصدیق نکنیم. چون موارد کذب بسیار زیاد است.
او به مکه مشرف شد وپس از برگشتن، یک روز براى من تعریف کرد که من به آن ذکر مشغول بودم وبحمد الله اعمال را راحت انجام مى دادم تا آنکه یک روز در موقع طواف جمعى از سودانى ها، ازدحام عجیبى را در مطاف مشاده کردم.
قبل از طواف با خود فکر مى کردم که امروز چگونه در میان این همه جمعیت طواف کنم، حیف که من در اینجا محرمى ندارم که مواظب من باشد تا مردم به من تنه نزنند.
ناگهان شنیدم کسى به من مى گوید: به امام زمان (عجل الله فرجه) متوسل شو تا بتوانى راحت طواف کنى، گفتم: امام زمان کجاست؟ گفت: همین آقا که جلوتر مى روند. نگاه کردم دیدم آقاى بزرگوارى پیش روى من راه مى رود واطراف او به قدر یک متر خالى است وکسى در آن حریم وارد نمى شود. همان صدا به من گفت: وارد این حریم شو وپشت سر آقا طواف کن. به سرعت پا در حریم گذاشتم وپشت سر حضرت ولى عصر (عجل الله فرجه) طواف کردم وبه قدرى نزدیک بودم که دستم به پشت آقا مى رسید. آهسته دست به پشت عباى آن حضرت گذاشتم وبه صورتم مالیدم، وگفتم: آقا قربانت بروم. اى امام زمان، فدایت بشوم. در این حال، به قدرى شاد وخوشحال بودم که فراموش کردم به آقا سلام کنم.
بدین ترتیب، هفت شوط طواف را بدون آنکه بدنى به بدنم بخورد وآن جمعیت انبوه براى من مزاحمتى داشته باشد، انجام دادم وتعجب کرده بودم که چگونه کسى از این جمعیت انبوه وارد این حریم نمى شود. (گنجینه دانشمندان، ج 2، ص 64.)
البته باید بدانیم که حضرت بقیة الله ارواحنا فداه صاحب و حافظ دین مبین اسلام هستند و ایشان هستند که اسلام را به تمام معنا برپا می دارند و خود نیز محکوم به قوانین اسلام هستند لذا آن حضرت همانند اجداد طاهرینش نسبت به زنانی که نسبت محرمی نداشته باشند، نامحرم هستند و زنان باید همانند دیگر مردهای نامحرم در مقابل حضرتش حجاب داشته باشند.
ت کلیدی ماشینی : عجل الله تعالی، ملاقات حضور با امام زمان، عصر غیبت امکان ملاقات حضور، امام زمان عجل، امکان ملاقات حضور با امام، زمان عجل الله، غیبت کبری،
از طرفی در خصوص امکان و عدم امکان ملاقات حضوری با امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف در عصر غیبت کبری، اختلاف است. برخی عقیده دارند که ملاقات حضوری، امکان دارد و انسان با رعایت تقوا و ایجاد شایستگی، می تواند به حضور امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف برسد. چنان که شخصیت هایی مانند: مقدس اردبیلی، علامه حلی و علامه بحرالعلوم به حضور حضرت رسیدند. عالمانی چون: سید مرتضی و شیخ طوسی، از طرفداران این نگرش هستند. مجله حوزه، شماره 71-70، ص 97. برخی دیگر عقیده دارند که: ملاقات حضوری با امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف، امکان ندارد. محمد بن ابراهیم، معروف به نعمانی، فیض کاشانی، و کاشف الغطا، از طرفداران این نگرش هستند. مجله حوزه، شماره 71-70، ص 75. اینان به برخی از روایات تمسک نموده اند که هر گونه ارتباط حضوری با امام زمان علیه السلام را در این دوره (غیبت کبری) منع می کند. بحارالانوار، 51/360. مهم ترین دلیل و تمسک آنان این است که امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف در آخرین توقیع شریف خطاب به آخرین نایب خاص خود، یعنی علی بن محمد سمری فرمودند: «به زودی، از شیعیان من کسانی خواهند آمد که ادعای دیدن مرا می کنند. آگاه باشید، هر کس قبل از خروج سفیانی و صیحه آسمانی، ادعا کند که مرا دیده، دروغگوی افترا زننده است.» به نظر می رسد که سخن درست این است که بگوییم: با تقوا و معنویت و قابلیت می توان به حضور آن امام همام رسید؛ چنان که برخی از بزرگان به حضورشان رسیده اند. روایاتی که دلالت بر منع ملاقات دارند، ناظر بر این است که جلوی هر گونه سوء استفاده از ادعای دیدن امام زمان گرفته شود و هر کسی ادعای روِیت امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف را نکند. با توجه به این که این توقیع شریف هنگام وفات آخرین نایب امام زمان صادر شده و قرینه ای که در خود توقیع است، مراد از دروغ گو بودن مدعی مشاهده بعد از صدور توقیع، ادعای ارتباط و نیابت از جانب حضرت است؛ به عبارت دیگر، امام در این توقیع می فرمایند: با از دنیا رفتن تو ای علی بن محمد سمری، نیابت خاصه تمام شد و غیبت کبری آغاز شد و دیگر بعد از این، اگر کسی بگوید من حضرت را می بینم و با او مرتبط هستم و نیابت خاصه از جانب حضرت را دارم، دروغ گو است. به متن توقیع و قرائن آن دقت کنید: «بسم اللّه الرحمن الرحیم. ای علی بن محمد سمری! خداوند به برادران دینی تو در مصیبت به تو اجر دهد. تو تا شش روز دیگر از دنیا خواهی رفت. به کارهایت رسیدگی کن و به کسی بعد از خودت ] جهت نیابت [ وصیت نکن؛ چرا که غیبت طولانی آغاز شد و ظهور نخواهد بود، مگر بعد از اذن خداوند… و به زودی خواهد آمد کسی که مدعی مشاهده من باشد؛ ولی آگاه باش کسی که مدعی مشاهده باشد، قبل از خروج سفیانی و صیحه، دروغ گو خواهد بود». همان. گویا حضرت با دادن این توقیع، راه را بر مدعیان دروغین ادعای نیابت بسته اند. این جمله که مدعی مشاهده دروغ گو است، به این معنا نیست که در غیبت کبری دیگر کسی حضرت را نخواهد دید. بسیاری از صالحان و بزرگان شیعه در طول تاریخ غیبت، حضرت را دیده اند و قطعاً بیش تر آن ها اهل دروغ نبوده اند و حداقل یک مورد آن هم که راست باشد، باید حدیث به گونه ای دقیق معنا شود. امام علیه السلام در این حدیث به دو نکته اشاره می کنند؛ یکی، خبر دادن از آینده که پس از من عده ای پیدا می شوند و مشاهده و ارتباط با من را ادعا می کنند و دوم، مسئله دروغ گو بودن مدعی است. امام عجل اللّه تعالی فرجه الشریف در حدیث دو تعبیر دارند: یکی «ادعا» و دیگری «مشاهده»؛ یعنی کسی را که ادعای مشاهده نماید، کاذب معرفی کرده اند. مشاهده، به معنای دیدن امام علیه السلام و ارتباط با ایشان است و ادعا، به معنای اعلان و انتشار آن و با خبر کردن مردم از مسئله است. ممکن است کسی با امام علیه السلام ملاقات داشته باشد، همان گونه که برای برخی علما و غیرآنان نقل می کنند، ولی آن را میان مردم بازگو نکرده و در سینه خود پنهان کرده باشند و اطرافیان از قراین و یا در زمان های بعد متوجه ارتباط او با امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف شوند. چنین کسانی مشمول حدیث نخواهند بود؛ چون او مدعی نیست. بنابراین، بین مضمون حدیث با داستان ملاقات برخی صالحان با امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف هیچ تعارض و ناسازگاری وجود ندارد.
توجه به دو نکته لازم است:
1. دیدن حضرت بدون شناخت:
شکی نیست که حضرت در مجامع مختلف حضور پیدا می کنند و بین مردم احیاناً رفت و آمد دارند و در مشاهد مشرفه مخصوصاً در ایام حج در مکه و عرفات حضور دارند. ایشان مردم را مشاهده می کنند و مردم نیز ایشان را می بینند، اما آن حضرت را نمی شناسند. در کتاب های روایی و در شرح حال برخی از اولیای خدا نقل شده که بسیار اتفاق افتاده که حضرت را دیده اند، ولی نشناخته اند؛ اما بعداً حدس زده اند که حضرت مهدی عجل اللّه تعالی فرجه الشریف بودند.
2. دیدن حضرت با شناخت:
دیدار حضرت همراه با توجه و با شناخت از این که ایشان حضرت مهدی عجل اللّه تعالی فرجه الشریف هستند، گرچه امکان دارد و شاید برای برخی از اولیای خدا اتفاق افتاده باشد، ولی به نظر می رسد که این نوع دیدار، کم اتفاق افتاده است.
؟ دیدار حضرت بدون ادعای دیدار: در دو فرض یک و دو، مخصوصاً در فرض دوم کسی که موفق به دیدار حضرت شده، هیچ گونه ادعایی ندارد و خود را به عنوان این که من کسی هستم که با حضرت مهدی عجل اللّه تعالی فرجه الشریف ملاقات کرده ام، مطرح نمی کند. اگر مدعی باشد و خود را ملاقات کننده معرفی کند، باید تکذیب شود.
در روایت یاد شده از ادعای روِیت و مشاهده و ارتباط با حضرت مهدی عجل اللّه تعالی فرجه الشریف به شدت جلوگیری شده و مدعی دیدار و ارتباط را کذّاب و دروغگو انگاشته است.
؟ ارتباط معنوی: بی تردید، می توان با امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف ارتباط معنوی برقرار کرد. البته این ارتباط با بهره گیری از تقوا، دعا و توسل به ائمه علیهم السلام، به ویژه به ساحت مقدس امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف امکان پذیر است. شاید بر همین اساس باشد که یکی از وظایف شیعیان در زمان غیبت، دعا برای امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف و توسلات بیان شده است. شیخ عباس قمی، منتهی الآمال، 2/863، مؤسسه انتشارات هجرت، قم، 1378ش؛ مهدی موعود، ص 934. ارتباط معنوی بدان معنا نیست که انسان امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف را ملاقات حضوری کند؛ بلکه باید با آن امام ارتباط برقرار کند و همیشه به یاد ایشان باشد و آن حضرت را در تمام اعمال ناظر بداند. هرگاه چنین لیاقت و شایستگی حاصل شد، حضرت به انسان عنایت نموده و به رفع مشکلات انسان می پردازند. از این رو، امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف در توقیعی که برای شیخ مفید صادر نمودند، فرمودند: «ما بر اخبار و احوال شما آگاهیم و هیچ چیز از اوضاع شما بر ما پوشیده نمی ماند». سید محمد کاظم قزوینی، امام مهدی از ولادت تا ظهور، ص 441، ترجمه: علی کرمی و…، قم، انتشارات الهادی، چاپ ششم، 1384 ش. باز حضرت درهمان توقیع فرمودند: «ما در رسیدگی و سرپرستی شما کوتاهی نکرده و یاد شما را از خاطر نبرده ایم. اگر جز این بود، دشواری ها و مصیبت ها بر شما فرود می آمد و دشمنان، شما را ریشه کن می کردند». همان. ارتباط معنوی انسان با امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف سبب می شود که حضرت میان مردم حضور پیدا کنند؛ هر چند مردم او را نشناسند. امام علی علیه السلام فرمودند: «سوگند به خدا، حجت خدا میان آنان هست و در کوچه و بازار گام بر می دارد و بر خانه های آنان وارد می شود و در شرق و غرب جهان به سیاحت می پردازد و گفتار مردمان را می شنود و بر اجتماعات آنان وارد شده، سلام می دهد. او مردمان را می بیند». مجله حوزه، همان، ص 88؛ جباری، عاشوری و حکیم، تاریخ عصر غیبت، ص 426، به نقل از الغیبه نعمانی، ص 72. توجه داشته باشیم که: گرچه اصل امکان ارتباط وجود دارد، ولی ما وظیفه داریم که سخن مدعی ارتباط را تصدیق نکنیم. چون موارد کذب بسیار زیاد است.