خلفای عباسی نه تنها شیعه نبودند بلکه دشمنان سر سخت اهل بیت و امامان معصوم بودند. ادعای تشیع برخی از حکام بنی العباس مثل مامون نیز تزویر و دروغی بیش نبود!! بنی العباس در اخرالزمان نیز در دشمنی با اهل بیت و ضدیت با شیعیان و مکتب تشیع ، پیرو آنها خواهند بود. امروزه آل سعود و هم پالگی های آنها بیشترین شباهت را به بنی العباس ، در ولایت ستیزی و دشمنی با اهل بیت در طول 250 – 260 سال حیات ائمه، بنی امیه و بنی عباس دشمن ائمه اطهار بودند و از یک حیث بنی عباس که خود را عموزادگان ائمه می دانستند و ادعای همراهی داشتند دشمنی عمیق تری نسبت به امامان معصوم داشتند. در تحلیلی که امام حسن عسکری بیان می کنند، می فرمایند: « قَد وَضَعَ بَنو اُمَیَّةَ وبَنُو العَبّاسِ سُیوفَهُم عَلَینا لِعِلَّتَینِ» ؛ هم بنی امیه و هم بنی عباس شمشیرهاشان را علیه ما کشیده اند. آن حضرت دو دلیل برای این امر می آورند. اول این که آنها می دانند که حقی بر خلافت ندارند. در واقع هم بنی امیه و هم بنی عباس می دانستند که با وجود ائمه حقی بر خلافت ندارند و خلافت از اهل بیت است و همواره می ترسیدند که ما بر موضع خلافت قرار بگیریم. یعنی همواره مراقب و مترصد بودند که نکند ما ادعای خلافت کنیم. دلیل دومی که حضرت برای دشمنی بنی امیه و بنی عباس با ائمه بیان می کنند این است که اینها از اخبار متواتر آگاه بودند که پایان حکومت طاغوت و پایان حکومت سلاطین جبار به دست امام مهدی (عج) است چون این را می دانستند و شک نداشتند که خودشان ظلم می کنند به خاطر همین تلاش می کردند که اهل بیت پیامبر (ص) را از بین ببرند و نسل فرزندان پیامبر را نابود و منقرض کنند این ها به نسل کشی دست زدند تا مبادا امام مهدی(عج) متولد شود.
خلفای معاصر با ائمه اطهار (علیهم السلام)
امام صادق علیه السلام: ایشان معاصر ابوالعباس سفاح و ابوجعفر منصور بودند. ایشان در زمان منضور تحت فشار بسیار شدید او قرار داشتند. به گونه ای که منصور، امام را چند با تهدید به قتل کرد و در نهایت نیز ایشان را به شهادت رسانید. حتی امام در وصیت نامه خویش به پیروانشان، به دلیل ترسی که از فشارهای وارده از جانب منصور بر جانشین ایشان می رفت، نام پنج نفر از جمله خود منصور را به عنوان جانشین اعلام کردند تا خطر قتل امام موسی کاظم (علیه السلام) توسط منصور، کم تر شود.
امام موسی کاظم علیه السلام : ایشان با چهار خلیفه عباسی، یعنی منصور، مهدی، هادی و هارون الرشید هم عصر بودند. فشارها بر علویان در زمان منصور کماکان ادامه داشت. اما در زمان جانشینش مهدی، کاهش پیدا کرد. اما در زمان هارون الرشید فشارهای وارده بر امام به گونه ای شد که او ایشان را زندانی کرد و پس از آنکه چهار سال ایشان را در زندان به بدترین وضع موجود نگه داشت، ایشان را به شهادت رسانید. در زمان امام، عباسیان بسیار تلاش کردند تا خود را جانشینان واقعی پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) و اهل بیت ایشان نشان دهند، اما با هوشیاری امام این توطئه آنان نیز شکست خورد.
امام رضا علیه السلام: ایشان معاصر سه خلیفه عباسی، هارون، امین و مأمون بودند. در زمانی که بین عباسیان بر سر جانشینی هارون جنگ درگرفت، فشارهای وارده از دربار عباسی بر ایشان و یاران حضرت به حداقل رسید. اما پس از آنکه مأمون برادرش امین را کشت و به خلافت رسید، او با ترفندی جدید، سعی در کنترل امام داشت. او امام را به مرو آورد و ایشان را بالاجبار ولیعهد خویش قرار داد. تا هم ایشان و هم یارانشان را کنترل کنند و هم حمایت شیعیان و محبان اهل بیت را به خود جلب کند. اما با هوشیاری امام نقش او شکست خورد و او سرانجام امام را به شهادت رسانید.
امام جواد علیه السلام : ایشان هم عصر مأمون و معتصم عباسی بودند. مأمون با ازدواج دخترش با امام سعی کرد تا ایشان را به خود نزدیک گرداند. اما امام با وجود سن کمشان وظایف امامت خویش را انجام می دادند. معتصم نیز سعی داشت تا با آوردن ایشان به بغداد، حضرت را کنترل کند، اما زمانی که ناموفق به این کار شد، امام را به شهادت رسانید.
امام هادی علیه السلام: ایشان معاصر معتصم، واثق، متوکل، منتصر، مستعین و معتز بودند. اوج فشار بر شیعیان و علویان در زمان متوکل عباسی بود. متوکل امام را از مدینه به سامرا آورد و منزلشان را طوری انتخاب کرد که همواره تحت نظر باشند. او به طور مرتب دستور تفتیش منزل ایشان را صادر می کرد و تمام دیدارها و رفت و آمدها توسط نیروهای حکومتی کنترل می شد. ایشان به دست معتز پسر متوکل به شهادت رسیدند.
امام حسن عسکری علیه السلام: ایشان معاصر معتز، مهتدی و معتمد عباسی بودند. در زمان هر سه خلیفه عباسی، ایشان در سامرا تحت نظر بودند و در شرایط بسیار سختی زندگی می کردند و حتی در بیشتر مواقع از دیدار با اصحاب خویش نیز محروم بودند. ایشان در زمان معتمد عباسی به شهادت رسیدند.
امام زمان عجل الله فرجه الشریف : فشار عباسیان بر امام معصوم و پیروانشان به حدی زیاد شده بود که دیگر زمان غیبت حضرت فرا رسیده بود.