بسم الله الرّحمن الرّحیم

تعویذ؛ یعنی پناه بردن، و در این جا به معنی دعای بازو بند و دعاهایی که برای رفع چشم زخم و برطرف شدن بیماری ها، بطلان سحر و غیره خوانده یا نوشته می شود و آن را همراه خود می دارند. (اللئالی المنثوره فی الأحراز و الأذکار المأثوره: دستورالعمل و مرواریدهای درخشان/ حاج شیخ عبّاس قمی رحمه الله / پاورقی ص200)

از حضرت صادق علیه السّلام منقول است که: هر مؤمنی که علّتی داشته باشد، از روی اخلاص بگوید: «وَ نُنَزِّلُ مِنَ القُرآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَ رَحمَهُ لِلمُؤمِنِینَ» و موضع علّت را مسح کند، حق تعالی او را شفا دهد.

از حضرت امام رضا علیه السّلام منقول است که: برای هر مرضی این دعا را بخوان که عافیت خواهی یافت: «یَا مُنزِلَ الشِّفَاءِ وَ مُذهِبَ الدَّاءِ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اَنزِل عَلَی وَجَعِی الشِّفَاءَ».

تعویذ درد سر و درد گوش: از حضرت باقر علیه السّلام مروی است که به جهت تسکین درد سر، سر را مسح کند و هفت مرتبه بگوید: «اَعُوذُ بِاللهِ الَّذِی سَکَنَ لَهُ مَا فِی البَرِّ وَ البَحرِ وَ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ الأرضِ وَ هُوَ السَّمِیعُ العَلِیمُ». و این دعا از برای برای درد گوش نیز از حضرت صادق علیه السّلام هفت مرتبه نقل شده.

و نیز از آن حضرت وارد شده که: پنیر بسیار کهنه را قدری بگیر و نرم بکوب و با شیر ممزوج کن و بر روی آتش، گرم و نرم کن و چند قطره در گوش که درد می کند، بریز.

ایضاً برای درد سر: بخواند بر قدح آبی: « أَوَلَمْ یَرَ الَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ کَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاء کُلَّ شَیْءٍ حَیٍّ أَفَلَا یُؤْمِنُونَ ﴿30﴾ / (سوره انبیاء،آیه30)؛ پس بیاشامد آن را.

و روایت شده هرگاه کسالت یا صُداع عارض حضرت رسول الله صلّی الله علیه وآله و سلّم می گشت، دست ها را می گشود و فاتحه و معوّذتین می خواند و به صورت می کشید، پس درد از آن حضرت برطرف می شد.

و نیز از برای رفع صُداع، دست بکشد بر سر او و بگوید: « إِنَّ اللَّهَ یُمْسِکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ أَن تَزُولَا وَلَئِن زَالَتَا إِنْ أَمْسَکَهُمَا مِنْ أَحَدٍ مِّن بَعْدِهِ إِنَّهُ کَانَ حَلِیمًا غَفُورًا ﴿41﴾ / (سوره فاطر،آیه41).

به جهت درد شقیقه: دست بر محلّ درد بگذارد و سه دفعه بگوید: «یَا ظَاهِراً مَوجُوداً وَ یَا بَاطِناً غَیرَ مَفقُودٍ اُردُد عَلَی عَبدِکَ الضَّعِیفِ اَیَادِیَکَ الجَمیلَهَ عِندَهُ وَ اَذهِب عَنهُ مَا بِهِ مِن اَذیً إِنَّکَ رَحِیمٌ قَدِیرٌ.»

به جهت کری گوش: از حضرت باقر العلوم علیه السّلام وارد شده که: دست بر آن بگذار و بخوان: «لَوْ أَنزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ … تا آخِر سوره حشر» / (سوره حشر، آیات21-24).

به جهت درد دهان: از حضرت صادق علیه السّلام مروی است که: دست بر آن بگذار و بگو: «بِسمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحِیمِ بِسمِ اللهِ الَّذِی لاَ یَضُرُّ مَعَ اسمِهِ دَاءٍ اَعُوذُ بِکَلِمَاتِ اللهِ الَّتِی لاَ یَضُرُّ مَعَهَا شَیءٌ قُدُّوسٌ قُدُّوسٌ قُدُّوسٌ اَسئَلُکَ یَا رَبِّ بِاسمِکَ الطَّاهِرِ المُقَدَّسِ المُبَارَکِ الَّذِی مَن سَئَلَکَ بِهِ اَعطَیتَهُ وَ مَن دَعَاکَ بِهِ اَجَبتَهُ اَسئَلُکَ یَا اَللهُ یَا اَللهُ یَا اَللهُ اَن تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ وَ اَهلِ بَیتِهِ وَ اَن تُعَافِیَنِی مِمَّا اَجِدُ فِی فَمِی وَفِی رَأسِی وَفِی سَمعِی وَفِی بَصَرِی وَفِی بَطنِی وَفِی ظَهرِی وَفِی یَدِی وَفِی رِجلِی وَفِی جَوَارِحِی کُلِّهَا» که شفا می یابی إن شاء الله تعالی.



به جهت درد دندان: از حضرت صادق علیه السّلام مروی است که: بعد از گذاشتن دست بر آن بخواند، حمد و توحید و قدر و این آیه مبارکه: «وَتَرَى الْجِبَالَ تَحْسَبُهَا جَامِدَةً وَهِیَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ صُنْعَ اللَّهِ الَّذِی أَتْقَنَ کُلَّ شَیْءٍ إِنَّهُ خَبِیرٌ بِمَا تَفْعَلُونَ ﴿88﴾ / (سوره نمل،آیه 88).



ایضاً از امیرالمؤمنین علیه السّلام مروی است که: دست بکش به موضع سجده خود، پس دندان درد کن را مسح کن و بگو: «بِسمِ اللهِ وَ الشَّافِی (وَالکَافِی) اللهُ وَ لاَ حَولَ وَ لاَ قُوَّهَ إِلاَّ بِاللهِ العَلِیِّ العَظِیمِ.»

عوذه مجرّبه برای درد دندان: حمد و دو قُل اَعُوذُ و قُل هُوَ اللهُ اَحَدٌ را می خوانی و با هر سوره بِسمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحِیمِ می خوانی و بعد از قُل هُوَ اللهُ اَحَدٌ، می گویی: «بِسمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحِیمِ وَ لَهُ مَا سَکَنَ فِی اللَّیلِ وَ النَّهَارِ وَ هُوَ السَّمِیعُ العَلِیمُ قُلنَا یَا نَارُ کُونِی بَرداً وَ سَلاَماً عَلَی اِبرَاهِیمَ وَ اَرَادُوا بِهِ کَیداً فَجَعَلنَاهُمُ الاَخسَرِینَ نُودِیَ اَن بُورِکَ مَن فِی النَّارِ وَ مَن حَولَهَا وَ سُبحَانَ اللهِ رَبِّ العَالَمِینَ»، پس می گویی: «اَللَّهُمَّ یَا کَافِیاً مِن کُلِّ شَیءٍ وَ لاَ یَکفِی مِنکَ شَیءٌ اِکفِ عَبدَکَ وَ ابنَ اَمَتِکَ مِن شَرِّ مَا یَخَافُ (یُخَافُ) وَ یَحذَرُ (یُحذَرُ) وَ مِن شَرِّ الوَجَعِ الَّذِی یَشکُوهُ إِلَیکَ».

و نیز روایت شده که کاردی یا برگ خرمایی بگیرد و بمالد بر آن جانب که درد می کند و هفت مرتبه بگوید: «بِسمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحِیمِ بِسمِ اللهِ وَ بِاللهِ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللهِ وَ اِبرَاهِیمَ خَلِیلُ اللهِ اُسکُن بِالَّذِی سَکَنَ لَهُ مَا فِی اللَّیلِ وَ النَّهَارِ بِإِذنِهِ وَ هُوَ عَلَی کُلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ».

و ایضاً وارد شده که چوبی یا آهنی بر دندان درد کن بگذارد و آن را از جانب آن هفت مرتبه افسون کند: «بِسمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحِیمِ العَجَبُ کُلُّ العَجَبِ دُودَهٌ تَکُونُ فِی الفَمِ تَأکُلُ العَظمَ وَ تُنزِلُ (تَترُکُ) الدَّمَ اَنَا الرَّاقِی وَ اللهُ الشَّافِی وَ الکَافِی لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَ الحَمدُ للهِ رَبِّ العَالَمِینَ وَ إِذ قَتَلتُم نَفساً فَادَّارَأتُم فِیهَا بخواند تا لَعَلَّکُم تَعقِلُونَ»، هفت مرتبه این را به جا آورد.

به جهت درد سینه: وارد شده آیه « وَ إِذ قَتَلتُم نَفساً فَادَّارَأتُم فِیهَا… تا … لَعَلَّکُم تَعقِلُونَ» و روایت شده که: به قرآن استشفا کن، زیرا که حق تعالی فرموده: «فِیهِ شِفَاءٌ لِمَا فِی الصُّدُورِ».

و از برای سرفه دعاء جامعه وارد شده: «اَللَّهُمَّ رَجَائِی وَ اَنتَ ثِقَتِی وَ عِمَادِی…»، و این دعاء طویلی است، طالبین به مأخذ آن، کتاب بحار، ص 209 رجوع کنند.

به جهت درد شکم: از حضرت رسول صلّی الله علیه و آله و سلّم مروی است که: بیاشامد شربت عسل به آب گرم و آن را هفت مرتبه به فاتحه الکتاب تعویذ کند.

ایضاً از حضرت امیرالمؤمنین علیه السّلام مروی است که: آب گرم بیاشامد و بگوید: « یَا اللهُ یَا اللهُ یَا اللهُ یَا رَحمَنُ یَا رَحِیمُ یَا رَبَّ الاَربَابِ یَا إِلَهَ الالِهَهِ یَا مَلِکَ المُلُوکِ یَا سَیِّدَ السَّادَهِ اِشفِنِی بِشِفَائِکَ مِن کُلِّ دَاءٍ وَ سُقمٍ فَإِنِّی عَبدُکَ وَ ابنُ عَبدَیکَ اَتَقَلَّبُ فِی قَبضَتِکَ».

و نیز به جهت درد شکم و غیره: دست برآن بگذارد و هفت مرتبه بگوید: «اَعُوذُ بِعِزَّهِ اللهِ وَ جَلاَلِهِ مِن شَرِّ مَا اَجِدُ» و دست راست (را) بر موضع درد بگذارد و سه مرتبه بگوید:«بِسمِ اللهِ».

به جهت قولنج: بنویسد بر لوحی یا کتفی، حمد و توحید و دو قُل اَعُوذ و در زیر آن ها بنویسد: « اَعُوذُ بِوَجهِ اللهِ العَظِیمِ وَ بِعِزَّتِهِ الَّتِی لاَ تُرَامُ وَ بِقُدرَتِهِ الَّتِی لاَ یَمتَنِعُ مِنهَا شَیءٌ مِن شَرِّ هَذاَ الوَجَعِ وَ مِن شَرِّ مَا فِیهِ وَ مِن شَرِّ مَا اَجِدُ مِنهُ»، پس آن را به آب باران بشوید و در وقتی که ناشتا است و در وقت خواب، بیاشامد که إن شاءالله مبارک و نافع است.

به جهت درد شکم و قولنج: روایت شده که شخصی خدمت حضرت رسول صلّی الله علیه و آله و سلّم از درد شکم برادرش شکایت کرد، حضرت فرمود: برادرت را امر کن که شربتی از عسل با آب گرم بیاشامد ، آن مرد رفت و فردای آن روز خدمت آن حضرت آمد و عرض کرد که: آن شربت را به او آشامانیدم و فایده نبرد، فرمود: صَدَقَ اللهُ وَ کَذَبَ بَطنُ اَخِیکَ، برو او را شربت عسل بده و ان را به هفت مرتبه سوره حمد تعویذ کن، پس چون آن مرد رفت، حضرت به امیرالمؤمنین علیه السّلام فرمود: یا علی به درستی که برادر این مرد منافق است و از این جهت است که آن شربت او را نفع نمی بخشد.

به جهت ثالول: و آن میخچه ای است که غالباً در دست پیدا می شود، وارد شده: برای هر یک از آن هفت دانه جو بگیر و بر هر دانه جو از اوّل سوره «إِذَا وَقَعَتِ … تا … هَبَاءً مُنبَثَّاً* وَ یَسئَلُونَکَ عَنِ الجِبَالِ فَقسل یَنسِفُهَا رَبِّی نَسفاً فَیَذَرُهَا قَاعاً صَفصَفاً لاَ تَرَی فِیهَا عِوَجاً وَ لاَ اَمتاً» (را) هفت مرتبه بخوان، پس یک یک دانه های جو را بگیر و بمال به ثالول، پس ببند آن ها را در خِرقه و با آن سنگی ببند و آن را در چاهی بیندازد، و بعضی گفته اند که شایسته است این عمل در آخِر ماه باشد که ماه در آن پنهان است.

و نیز نقل شده است که صاحبش قطعه نمکی بگیرد و بمالد به ثالول و بر آن سه مرتبه بخواند: «لَوْ أَنزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ … تا آخِر سوره حشر» / (سوره حشر، آیات21-24) و آن را در تنوری بیاندازد و به شتاب بگذرد، که برطرف خواهد شد إن شاء الله تعالی. و در خزائن است که: مالیدن نوره بر ثالول، آن را برطرف خواهد کرد.

و نیز برای درد چشم و ضعف باصره: دست بر چشم نهد و بگوید: «اُعِیذُ نُورَ بَصَرِی بِنُورِ اللهِ الَّذِی لاَ یُطفَی» و بعد از آن آیه الکرسی را بخواند.

تعویذ درد پا: برای برطرف شدن درد پا، خواندن سوره «إِنَّا فَتَحنَا… تا … وَ کَانَ اللهُ عَزِیزاً حَکِیماً» / (سوره فتح،آیات1-7 یا 1-19)، وارد شده است.

تعویذ ورم های بدن: روایت شده که چون برای نماز فریضه وضو سازی، پیش از نماز بر آن بخوان و بعد از آن: «لَو اَنزَلنَا هَذاَ القُرآنَ … تا آخِر سوره حشر، و در وقت خواندن آن تدبّر کن که إن شاء الله ورم ساکن خواهد شد. «لَوْ أَنزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَّرَأَیْتَهُ خَاشِعًا مُّتَصَدِّعًا مِّنْ خَشْیَةِ اللَّهِ وَتِلْکَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ ﴿21﴾ هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ ﴿22﴾ هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَکَبِّرُ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿23﴾ هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْمَاء الْحُسْنَى یُسَبِّحُ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿24﴾» / (سوره حشر، آیات21-24).



به جهت رفع دشوار زاییدن زنان: در پوستی بنویسد: «بِسمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحِیمِ کَاَنَّهُم یَومَ یَرَونَ مَا یُوعَدُونَ لَم یَلبَثُوا إِلاَّ سَاعَهً مِن نَهَارٍ* کَاَنَّهُم یَومَ یَرَونَهَا لَم یَلبَثُوا إلاَّ عَشِیَّهً اَو ضُحَئَهَا* إِذْ قَالَتِ امْرَأَةُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّی نَذَرْتُ لَکَ مَا فِی بَطْنِی مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّی إِنَّکَ أَنتَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ»،پس آن را بر ران راست او ببندد و چون فرزندش متولّد شد، آن را باز کند. «إِذ قَالَتِ … السَّمِیعُ الْعَلِیمُ»/(سوره آل عمران،آیه35).

و نیز روایت شده که بر آن بخواند: « فَأَجَاءهَا الْمَخَاضُ إِلَى جِذْعِ النَّخْلَةِ… تا … رُطَبًا جَنِیًّا» / (سوره مریم،آیات23-25)، پس صدا بلند کند به این آیه: «وَاللّهُ أَخْرَجَکُم مِّن بُطُونِ أُمَّهَاتِکُمْ لاَ تَعْلَمُونَ شَیْئًا وَجَعَلَ لَکُمُ الْسَّمْعَ وَالأَبْصَارَ وَالأَفْئِدَةَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ* کَذَلِکَ اُخرُج اَیُّهَا الطَّلُقُ اُخرُج بِإِذنِ اللهِ». «وَاللهُ … تَشکُرُونَ»/(سوره نحل،آیه 78).

و نیز از حضرت صادق علیه السّلام روایت شده است که: برای آسان شدن ولادت، در پوستی یا کاغذی بنویسد: «اَللَّهُمَّ فَارِجَ الهَمِّ وَ کَاشِفَ الغَمِّ وَ رَحمَنَ الدُّنیَا وَ الآخِرَهِ وَ رَحِیمَهُمَا اِرحَم فُلاَنَهَ بِنتِ فُلاَنَه رَحمَهً تُغنِیهَا بِهَا عَن رَحمَهِ جَمِیعِ خَلقِکَ تَفرُجُ بِهَا کُربَتَهَا وَ تَکشِفُ بِهَا غَمَّهَا وَ تُیَسِّرُ وِلاَدَتَهَا وَ قُضِیَ بَینَهُم بِالحَقِّ وَ هُم لاَ یُظلَمُونَ وَ قِیلَ الحَمدُ للهِ رَبِّ العَالَمِینَ».

دعایی به جهت باز کردن بسته شده.

تعویذ تب: این تعویذ را که رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم تعلیم امیرالمؤمنین علیه السّلام فرمود، بخواند: «اَللَّهُمَّ ارحَم جِلدِیَ الرَّقِیقَ وَ عَظمِیَ الدَّقِیقَ وَ اَعُوذُ بِکَ مِن فَورَهِ الحَرِیقِ یَا اُمَّ مِلدَمٍ اِن کُنتِ آمَنتِ بِاللهِ فَلاَ تَأکُلِی اللَّحمَ وَ لاَ تَشرَبِی الدَّمَ وَ لا تَفُورِی مِنَ الفَمِ وَانتَقِلِی إِلَی مَن یَزعَمُ اَنَّ مَعَ اللهِ اِلَهاً آخَرَ فَاِنِّی اَشهَدُ اَن لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ وَ اَشهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبدُهُ وَ رَسُولُهُ».

مواظبت کند در صبح و شام به خواندن دعای نور که سلمان از حضرت فاطمه صلوات الله علیها نقل کرده و در مفاتیح ذکر شده. (چند دعا بعد از دعای توسّل در مفاتیح، به اسم حرز حضرت فاطمه علیها السّلام، قبل از حرز حضرت امام زین العابدین علیه السّلام).



روایت شده که: ائمّه علیهم السّلام، تب را به آب سرد معالجه می کردند، پیوسته یک جامه را در آب تر می کردند و بر بدن می چسبانیدند.

به خطّ حضرت امام رضا علیه السّلام دیده شده که: برای تب، به سه کاغذ بنویسد: بر قطعه اوّل «بِسمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحِیمِ لاَ تَخَف إِنَّکَ اَنتَ الآعلَی»، و بر دوم «بِسمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحِیمِ لاَ تَخَف نَجَوتَ مِنَ القَومِ الظَّالِمِینَ»، و بر سوم « بِسمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحِیمِ اَلاَ لَهُ الخَلقُ وَ الاَمرُ تَبَارَکَ اللهُ رَبُّ العَالَمِینَ»؛ پس بر هر قطعه سه مرتبه توحید بخواند و ببلعد آن را در سه روز، هر روزی یکی از آن ها را که خوب خواهد شد، إن شاء الله تعالی.

تکمه های پیراهن را بگشاید و سر را در پیراهن داخل کند و اذان و اقامه گوید و هفت مرتبه حمد بخواند، که إن شاء الله خوب خواهد شد.

و دو دعای دیگر.

بر سه قطعه شکر بنویسد و هر قطعه را صبح ناشتا بخورد تا سه روز؛ در قطعه اوّل «عَقَدتُ بِإِذنِ اللهِ» و در دوم «شَدَدتُ بِإِذنِ اللهِ» و در سوم «سَکَنتُ بِإِذنِ اللهِ».

دعای قرقره شکم: و نیز روایت است که شخصی شکایت کرد به آن حضرت (حضرت موسی بن جعفر علیهما السّلام) و گفت: شکم من پیوسته صدا می کند و من حیا می کنم با مردم تکلّم کنم، زیرا که آن صدا از شکم من بیرون می آید و مردم می شنوند. پس از برای من به شفاء، دعا کنید. آن حضرت فرمود: هرگاه فارغ شدی از نماز شب، بگو: «اَللَّهُمَّ مَا عَمِلتُ مِن خَیرٍ فَهُوَ مِنکَ لاَ حَمدَ لِی فِیهِ تا آخر آن چه گذشت.

و نیز از حضرت صادق علیه السّلام وارد شده، برای قراقر شکم که: سیاه دانه با عسل بخورد.

…

به جهت درد زانو: از طبّ الأئمّه نقل است که جابر جعفی از امام محمّد باقر علیه السّلام روایت کرده که گفت: من نزد امام حسین علیه السّلام بودم که مردی از شیعیان او از بنی امیّه آمد به خدمتش و عرض کرد: یابن رسول الله: من نمی توانم به خدمت شما بیایم، به جهت درد پایی که دارم، حضرت فرمود: چرا غافلی از تعویذ امام حسن علیه السّلام؟ گفت: یابن رسول الله، آن چیست؟ فرمود: «إِنَّا فَتَحنَا… تا … وَ کَانَ اللهُ عَزِیزاً حَکِیماً» / (سوره فتح،آیات1-7 یا 1-19)، پس آن مرد به جا آورد آن چه آن حضرت فرموده بود، پس از آن درد پا را احساس نکرد.



و نیز برای درد زانو وارد شده که چون نماز گزاردی، بگو: «یَا اَجوَدَ مَن اَعطَی یَا خَیرَ مَن سُئِلَ و یَا اَرحَمَ مَنِ استُرحِمَ اِرحَم ضَعفِی وَ قِلَّهَ حِیلَتِی وَ اَعفِنِی مِن وَجَعِی».

و برای درد ساق ها وارد شده: این آیه شریفه را هفت مرتبه بخوانند: «وَاتلُ مَا اُوحِیَ اِلَیکَ مِن کِتَابِ رَبِّکَ لاَ مُبَدِّلَ لِکَلِمَاتِهِ وَ لَن تَجِدَ مِن دُونِهِ مُلتَحَداً».

به جهت درد چشم: روایات بسیار وارد شده است که: بعد از نماز صبح و نماز مغرب بخواند: «اَللَّهُمَّ إِنِّی اَسئَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَیکَ اَن تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَن تَجعَلَ النُّورَ فِی بَصَرِی وَ البَصِیرَهَ فِی دِینِی وَ الیَقِینَ فِی قَلبِی وَ الإِخلاَصَ فِی عَمَلِی وَ السَّلاَمَهَ فِی نَفسِی وَ السِّعَهَ فِی رِزقِی وَ الشُّکرَ لَکَ اَبَداً مَا اَبقَیتَنِی.»

و بزنطی از یونس بن ظبیان روایت کرده است که گفت: بر حضرت صادق علیه السّلام وارد شدیم، آن حضرت را دیدیم که درد چشم سختی کرده، به حدّی که ما از جهت آن حضرت، مغموم شدیم. روز دیگر که خدمتش رسیدیم، دیدیم که چشمش دردی ندارد و خوب شده، گفتیم: فدایت شویم، آیا چشمان خود را به چیزی معالجه فرمودید؟ فرمود: بلی، به چیزی که او از جمله معالجات بود، گفتیم چه بود؟ فرمود: تعویذی بود، پس ما آن تعویذ را نوشتیم، و آن تعویذ این است: «اَعُوذُ بِعِزَّهِ اللهِ وَ اَعُوذُ بِقُوَّهِ اللهِ وَ اَعُوذُ بِقُدرَهِ اللهِ وَ اَعُوذُ بِنُورِ اللهِ وَ اَعُوذُ بِعَظَمَهِ (بِعِصمَهِ) اللهِ وَ اَعُوذُ بِجَلاَلِ اللهِ وَ اَعُوذُ بِجَمَالِ اللهِ وَ اَعُوذُ بِبَهَاءِ اللهِ وَ اَعُوذُ بِجَمعِ اللهِ؛ ما گفتیم: «جمع الله» چیست؟ فرمود: «بِکُلِّ اللهِ وَ اَعُوذُ بِعَفوِ اللهِ وَ اَعُوذُ بِغُفرَانِ اللهِ وَ اَعُوذُ بِرَسُولِ اللهِ وَ اَعُوذُ بِالأئِمَّهِ و یک یک ایشان را نام برد؛ آن گاه گفت: عَلَی مَا تَشَاءُ مِن شَرِّ مَا اَجِدُ اَللَّهُمَّ رَبَّ المُطِیعِینَ».

و نیز برای درد چشم وارد شده که: بر آن آیه الکرسی بخواند و خوب شدن آن را در دل گیرد، و اگر پیش از آن دست بر چشم نهد و بگوید: «اُعِیذُ نُورَ بَصَرِی بِنُورِ اللهِ الَّذِی لاَ یُطفَاُ»، وارد شده برای ضعف باصره نافع است.

و برای ضعف چشم و شب کوری وارد شده است که: آیه نور را مکرّر در جامی بنویسد و به آب محو کند و آن آب را در شیشه کند و از آن با میل به چشم کند.

و روایت شده که: هر که قرآن را از روی قرآن بخواند، از چشم خود بهره ای بَرَد.

و نیز روایت شده که: هر که در هر روز بگوید: «فَجَعَلنَاهُ سَمِیعاً بَصِیراً»، چشمانش از آفات سالم بماند.

شیخ کفعمی فرموده که: برای درد چشم و جمیع دردهای اعضاء، توسّل جستن به حضرت امام موسی علیه السلام (امام موسی کاظم علیه السّلام) به تجربه رسیده.

(مفاتیح الجنان/ عوذات مأثوره / مؤلّف: حاج شیخ عبّاس قمی رحمه الله)