اهتمام شما به الگوگیری از آموزه‌های قرآنی در روابط خود با دیگران در محیط دانشگاه ستودنی است؛ زیرا امام علی(علیه السلام) می‌فرماید:

«لا یَسْعَدُ أحدٌ إلاّ بإقامَةِ حُدودِ اللّهِ، ولا یَشْقی أحَدٌ إلاّ بإضاعَتِها؛[ عبدالواحد بن محمد تمیمى آمدى، غرر الحکم و درر الکلم، ص 167، ش 3294. ] هیچ کس خوشبخت نشود مگر با اقامه حدود خداوند و هیچ کس به بدبختی نیفتد مگر به سبب فرو گذاشتن آن حدود» .

اوّلین چیزی که به عنوان سفارش قرآنی در برخورد و تعامل با نامحرم به ذهن می‌آید، رعایت «حجاب» به معنایی فراتر از آن‌چیزی است که تنها به بُعد ایجابی (وجوب پوشش بدن) و بُعد سلبی آن (حرام بودن خودنمایی به نامحرم) اشاره داشته باشد.

توضیح این‌که حجاب در معنای عام خود هر نوع پوشش و مانع از وصول به گناه را شامل گشته و می‎تواند انواع متفاوتی داشته باشد. به عنوان مثال یک نوع از حجاب، حجاب ذهنی، فکری و روحی نظیر اعتقاد به معارف اسلامی، توحید و نبوت است که می‌‌تواند از لغزش‌‌ها و گناه‎‌های روحی و فکری، مثل کفر و شرک افراد جلوگیری نماید. نوع دیگری از حجاب نیز وجود دارد که از سفارشات قرآنی بوده و تجلّی آن در رفتار خارجی انسان نمود می‌یابد. نظیر: حجاب و پوشش در نگاه که مردان و زنان در مواجهه با نامحرم به آن توصیه شده‎اند.

به هر حال از قرآن کریم استفاده می‎شود که هدف از تشریع وجوب حجاب، دست‌یابی به تزکیه‌ نفس، طهارت، عفّت و پاکدامنی است که پوشش و حریم قایل شدن در معاشرت زنان با مردان نامحرم در انحای مختلف رفتار، نگاه، ‌حرف زدن و راه ‎رفتن راهکارهایی برای دستیابی به این هدف مهم‌اند.

نمونه‌هایی از آموزه‌های اسلامی و قرآنی در روابط با دیگران که در محیط اجتماعی و دانشگاهی ، شایسته است بدان توجه فرمایید، عبارتند از:

در محیط دانشگاه از پوشش مناسبی برای حجاب استفاده نمایید: یک زن مسلمان همانند گلی لطیف است که شایسته است با پوشاندن همه اندامش هم خود از دسترس هوس‌رانان مصون و محفوظ بماند و هم به ابزاری برای انحراف دیگران تبدیل نشود.

در محیط‌های مختلط سعی نمایید «حجاب چشم» داشته باشید؛ زیرا قرآن کریم خطاب به رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) می‌فرماید:

(((وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ)))؛[ نور، آیه 31.]

«ای رسول به زنان مؤمن بگو تا چشم‎ها را از نگاه ناروا بپوشند».

در گفت و گوها «حجاب گفتاری» داشته باشید؛ اختصار و اکتفا به حد ضرورت،‌ به‌کارگیری محتوای پسندیده و اجتناب از شوخی با نامحرم از جمله آداب اسلامی در گفت‌وگو با نامحرم می‌باشند. قرآن کریم می‌فرماید:

(((فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذی فی قَلْبِهِ مَرَض )))؛[ احزاب، آیه32.]

پس به گونه ای هوس انگیز (نازک و نرم )سخن نگویید که بیماردلان در شما طمع کنند».

در راه رفتن خود در محیط دانشگاه نیز «حجاب رفتاری» داشته باشید تا باعث جلب توجه نامحرم نشوید. قرآن کریم در این باره می‌فرماید:

(((وَ لا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ ما یُخْفینَ مِنْ زینَتِهِنَّ)))؛[ نور، آیه 31.]

«و هنگام راه رفتن پاهای خود را به زمین نزنند تا زینت پنهانی‌شان دانسته شود».

به «موقعیت ها» توجّه داشته باشید؛ ‌ زیرا خلوت‌گزینی با جنس مخالف، موقعیت را برای تحقق گناه فراهم می‌سازد‎.‎

نکات ضروری

دانشجوی گرامی؛ به خاطر داشته باشید که بین پوشش ظاهری و عفّت باطنی، رابطه‌ وجود دارد و در واقع مقدار حجاب ظاهری، نشانه‎ای از عفّت باطنی صاحب حجاب است.

توضیح این‌که «حجاب» و «عفّت» در اصل معنای منع و امتناع مشترک هستند، امّا منع و بازداری در حجاب مربوط به ظاهر است و منع و بازداری در عفّت، مربوط به باطن و درون افراد می‌باشد؛ زیرا عفّت یک حالت درونی است.

با توجه به این که تأثیر ظاهر بر باطن و بالعکس، یکی از ویژگی‌های عمومی انسان‌هاست؛ بنابراین بین حجاب (پوشش ظاهری) و عفت (بازداری باطنی) تأثیر و تأثّر متقابل وجود دارد. بدین‌گونه که هرچه حجاب (پوشش ظاهری) بیش‌تر و بهتر باشد، این نوع حجاب در تقویت و پرورش روحیه‌ باطنی و درونی (عفّت)، تأثیر بیش‌تری خواهد داشت و هر چه عفت باطنی بیش‌تر گردد باعث حجاب و پوشش ظاهری بیش‌تر و بهتری در مواجهه با نامحرم خواهد گردید.

با توجّه به مطالب فوق نمی‌توان گفت که هر زنی حجاب و پوشش ظاهری داشته باشد، لزوماً از همه‌ مراتب عفت و پاکدامنی نیز برخوردار است؛ ولی مسلّم است که عفاف، بدون رعایت پوشش ظاهری قابل تصور نیست.