راهکارهای مقابله با مهدی ستیزی

«اثبات اصل مهدویّت در یک محفل علمی با مخاطبانی که اهل علم، تفکّر و استدلالند، جزو آسان‌ترین کارها است و در این هیچ تردیدی نیست. ایمان و اعتقاد مردم هم خوب است، منتها تعمیق این ایمانی که مردم به امام زمان (ع) دارند، کار بسیار ظریفی است. بخش مهم کار ایجاد مراکز تخصّصی مهدویّت، این است که عشق و محبّت و سوز و گدازی که مردم، به طور طبیعی نسبت به حضرت دارند، در سطح عموم، به ویژه جوانان بایک نگاه عالمانه و آگاهانه همراه نمایند.»

در مقابل روحیّه استکباری که هم در دوران غیبت و هم در دوران ظهور، مهم‌ترین عامل دشمنی و ستیز با امام(ع) است، می‌بایست به کارهایی مانند: شناسایی اهداف و راه‌کارهای دشمن، آگاهی‌سازی افراد و جوامع نسبت به این امر، مقاومت و مقابله در مقابل توطئه‌ها و تحرکات دشمن پرداخت. با ترمیم و تبیین و ایجاد اعتماد‌سازی باید حربه تخریب دشمن را خنثی نمود و با روشنگری و خرافه‌زدایی برای تعمیق ایمان و اعتقادات مردم گام برداشت و توطئه تحریف را ریشه‌کن نماییم. در همین باره مقام معظّم رهبری می‌فرمایند:

«اثبات اصل مهدویّت در یک محفل علمی با مخاطبانی که اهل علم، تفکّر و استدلالند، جزو آسان‌ترین کارها است و در این هیچ تردیدی نیست. ایمان و اعتقاد مردم هم خوب است، منتها تعمیق این ایمانی که مردم به امام زمان (ع) دارند، کار بسیار ظریفی است. بخش مهم کار ایجاد مراکز تخصّصی مهدویّت، این است که عشق و محبّت و سوز و گدازی که مردم، به طور طبیعی نسبت به حضرت دارند، در سطح عموم، به ویژه جوانان بایک نگاه عالمانه و آگاهانه همراه نمایند.»

در یک راهکار مناسب، فرقه‌ها و جریانات انحرافی را رسوا نماید، ضعف‌ها و نواقص نظام‌هایی چون لیبرال دمکراسی و… را بازگو و با ارائه استراتژی مطابق با روایات، در مقابل استراتژی‌های دیگر گام بردارد و در خصوص تعمیق و تبیین اندیشه مهدویّت تلاش نماید. از جمله راهکارهای مهم در ترویج و تفهیم فرهنگ مهدوی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. تئوری‌پردازی درباره مهدویّت

آموزه‌های دینی مهدویّت دارای دامنه و پیشینه تاریخی است و جزو بینادی‌ترین اعتقادات مسلمانان شمرده می‌شود و در میان دیگر ادیان نیز با عنوان مصلح جهانی مورد توجه قرار گرفته است. با توجّه به اهمّیت موضوع مصلح جهانی در میان ادیان، لازم است اندیشمندان با تئوری‌پردازی و گفتمان‌ها، نقد و نظرها، نکته‌سنجی‌ها و اظهارنظرهای ژرف درباره آموزه مهدویّت، به قوّت عملی این موضوع بین ادیانی بیفزایند.

خارج ساختن بحث مهدویّت از عرصه‌های سنّتی و مهجور، و وارد کردن آن در محیط‌های پژوهشی علمی موجب می‌شود که مسئله مهدویّت بر زندگی انسان‌ها اثر‌گذارد و آنان را با امام عصر(عج) مرتبط سازد.

2. شفّاف ساختن جنبه های شخصیّت و حکومت امام مهدی(عج)

نوشتن دایره‌المعارف، دانشنامه، پایان‌نامه و رساله تحصیلی، ایجاد سایت‌های قوی، انتشار مجلّه‌های تخصّصی، فیلم‌سازی، و آثار ادبی و هنری در این رابطه چاره‌ساز است. دکترین مهدویّت سزاوار آن است که در قالب رمان، فیلم، نمایش‌نامه، و آثار هنری، در سطح جهان ترویج شود.

3. رشد و اعتلای فرهنگ مهدویّت و مفهوم انتظار

در این باره بررسی و تبیین روایات و سخنان تاریخی موجود درکتاب‌های اعتقادی و منابع مهم اسلامی مثمر ثمر خواهد بود.

ارائه نادرست موضوع مهدویّت، یکی از عوامل مؤثّر در گریز اشخاص از مسئله مهدویّت، یا نداشتن باور عمیق به امام عصر(عج) می‌باشد. وجود پاره‌ای از سخنان نادرست و بی‌اساس درباره شخصیّت آسمانی امام مهدی(عج)، موجب شده است که چهره‌ای غیرواقعی و اسطوره‌ای از ایشان ترسیم گردد. پس باید کوشش شود که با بررسی تطبیقی روایات و دقّت نظر در آنها، چهره‌ای معقول و مهربان و روزآمد از امام عصر(ع) ترسیم شود.

4. توسعه فرهنگ مهدویّت

در این راستا ایجاد کرسی‌ مهدی‌شناسی در حوزه‌ها و دانشگاه‌ها راه‌گشا است. در تمامی دانشگاه‌های جهان، برای شناخت افکار اندیشمندان بزرگ کرسی‌‌های تدریس و پژوهش وجود دارد و تخصّص پاره‌ای از استادان، تنها تدریس افکار یک اندیشمند است؛ به عنوان مثال، برخی استادان در زمینه تدریس اندیشه‌های ارسطو، تبحّر دارند، در کشور عزیز اسلامی ما نیز باید برای هریک از ائمّه اطهار(ع) از جمله امام مهدی(ع)، کرسی درس امام‌شناسی و مهدی‌شناسی گذارده شود و افرادی پرورش یابند که در زمینه بزرگان هدایت و وحی صاحب‌نظر باشند.

آموزه مهدویّت در طول تاریخ فرهنگ اسلامی همواره مورد توجّه اندیشمندان اسلامی بوده و هیچ آموزه دیگری به اندازه آن از اهمّیت برخوردار نبوده است؛ امّا به ‌رغم این اهمّیت، به مثابه یک تئوری و راهکار مهم، مورد توجّه و دقّت نظر قرار نگرفته است، از این‌رو بر اندیشمندان و فرهیختگان است که در این باره به ژرف‌اندیشی و فرهنگ‌سازی بپردازند تا مهدویّت را آن چنان‌که شایسته است و در متون دینی سفارش شده، مورد توجّه قرار دهند.

5. لزوم شناخت دشمن و تدارک و مهّیا شدن برای مقابله و دفاع در برابر مهدی‌ستیزان

پس از شناخت و درک وجود دشمنان و معاندان در برابر مفهوم مهدویّت و اسلام و آگاهی از فعّالیت‌ها و تلاش‌های آنان در جهت تخریب فرهنگ مهدویّت، آنچه از نظر عقل و دین اسلام لازم و حقیقی است؛ لزوم شناخت دشمن و تدارک و مهّیا شدن برای مقابله و دفاع در برابر آن است. بدین سان، به منظور ایجاد آگاهی و بیداری در تمامی انسان‌ها نسبت به نیاز به امام، نخست بایستی با استفاده از ابزارهای کارآمد‌، به تبیین ضرورت نیاز به امام و بی‌مانندی آن پرداخت، دوم آنکه با نقد و بررسی جریان و نظام‌های مدّعی نجات بشریّت، زمینه پذیرش حکومت طیّبه مهدوی را بیشتر فراهم آورد.

برای ایجاد آگاهی و بیداری‌ مسلمانان و شیعیان نسبت به حقیقت و ماهیّت دشمنان اسلام و مهدی‌ستیزان، پس ازشناخت ماهیّت دشمن و روش‌ها و اهداف آن، بایسته است با ارائه معارف مهدویّت به دور از خرافه‌پرستی و بدعت‌گذاری، در اندیشه مسلمانان و ارائه آن به زبان جهانی و روزآمد، مسلمانان و به ویژه شیعیان را نسبت به حقیقت و ماهیّت چالش مهدویّت آگاه ساخت.

6. معاد باوری اندیشمندان و عمل‌گرایی خالصانه

با تکیه بر اندیشه معاد و توجّه به تداوم بشریت در دنیای دیگر، می‌توان فارغ از فتنه‌ها و فساد‌انگیزی‌های دجّال و دجّال‌ها ره پویید و به اردوی خداباوران و مهدی‌یاوران جهان رسید.