آنچه ملاک و معیار رهبری است ، برخورداری از صلاحیت ها و توانمندی هایی ویژه برای تصدی رهبری است و داشتن مدرک دکترا در زمینه سیاسی و مدیریت و مانند آن موضوعیت ندارد .
بر این اساس در قانون اساسی شرایط و صفات رهبر این گونه برشمرده شده است : 1. صلاحیت علمى لازم براى افتا در ابواب مختلف فقه و اسلام شناسی (فقاهت و اجتهاد)2. عدالت و تقواى لازم براى رهبرى امت اسلامى3. بینش صحیح سیاسى و اجتماعى، تدبیر، شجاعت و مدیریت و قدرت کافى براى رهبرى.( اصل یکصد و نهم)
صرف داشتن مدرک دکترا در برخی زمینه ها نمی تواند صلاحیت فرد برای رهبری را اثبات کند گاهی افراد دارای مدرک هستند ، اما تنها علمیت آن رشته را دارا هستند و این توانایی علمی با توانمندی عملی در آنها همراه نیست ، مانند افرادی که ممکن است دارای مدرک مدیریت باشند ، اما تنها در حیطه نظری این چنین هستند ولی در عمل توانایی به کار گیری دانش خویش را ندارند . پس این گونه نیست که الزاماً کسی که دارای مدرک در رشته ای است از توانمندی کامل در آن رشته برخوردار باشد .
منوط کردن صلاحیت رهبری به داشتن چند مدرک دکترا در زمینه های مختلف در عمل امکان پذیر نیست و نیازمند گذشت زمان طولانی خواهد بود .
آنچه در رهبری حکومت اسلامی با توجه به ویژگی اسلامیت محوریت دارد ، فقاهت و اجتهاد و آشنایی کامل با احکام و تعالیم دین است که لزوم اجتهاد و فقاهت را در رهبری پیش از سایر صلاحیت ها و توانمندی ها اثبات می کند . از این رو شرط نخست و لازم برای احراز رهبری اجتهاد و فقاهت است و توانمندی های دیگر در رده بعد قرار می گیرد .
هر چند برخورداری از بینش سیاسی و اجتماعی و مدیریت و… در رهبری امری لازم و ضروری است ، اما لازم نیست که رهبری در همه این امور دارای مدرک دکترا باشد ، بلکه می تواند در مسایل مختلف از نظر مشاوران و کارشناسان مورد اطمینان بهره مند شود .