با توجه به روایات موجود درباره مدت حکومت حضرت مهدى علیه السلام سه قول وجود دارد:

1 – ترجیح روایات هفت سال در مدت حکومت حضرت

این قول شواهد ومؤیداتى نیز دارد:

الف. چون از شهرت در عمل برخوردار است.

ب. این روایات بنابر قول ابوالحسین ابرّى مستفیض یا متواتر است.(13)

ج. قیام وحکومت حضرت مهدى علیه السلام در مدت هفت سال فضیلتى براى ان حضرت است.

د. روایات هفت سال به روایتى تقیید مى خورد که هر سال از ان هفت سال را برابر ده سال مى داند که مجموع ان هفتاد سال مى شود، که در نتیجه مدت معقولى براى برپایى حکومت عدل جهانى است.

و نیز ممکن است که روایت فوق را حمل بر مبالغه در طولانى بودن مدت حکومت حضرت نمود، زیرا عدد هفتاد به جهت مبالغه به کار مى رود.

2 – حمل روایات به مرحله حیات وحکومت

احتمال دوم ان است که روایات مختلف را بر دو مرحله حمل کنیم:

الف. مرحله حیات امام زمان علیه السلام بعد از ظهور؛ که کمتر از ده سال است.

ب. مرحله حکومت عدل جهانى توحیدى؛ که بیش از ده سال به طول خواهد انجامید. خصوصا انکه با رجعت هر یک از امامان قبل از برپایى قیامت وبعد از ظهور حضرت، حکومت عدل جهانى توحیدى ادامه خواهد یافت.

3 – حمل بر مراحل شدّت وضعف

ممکن است اختلاف مدت در حکومت حضرت را به مراحل قوت وضعف حمل نمود.

سفارینى مى گوید: (بر فرض صحت تمام روایات مى توان همه را این گونه حمل کرد که حکومت حضرت از حیث ظهور وقوت متفاوت است، مدت بیشتر را حمل بر تمام مدت حکومت از اول زمان بیعت تا اخر حکومت حمل مى کنیم. ومدت زمان کمتر را بر حدّ اقلّ ظهور ومدت حدّ وسط را نیز بر حدّ وسط ظهور وقوّت حمل مى کنیم).(14)

خلاصه کلام سفارینى این است که ایشان مراحل حکومت حضرت را بر سه بخش تقسیم مى کند:

الف. مرحله ظهور وقوّت که در ان زمان، امور رتق وفتق مى شود. (حدّ اقل).

ب. مرحله تثبیت وارامش. (حدّ وسط).

ج. مرحله نهایى، ونهایت حکومت حضرت: (حدّ اکثر).