روایتی در تحف العقول وجود دارد که هر لهوی را غیر مجاز می داند. آیا با استفاده از آن، می توان نتیجه گرفت که تمام تفریحات و سرگرمی ها از دیدگاه اسلام، ممنوع است؟

گرچه ظاهر حدیث به ویژه، عبارت “کل ملهو به”، حرمت هرگونه تفریحی را می رساند، اما با مروری در آیات قرآن و دیگر روایات، به این نکته پی خواهیم برد که تفریح و سرگرمی در دیدگاه اسلام، دارای احکام متفاوتی است، بدین ترتیب که آن نوع از سرگرمی هایی که هدفی جز خوشگذرانی و گذران عمر به بطالت در آنها نباشد، مورد تأیید نبوده و سزاوار شخصیت یک فرد با ایمان ارزیابی نمی شود. سرگرمی هایی که طی آن، دستورات خداوند زیر پا گذاشته می شود، هر چند با هدفی خیرخواهانه و انسان دوستانه هم باشد، از لحاظ دینی ممنوع است.

اما گذشته از این دو مورد، تفریحات سالمی که با هدف ایجاد تنوع در زندگی انجام می شود، نه تنها ایرادی ندارد، بلکه به فرموده پیشوایان دینی ما، پیشرفت مادی و معنوی انسان، بدون استفاده از چنین تفریحاتی، دچار خلل و آسیب خواهد شد. بر این اساس، با در نظر داشتن شرایطی؛ مانند غافل نشدن از یاد خدا، رعایت احترام دیگران، حفظ محیط زیست و … می توان و باید در زندگی از تفریح برخوردار بود.