امروزه در ایران با «ریزاندامگان نامرئی» که همان میکروب‌های روحی و باطنی است، مواجهیم که نه از نوع سازنده و احیاگر بلکه از دو نوع فاسدکننده‌های تدریجی و فرصت‌طلب‌ها هستند.

حجت‌الاسلام والمسلمین حمزه شریفی دوست(مدیرگروه عرفان‌های نوظهور نهاد رهبری در دانشگاه‌ها): هر ساله روز 17 آوریل به عنوان روز جهانی سلامت و بهداشت مورد توجه قرار می‌گیرد. اهمیت سلامت باعث شده که دانشمندان حوزه سلامت دست به تحقیقات علمی بزنند و انواع باکتری‌های بیماری‌زا و ویروس‌ها را شناسایی کنند و انواع ریزاندامگان را رصد نمایند و حتی علمی به نام میکروب شناسی یا میکروبیولوژی پا به عرصه دانش گذارد و سالانه ملیاردها دلار بودجه تحقیقاتی در کشورهای غربی صرف توسعه و پیشرفت این شاخه علمی گردد. در کشور ما سال‌هاست که انجمن مستقلی با نام انجمن میکروب شناسی ایران تاسیس شده و هر سال کنگره سالانه میکروب شناسی در ایران برگزار می‌شود. (بیش از 12 کنگره)

به راستی آیا سلامت روحی و معنوی تا کنون مورد توجه نخبگان و مربیان قرار گرفته است؟(توده مردم و دولت‌ها پیش‌کش!)

امروزه در ایران با «ریزاندامگان نامریی» که همان میکروب‌های روحی و باطنی است، مواجهیم که نه از نوع سازنده و احیاگر بلکه از دو نوع فاسدکننده‌های تدریجی و فرصت‌طلب‌ها هستند.

مناسب است تفاوت‌های این دو نوع میکروب را برشماریم تا خطر وآسیب میکروب معنوی روشن‌تر شود:

1ـ ریزاندامگان طبیعی با چشم غیر مسلح دیده نمی‌شوند، میکروب‌های روحی هم با چشم غیر مسلح قابل رویت نیستند. اما اگر ابزار شناساییِ میکروب‌های طبیعی، چشم غیر مسلح است، برای شناسایی میکروب‌های روحی، چشم مسلح هم دیگر کارگر نیست و به ابزارهای نایابی مانند «قلب سلیم» و «اندیشه وحیانی» نیاز است.

2ـ به رغم اینکه میکروب ها را جانداران ریز نامیده‌اند، اما هرچه هم نادیدنی باشند، از قلمرو مشاهده حسی بیرون نیستند. به عبارت دیگر همگی در یک ویژگی مشترکند که مکان‌هایی که میکروب‌های طبیعی در آن حضور دارند مانند موها، پوست بدن، هوا و… همه و همه شکل فیزیکی و مادی دارند. اما مکان‌هایی که میکروب‌های معنوی در آنجا حضور دارند بسیار متنوع‌تر است یعنی فضای مجازی و اینترنت و فیلم‌های سینمایی و بازی‌های رایانه‌ای و نمادها و سمبل‌ها و حتی محافل معنوی و عرفانی همه مکان فعالیت میکروب‌های روحی‌اند.

یادمان نرفته که از دوران دبستان، کتاب را «یار مهربان» لقب داده‌اند و ما را به انس با آن تشویق کرده‌اند. با تأسف باید بگوییم میکروب‌های معنوی چنان ماهرانه خود را تغییر داده‌اند که از کتاب «دشمنی سنگدل» و «تله‌ای خطرناک» ساخته‌اند، به گونه‌ای که حجم انبوه کتاب‌های معنویت‌های وارداتی اصلاً قابل اعتماد نیستند و حتی باید گفت خود حامل میکروب‌های خطرناکی‌اند و قدرت تکثیر بسیار بالایی دارند.

3ـ افراد مبتلا به میکروب‌های بیماری‌زا علایم بیماری را در وجود خویش حس کرده و این نشانه‌ها را دلیل بر وجود میکروب و وجود مرض می‌گیرند، در حالی که افراد مبتلا به میکروب‌های روحی هیچ نشانه ظاهری نمی‌بینند و قادر به درک هیچ هشدار دهنده‌ای نیستند.

4ـ افراد مبتلا به میکروب‌های طبیعی برای مداوای خویش اقدام کرده و حتی هزینه‌های سنگین آن را با طیب خاطر پرداخت می‌نمایند، اما افراد آلوده به میکروب‌های معنوی، متأسفانه نه تنها خویش را بیمار نمی‌دانند که خود را طبیب و درمانگر معرفی می‌کنند و حتی مدعی مهارت‌هایی فراتر از درمانند، به همین دلیل دیگران را دعوت به معاینه و اسکن و رفع مرض می‌کنند و به نام برون‌ریزی به درون‌ریزی می‌پردازند.

5ـ هم اکنون مسئولان حوزه بهداشت جسمی به استریل و عاری سازی جامعه از میکروب‌های طبیعی و بدنی مشغولند و حتی افکار عمومی را با خود همراه و هم داستان کرده‌اند، اما مسئولان عرصه تربیت روحی و باطنی، اگر هم به وجود میکروب معنوی باور دارند، در عمل دست روی دست گذاشته و به تماشاگری قناعت کرده‌اند.

6ـ حاملان میکروب‌های طبیعی را همه دشمن می‌دانند اما حاملان میکروب‌های معنوی را دوست می‌پندارند و حتی خوش بینانه آن را تکثیر و ترویج می‌کنند.

7ـ مهم‌ترین آسیب و خطر میکروب‌های معنوی این است خود را به نام گلبول سفید و محافظ امین جا زده و ادعای دسترسی به لایه محافظ را فریاد می‌زنند. حاملان میکروب‌های روحی در پی آنند که با بازگشایی مطب خویش، درمانگاهِ طبیبان واقعی (پیامبران الهی و معصومین) را کم رونق کرده و حتی درِ آن را تخته کنند. طبیبان الهی همگی دنبال مریضان روان و سیال بودند و بدون اجر و مزد به طبابت و مداوا می‌پردازند اما مدعیان طبابت روحی، دیگران را به خود دعوت کرده و با اخذِ وجوه سنگین، بساط مریدسازی و مرید پروری پهن کرده‌اند.

تفاوت‌ها ادامه دارد و این رشته سر دراز..

به امید روزی که با گسترشِ سلامتِ روحی و معنوی، میکروب‌های معنوی با بی‌اعتنایی مردم از جامعه رخت بربندد….

منبع: خبرگزاری فارس