جندب بن جناده یا همان ابوذر غفاری(ره) از صحابه بزرگ پیامبر اسلام(ص) است که در همان اوایل رسالت، به ایشان گرویده بود. او قبل از بعثت پیامبر(ص) نیز خداپرست بود و هنگام آشنایی با پیامبر(ص) به اسلام گروید. او برخلاف دیگر مسلمانان، بعد از اسلام آوردن در مکه نمانده و به قبیله خود بازگشت، تا اینکه بعد از جنگ احزاب به مدینه آمده و در رکاب پیامبر بود.
بعد از مرگ ابوبکر، ابوذر به شام رفت و در زمان عثمان به جهت اعتراضهای مکرر به بدعتهای معاویه، به مدینه برگشت داده شد و در نهایت به ربذه تبعید و در همان جا از دنیا رفت. ابوذر از جمله اصحابی به شمار میآمد که به صراحت لهجه و شجاعت معروف بود، به طوری که پیامبر اکرم(ص) در مورد او فرمود: «آسمان سايه نينداخته و زمين بر خود حمل نكرده گويندهاى راستگوتر و نيکتر از ابوذر». ابوذر از جمله افراد بسیار نزدیک به امام علی(ع) بود؛ او بعد از ماجرای سقیفه به همراه تعداد معدودی از اصحاب، در کنار علی(ع) باقی ماند و جزو یاران نزدیک آنحضرت به شمار میآمد.
بعد از مرگ ابوبکر، ابوذر به شام رفت و در زمان عثمان به جهت اعتراضهای مکرر به بدعتهای معاویه، به مدینه برگشت داده شد و در نهایت به ربذه تبعید و در همان جا از دنیا رفت. ابوذر از جمله اصحابی به شمار میآمد که به صراحت لهجه و شجاعت معروف بود، به طوری که پیامبر اکرم(ص) در مورد او فرمود: «آسمان سايه نينداخته و زمين بر خود حمل نكرده گويندهاى راستگوتر و نيکتر از ابوذر». ابوذر از جمله افراد بسیار نزدیک به امام علی(ع) بود؛ او بعد از ماجرای سقیفه به همراه تعداد معدودی از اصحاب، در کنار علی(ع) باقی ماند و جزو یاران نزدیک آنحضرت به شمار میآمد.