در نزد رومیان زنان و دختران ارزش و جایگاه چندان والایی نداشتند. دختران پس از ازدواج از مذهب پدری چشم می پوشیدند و مذهب شوهر خویش را می پذیرفتند. زنان در این زمینه از خود آزادی واراده ی واقعی نداشتند و می بایست بصورت تقلیدی از مذهب پدر خود در دوران قبل از ازدواج و از مذهب شوهر خود بعد از ازدواج اطاعت نمایند.در نزد رومیان ازدواج امری اجباری بود و فقط بخاطر اشخاص و یا بنابر توافق طرفین صورت نمی گرفت. در واقع هدف از ازدواج زن و مرد بر طبق آداب و تشریفات مذهبی ایجاد شخص ثالثی بود که برای ادامه شعائر دینی خانواده لایق باشد. پلوتارک ضمن تشریح جایگاه نامناسب زنان در این دوران چنین می گوید که:
زنان روم برای شهادت در محاکم هم حق حضور نداشتند. (1)
پی نوشت:
1. دوکلانژ، فوستل: تمدن قدیم، نصرالله فلسفی، تهران: چاپ افست کیهان، 1243، ص 85.