ساحران، دانشمندان شیطانی

بسیاری از ما، گمان می کنیم که سحر، پیشگویی، طالع بینی، ستاره شناسی، تسخیر و شعبده، خرافاتی قدیمی و شکل گرفته از داستانهای چند انسان نادان است که برای مسائل علمی پیش رویشان، دلایل علمی کافی نداشتند! این درحالی است که نه تنها شواهد قرآنی و روایی فراوانی درباره ی ساحران و جادوگران و منشأ علم آنها وجود دارد، بلکه شواهد امروزی فراوانی نیز در دسترس است (مثلاً بازداشت 26 جادوگر در قم) که نشان می دهد انسانهایی هستند که با معامله با شیاطین، در زندگی دیگران سنگ اندازی می کنند.

البتّه در این مطلب نمی خواهیم که تاریخ جادوگری را بشکافیم، بلکه می خواهیم پرده از چهره ی زشت دشمنانی برداریم که از تمام نیروهای طبیعی و ماوراطبیعی استفاده می کنند تا مانع ظهور حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه) بشوند. در ادامه ی این مطلب، به ارتباط ساحران و جادوگران با شیاطین پی خواهید برد.

سحر، جادو، طلسم

سحر و جادو و انواع پیشگویی، از انواع «علوم غَریبه» یا «خُفیه» هستند که ورود به آنها برای مسلمانان حرام است. شهید «آیت الله عبدالحسین دستغیب» در کتاب «گناهان کبیره»، از این علوم و حرمت آن یاد کرده است و از قول امام صادق(علیه السلام) آورده است: «سحر از گناهان کبیره است؛ زیرا خداوند در قرآن مجید فرموده است “هر کس خریدار این [کالا ] باشد، در آخرت بهره اى ندارد”(1)» (2)

شیاطین، معلّمان جادو

جالب است بدانیم که اوج جادوگری، در قرون 16 و 17 م. بود.(3) یعنی درست زمانی که دانشمندان، ادّعا می کردند که هیچ چیز «غیر دیدنی» علمی نیست! آنها با این استدلال، همه ی نیروهای معنوی و ماورائی را زیر سوال می بردند؛ در حالی که در همان زمان، جادوگران از نیروهای ماورایی شرور بهره می بردند.

از آیات قرآن و روایات به خوبی پیداست که نیروهای شرور جنّی بودند که سحر را به مردم آموزش دادند. در «قرآن کریم» آمده است:

«[یهودیان] از آنچه را که شیطانها به نادرست به سلطنت سلیمان نسبت می دادند، پیروى کردند؛ در حالى که سلیمان با سحر، آن سلطنت را به دست نیاورده و کافر نشده بود؛ امّا شیطانها بودند که کافر شدند و سحر را به مردم یاد می دادند.» (5)

شیاطین، می خواهند که انسانها را گمراه کنند. چنانچه خداوند در قرآن کریم فرموده است که کسانی که شیاطین را به دوستی پذیرفته اند، گمراه شده اند. (7) انسان های گمراه، کاری را می کنند که شیاطین می خواهند و این کارها حتماً غیر از فرمان خداوند کریم است. بدین ترتیب، کاری نیست که گمراهان از انجام دادنش ابا داشته باشند.

نکته ی مهم این است که در سِحر، انسان به جای کمک گرفتن از خدای متعال، دست به دامان موجودات شرور می شود. به همین خاطر است که در روایات، سحر برابر با کفر خوانده شده است: «ده نفر از این امت به خداوند کافر شدند، و آنان عبارتند از: سخن چین، جادوگر و….» (8)

شرّ افسونگران در گره ها

افسونگران و ساحران، تحت اوامر شیاطینند. شیاطین که در قرآن «جنود ابلیس؛ سربازان ابلیس» خوانده شده اند،(9) تحت اوامر آن ملعونند و آن ملعون، هدفی جز نابودی هدایتگران ندارد. جالب است بدانید که سوره ی فلق نیز در اثر طلسم یک فرد یهودی نازل شد.(10) بدین ترتیب سوره فلق به عنوان «دعای در امان ماندن از طلسم و سحر» به پیامبر اکرم(ص) اعلام شد:

«بگو: «پناه مى برم به پروردگار سپیده دم، از شرّ آنچه آفریده، و از شرّ تاریکى چون فراگیرد، و از شرّ دمندگان افسون در گره ها و از شرّ [هر] حسود، آنگاه که حَسَد ورزد.» (11)

پی نوشت:

1. بقره: 102.

2. کتاب «جنّ: مطالعات قرآنی و روایی درباره ی جنّ»، تهران، موعود، 1390، ص 202.

3. ویل دورانت، تاریخ تمدن، جلد 5: رنسانس، تهران: سازمان انشارات و آموزش انقلاب اسلامی، 1367، ص 560؛ به نقل از درودگر، محمّد، مقاله ی «تاریخ جادوگری»، به نقل از سایت موعود

4. سخنرانی آیت الله وحید خراسانی به مناسبت شهادت امام موسی کاظم(ع)، به نقل از کتاب «حدیث لوح»، تهران، موعود، 1388، ص 217.

5. بقره: 102.

6. طبرسى، احمد بن على، الإحتجاج، ترجمه جعفرى – تهران، اسلامیه، چاپ: اول، 1381، ج 2، ص: 214؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث نور 3/5.

7. اعراف: 30.

8. حدیث نبوی (صلی الله علیه و آله): «ده نفر از این امت به خداوند کافر شدند، و آنان عبارتند از: سخن چین، جادوگر، مرد بى غیرت، مردان زناکار، کسى که با چهار پا در آمیزد، کسى که با محارم خود زنا کند، شخصى که فتنه برانگیزد و به دشمنان مسلمان ها اسلحه جنگى بفروشد، و زکاة ندهد، و با استطاعت زیارت خانه خدا را ترک کند و بمیرد.» (ابن بابویه، محمد بن على، ترجمه من لا یحضره الفقیه – تهران، صدوق، چاپ: اول، 1367، ج 6 ؛ ص280؛ با استفاده از همان نرم افزار.)

9. شعرا: 95.

10. قرشى بنایى، على اکبر، قاموس قرآن – تهران، دارالکتب اسلامیه، چاپ: ششم، 1412ق. ج 7 ؛ ص89؛ با استفاده از همان نرم افزار.

11. سوره مبارکه ی فلق: 1- 5.