مختار، ابوعمره را به همراه معاذبن هانی کندی و معبدبن سلمه حضرمی به سراغ خولی فرستاد.[1] خولی در چاه مستراح خانهاش پنهان شد. ماموران مختار از همسر خولی محل اختفای او را جویا شدند و وی که از خولی دل خوشی نداشت به مخفیگاه وی اشاره کرد. یاران مختار او را بیرون کشیدند و به نزد مختار بردند. به دستور مختار، او را نزدیک خانهاش به قتل رسانند و جسدش را سوزانند.[۲] که جز خاکستر از آن چیزی باقی نماند.[3]برگرفته از پایگاه ویکی شیعه
پینوشت:
1. بلاذری، انساب الاشراف، ج۶، ص۴۰۷.
2. بلاذری، انساب الاشراف، ج۶، ص۴۰۶؛ طبری، تاریخ، ۱۹۶۷م، ج۶، ص۵۹؛ ابن اثیر، الکامل، ۱۹۶۵م، ج۴، ص۲۴۰؛ ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۲۷۲؛ ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۶، ص۲۴۴؛ ابن مسکویه، تجارب الامم، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص۱۸۰.
3. بلاذری، انساب الاشراف، ج۶، ص۴۰۷.
پینوشت:
1. بلاذری، انساب الاشراف، ج۶، ص۴۰۷.
2. بلاذری، انساب الاشراف، ج۶، ص۴۰۶؛ طبری، تاریخ، ۱۹۶۷م، ج۶، ص۵۹؛ ابن اثیر، الکامل، ۱۹۶۵م، ج۴، ص۲۴۰؛ ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۲۷۲؛ ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۶، ص۲۴۴؛ ابن مسکویه، تجارب الامم، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص۱۸۰.
3. بلاذری، انساب الاشراف، ج۶، ص۴۰۷.